ایالات متحده در حال جستجو برای یک خوردو زرهی جدید است که آن را جایگزین تانک های M1 Abrams نماید و از همین حالا اعلام کرده که این تانک جایگزین می تواند به هر شکلی باشد. پنتاگون اکنون در حال بررسی گزینه های جدیدی برای آینده است و تنها چیزی که قطعی و مشخص به نظر می رسد این است که تانک جدید ایالات متحده مرگبارترین در نوع خود در میدان نبرد خواهد بود. تانک های سری M1 Abrams در سال ۱۹۸۱ وارد سرویس شده تا با تانک های T-64 و T-72 اتحاد جماهیر شوروی مقابله کنند.
این تانک از یک توپ اصلی ۱۰۵ میلیمتری، سیستم دیده وری تصویری گرمایی، زره شبکه ای کامپوزیتی Chobham و موتوری با توربین گازی سود می برند که در زمان خود یک تانک انقلابی و متفاوت از نسل تانک های پیش از خود بود که از روزهای پایانی جنگ جهانی دوم تا سال ۱۹۸۰ تغییر خاصی نکرده بودند.در طی سال های بعد از آن بود که تانک های Abrams روزآمدتر شده و یک توپ ۱۲۰ میلیمتری بزرگ تر (M256) جایگزین توپ M68 اولیه شد. از دیگر قابلیت های مدرن این تانک قدرتمند می توان به گلوله های جدید، زره اورانیوم ضعیف شده و سیستم شبکه ای دیجیتال اشاره کرد.
بر اساس گزارش وبسایت defensenews ژنرال روث کوفمن، رییس بخش مدرن سازی خودروهای ارتش ایالات متحده می گوید که پنتاگون به دنبال جانشینی جدید است که می تواند از یک توپ لیزری تا ساختاری چارپایه شبیه جنگ ستارگان که اشعه لیزر شلیک کند متفاوت باشد. تنها ویژگی کلیدی که این تانک جدید باید داشته باشد این است که قدرت آتش آن باید به حدی باشد که آن را به خطرناک ترین و مرگبارترین سلاح در میدان نبرد تبدیل سازد. سه فاکتور مهم و عمده در طراحی خودروهای زرهی عبارتند از قدرت آتش، توان حفاظتی (زره و دیگر قابلیت های دفاعی) و تحرک استراتژیک و تاکتیکی.
تانک های M1 Abrams طوری طراحی و بهینه سازی شده بودند که بتوانند با انواع مختلفی از تانک های شوروی سابق روبرو شوند و ترکیبی فوق العاده از سه فاکتور گفته شده به شمار می آمدند، به نحوی که در هر گونه میدان نبردی توانایی های قابل توجهی از خود نشان داده و قیمت بالای آن ها نیز موید همین موضوع بود. کشورهای دیگر نیز هر کدام با توجه به نیازهای مربوط به میدان های نبرد مورد نظر خود، به یکی از این ویژگی های کلیدی در تانک های خود اهمیت بیشتری می دادند. برای مثال تانک Merkava ساخته اسراییل بر قابلیت های قدرت آتش و ویژگی های حفاظتی اهمیت بیشتری نسبت به تحرک تانک می دهد.
برخلاف بسیاری از نیروهای زمینی، ارتش ایالات متحده، باید خود را برای هر نوع میدان نبردی آماده سازد، در هر قاره ای و در برابر همه نوع دشمنی. در ۳۰ سال گذشته، تانک Abrams با شبه نظامیان مخفی شده در خانه ها و با ارتش های مکانیزه از شهرهای عراق گرفته تا کوهستان های افغانستان جنگیده است. اکنون که روسیه در حال توسعه و ساخت خودروهای زرهی جدید در راستای سیاست خارجی تهاجمی خود است، میدان نبردهای آینده بار دیگر به سمت رویارویی های نظامی با استفاده از سلاح های مکانیزه سنگین تغییر جهت داده است. ارتش ایالات متحده با تصمیمات بسیار سختی مواجه شده است که هر یک خطر خاص خود را دارد.
آیا ساخت تانک های سبک تر و قربانی کردن قدرت حفاظتی (زره) به خاطر قدرت تحرک بیشتر برای تسریع و آسان بودن انتقال آن ها به نقاط دوردست بهترین گزینه خواهد بود؟ آیا باید به جای توپ های نسل قدیم از توپ های ریلی یا توپ های لیزری در این تانک های جدید اشاره کرد که خطر مشکلات تکنیکی و سرسام آور را به دنبال دارد؟ آیا باید به تانک های جدید یک سیستم بارگیری اتوماتیک اضافه کرد که باعث کاهش تعداد خدمه می شود؟ آیا بهتر نیست به جای سیستم شنی مرسوم تانک ها به سراغ نمونه هایی با طراحی چهار پایی رفت؟ همه این تصمیم های سخت باید مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته و بهترین آن ها انتخاب شود.
ارتش ایالات متحده قصد دارد که تا سال ۲۰۲۳ تصمیم خود را برای تانک های جدیدی که جایگزین تانک های Abrams می شوند گرفته و اولین تانک جدید را در سال ۲۰۲۵ وارد سرویس نماید. اگر چه هنوز تانک های آبرامز از قابلیت بالایی برخوردار بوده و می توان انتظار داشت که تا چند سال آینده همچنان در سرویس باقی بمانند اما به گفته ژنرال کوفمن از همین حالا برای ساخت خودروهای زرهی جدیدی که به گفته او ممکن است هیچ شباهتی به تانک های مرسوم نداشته باشند برنامه ریزی می شود.
بدون نظر