برای نخستین بار بانویی محجبه در مسابقات دختر شایسته مینه سوتای آمریکا اجازه حضور پیدا کرد

«حلیمه ایدن» بانوی سومالیایی-آمریکایی، به همگان ثابت کرده که حجاب محدودیت نیست و می توان به وسیله آن نیز به موفقیت دست یافت. وی در اردوگاه پناهندگان کنیا به دنیا آمده و در سن ۶ سالگی به ایالات متحده مهاجرت کرده است. او اکنون ۱۹ سال دارد و در دانشگاه مینه سوتا تحصیل می کند. حلیمه تنها کسی بود که در مراسم انتخاب بانوی شایسته که ۲۶ نوامبر برگزار شد، از پوشش کامل و حجاب استفاده کرد.

وی در این رابطه می گوید: “با توجه به نقدها و بازخوردهای منفی که وجود دارد، بیشتر زنان (مسلمان) استفاده از حجاب را به علت ترس کنار گذاشته اند. من قصد داشتم الهام بخش زنان مسلمان باشم و آن ها را به فکر فرو ببرم و نمی خواستم ارزش هایم را نادیده بگیرم.”

از ایدن عکس های مختلفی از جمله یک عکس از پوشش سر گرفته شده است. هنگامی که وی ایمیلی مبنی بر پذیرش در مسابقه بانوی شایسته دریافت نمود، تصمیم گرفت که در رابطه با لباس شنای «بورکینی» (لباسی که پوشش کامل ایجاد می کند و در عین حال از نظر فنی نیز مورد تایید است) تحقیق نموده و از آن برای مسابقات شنا استفاده نماید.

سازمان برگزار کننده مسابقات، واکنش خوبی از خود نشان داد. مدیر اجرایی این مراسم می گوید: “این سازمان توسط زن ها اداره می شود و به آن ها تعلق دارد. پایه و اساس آن مشخص است و همچنان به صورت یک جشن متفاوت به کار خود ادامه می دهد.”

“اجازه دادن به حلیمه برای استفاده از لباس شنا و پوششی که در فرهنگ وی مورد پذیرش است، در راستای ارزش های این سازمان مبنی بر توانمند سازی زنان برای نشان دادن زیبایی انجام گرفته است. این نهاد به خوبی می داند که بانوان با اعتماد به نفس می توانند موفقیت های زیادی به دست آورند.”

ایدن در این خصوص بازخوردهای منفی از سوی جامعه خودش دریافت نمود. او اظهار داشته: “مراسم این چنینی در کشور سومالی برگزار نمی گردد. اتفاقی که رخ داده، برای آن ها یک شوک فرهنگی است. مردم حتی درباره بورکینی هم اطلاعات چندانی ندارند. من هم تا یک سال پیش چندان با آن آشنا نبودم.”

“من قصد دارم مفاهیم زیبایی را به چالش بکشم. زیبایی می تواند موهای بلوند و چشمان آبی باشد، اما موارد دیگری نیز می توانند همین معنا و مفهوم را منتقل کنند.” این سخنان، بخش دیگری از اظهار نظرهای حلیمه بودند.

ایدن توانست در میان ۱۵ نفر برتر قرار بگیرد و موفق شد از طریق این مسابقات، با بانوانی از سراسر جهان ارتباط برقرار کند. او در این خصوص گفته است: “بانوان تانزانیایی و اندونزیایی، از گرفتن بازخوردهای مثبت احساس غرور می کردند. برخی قضاوت ها درباره پوشش سر و حجاب، قلب من را شکست.”

وی امیدوار است که بتواند با انجام این کار، به زنان مسلمان و همه بانوانی که تحت فشار هستند، پیام های مثبت ارسال کند. “اگر زن نیستید و یا نمی توانید این موضوع را درک کنید، همدردی حداقل کاری است که از دست شما بر می آید. ما باید موانع زیادی را پشت سر بگذاریم. اکنون زمان اتحاد فرا رسیده است. هیچ دلیلی که برای تنفر از چیزی که درک نمی کنیم، وجود ندارد.”