روز نهم ماه اکتبر یعنی ۱۶ ام مهر ماه، ۱۵ سال است که از فعالیت ارتش آمریکا در افغانستان می گذرد.
با وجود اینکه بیش از یک دهه از حضور نیروهای ایالات متحده و ناتو در این کشور گذشته اما هنوز هم طالبان در این سرزمین حضور دارد؛ همان کشوری که بار عمده اقتصاد آن از فروش تریاک است. اما باید گفت که پیش از حمله آمریکا، جنگ روسیه و تجربه حضور اندیشه های مارکسیستی در این دیار، افغانستان مکانی کاملاً متفاوت بود.
مجموعه ای از عکس های جمع آوری شده از این کشور، از سال های ۱۳۳۹ تا ۱۳۹۲ وجود دارد که حیرت آور هستند.
در دهه ی ۶۰ میلادی، دکتر ویلیام پُدلیچ که عکاس آماتوری هم بود، برای همکاری با یونسکو از دانشگاه محل کارش یعنی دانشگاه آریزونا مرخصی دریافت می کند و به همراه همسر و دخترانش روانه کابل، پایتخت افغانستان می شود.
سال ها بعد و پس از مرگ دکتر پُدلیچ، دامادش، کلایتُن استِرسون، عکس هایی را از میان وسایل او پیدا کرد و انتشار داد که بسیار هم مورد استقبال قرار گرفت.
استِرسون در این باره به دنوِر پُست می گوید: “بسیاری از مردم افغانستان این عکس ها را دیدند و نظراتی را در زیر هر کدام گذاشتند و این کار را ستودند. آنها می گفتند که ۳۳ سال پیش کشورشان دقیقا همانند این عکس ها بود.”
تصویر سمت چپ دختر عکاس، یعنی یکی از دختران دکتر پُدلیچ را نشان می دهد که در یک پارک زیبا حضور پیدا کرده است و در سمت راست و ۴۰ سال بعد، تصویری از همان پارک را ملاحظه می کنید.بسیاری از مردم افغانستان در دهه ۶۰ میلادی لباس های غربی، مرتب و تمیز می پوشیدند.افغان ها ارتش مدرنی نیز داشتند که به مدد اصلاحات پادشاه امان الله در دهه های ۳۰ میلادی سازماندهی شده بود.ماشین جدیدی که از تونلی که تازه احداث شده عبور می کند …و توقفی هم در پمب بنزین دارد …دختران و پسران در لباس های فرم غربی در دانشگاه ها و مدارس حضور پیدا می کردند و آزادانه با هم به بحث و گفتگو می پرداختند.خیابان هایی که تازه آسفالت شده بودند پر از ماشین های نو بودند.در ارتش این کشور هم مردان و هم زنان حضور داشتند.کشور به سمت مدرنیته در حال حرکت بود.اما بیشتر افغان ها دوست داشتند که پوشش و فرهنگ سنتی خود را حفظ کنند. حتی کابل که پایتخت این کشور نیز بود، مانند گذشته بافت قدیمی خود را حفظ کرد.و نمونه ای از یک غرفه کاملا سنتی …و تصویری عادی از یکی از خیابان ها …بعد از به پایان جنگ جهانی دوم، افغاستان خود را از رقابت های کشورهایی چون آمریکا و روسیه برای راهسازی در این کشور، دور نگه داشت.برخلاف اکنون، در دهه های ۷۰ میلادی، از جاده ها و راه های این کشور بسیار خوب نگهداری می شد و صحنه اشک و ناله نبود.کودکان بر خلاف آنچه در افغانستان کنونی دیده می شود، در امنیت و آرامش به سر می بردند.روستاها تقریبا تفاوت فاحشی با انواع کنونی خود نداشتند.ساخت و ساز تقریبا در همه جا دیده می شد.سعادت و خوشبختی خصوصا در میان اقشار ثروتمند این کشور، در ساخت و سازهایی که برایشان در حومه شهرها انجام می شد، قابل مشاهده بود.جمعیتی آمریکایی ساکن در افغانستان گواه بر امنیت این کشور برای زندگی بودند.حرکت رسمی ماشینی دولتی در یکی از خیابان های شهربازارهای میوه معروف که مانند آنچه اکنون نیز دیده می شود در ابعاد بزرگ وجود داشتند و بخشی از فرهنگ مردم این سرزمین به شمار می روند.بازارهای فروش پارچه به عنوان بخشی از فرهنگ مردم این سرزمین …و شیشه آلات …معماری کلاسیک افغانستان، نوعی زیبایی شناسی خاص خودش را در آرامش و پایداری ظاهری بناها به وجود می آورد.و تصویری دیگر از معماری یک منطقه شهریاگرچه معماری این سرزمین تاثیرات فراوانی از معماری غربی پذیرفته بود اما زیبایی های خاص خودش را داشت.ماشین و کامیون هایی که انبوهی از مردم بر آن سوارند از صحنه هایی است که هنوز هم در این سرزمین دیده می شود.منظره برفی از زمستان، خارج از کابل …در آن زمان، حجاب در افغانستان اجباری نبود با این حال بسیاری از زنان ترجیح می دادند که حجاب شان را رعایت کنند.‘گذرگاه طاقی شکل از نوع سنتی …
حتی در مناطق روستایی این کشور، آموزش های استاندار لازم برای دانش آموزان دبستانی رعایت می شد.این حس در فضای آموزشی این کشور وجود داشت که فرصت هایی تحصیلی می تواند برای دانش آموزان راه های پیشرفت گسترده تری را رقم بزند.دانش آموزان برخی از آموزش های خود را در فضای خارج از کلاس های سرپوشیده می گذراندند.و همیشه خانه ها و بناهایی در حال ساخت در کوچه و خیابان های این کشور دیده می شد.زمانی که مردم این کشور به جای اینکه به اسم قبایل خود شناخته شوند، به عنوان مردم کشور افغانستان در دنیا شناخته شدند، ساکنین این سرزمین هم ناسیونالیسم را تجربه کردند.
در این کشور و در آن سال ها، سالن سینما، کتابخانه، آزمایشگاه های شیمی و کارخانه های بزرگی وجود داشتند که به تولید مواد مورد نیاز مردم می پرداختند.برخی از بناهای تاریخی این کشور در بهترین حالت ممکن محافظت می شدند.مردم بدون هیچ هراسی در خیابان های شهر مراسم مذهبی و فرهنگی خود را به جا می آورند.زمانی که مناطق و حومه های شهری افغانستان به سمت مدرنیته پیش می رفتند، مناطق روستایی آن درست مانند سال ها پیش و بدون هیچ تغییری باقی مانده بودند.علاوه بر بافت متجددی که افغانستان با قدم گذاشتن در مسیر مدرنیته پیدا کرده بود، مناطقی دراین سرزمین همواره به دلیل ساختار افغانی و مخصوص خودشان شهرت داشتند.
بله درست است، در مناطق شهری و روستایی این کشور، هم رگه هایی از فرهنگ های آسیای جنوبی و هم غربی دیده می شد.راهی برای رسیدن به سعادت و خوشبختی وجود داشت. اما جنگ های پی در پی، آینده این سرزمین بودند، آن هم نه آینده ای بسیار دور … کمتر از دو دهه بعد، شوروی سابق به این کشور حمله کرد و همین امر باعث گردید که این سرزمین به مسیری پر از تلاطم و دشواری قدم بگذارد.
سوریه بعد از ۵ سال درگیری ببین به چه روزی افتاده ،،،فقط اونایی که قبل از جنگ رفتن و سوریه رو از نزدیک دیدن میدونن
افغانستان که متاسفانه ۳۵ ساله درگیر جنگه ، افغانستان ۴۰ سال پیش در بین کشورهای همسایه حرف زیاد داشته گفتن ..
واقعا خوشحال شدم اینو دیدم…
افغانستان اگه جنگ و درگیری و خصوصا تعصبات مذهبی نداشت مثه تاجیکستانو و ازبکستانو و کشورهای اون منطقه خیلی پیشرفت میکرد
همونطور که الان اون کشورا از نظر فرهنگی مایل ها از ایران جلوترن
کلا هرکشوری هویت فرهنگی و اصلی خودشو قربانی کنه در نهایت محکومه به نابودی.
واقعا لذت بردم از تماشای چنین مناظر دیدنی و چشم نواز کشور دوست و هم زبان افغانستان ،
اصلا باورم نمیشد در گذشته های نه چندان دور چنین امکانات و پیشرفتی در اون دوران حاکم بوده و همگان در صلح و صفا زندگی میکردند
یه جوری میگه انگار داره از نیویورک تعریف می کنه.
خیلی اغراق داشت
سوریه بعد از ۵ سال درگیری ببین به چه روزی افتاده ،،،فقط اونایی که قبل از جنگ رفتن و سوریه رو از نزدیک دیدن میدونن
افغانستان که متاسفانه ۳۵ ساله درگیر جنگه ، افغانستان ۴۰ سال پیش در بین کشورهای همسایه حرف زیاد داشته گفتن ..
دقیقا
چهل سال پیش کشور زیبا و متمدنی بوده حیف که جنگ و خونریزی این کشور رو از مسیر پیشرفت دور کرد
واقعا خوشحال شدم اینو دیدم…
افغانستان اگه جنگ و درگیری و خصوصا تعصبات مذهبی نداشت مثه تاجیکستانو و ازبکستانو و کشورهای اون منطقه خیلی پیشرفت میکرد
همونطور که الان اون کشورا از نظر فرهنگی مایل ها از ایران جلوترن
کلا هرکشوری هویت فرهنگی و اصلی خودشو قربانی کنه در نهایت محکومه به نابودی.
واقعاً این تصاویر زیبا بود.متاسفانه الان بدلیل جنگ وحشیانه و جنایت های فجیع طالبان بیشتر جاهای افغانستان نابود شده.انشاالله نسل این طالبان منقرض بشه.
چه کشور زیبایی بوده البته الان هم زیبایی های خودش رو داره مخصوصا با مردم شریف و با فرهنگی که داره طالبان رو از افغان جدا کنید
واقعا لذت بردم از تماشای چنین مناظر دیدنی و چشم نواز کشور دوست و هم زبان افغانستان ،
اصلا باورم نمیشد در گذشته های نه چندان دور چنین امکانات و پیشرفتی در اون دوران حاکم بوده و همگان در صلح و صفا زندگی میکردند