بسیاری از انسان ها، وقتی برای نخستین بار یک توله سگ بامزه و دوست داشتنی را می بینند، با لحن کودکانه و نازک و آرام کردن صدای خود با او صحبت کرده و محبت خود را به حیوان نشان می دهند.
این صدا برای سگ های کم سن و سال بسیار جذاب است و از شنیدن آن لذت می برند. اما شاید لازم باشد بدانید که سگ های بالغ و بزرگسال به هیچ وجه از این طرز صحبت کردن انسان ها خوششان نمی آید! یعنی در واقع روی رفتار آن ها تاثیری نخواهد داشت.
بر اساس تحقیقات جدید دانشمندان در حوزه علوم بیولوژیکی که در نشریه رویال سوسایتی انگلستان منتشر شده، مشخص گشته که لحن و آوای صدای انسان ها در رفتار سگ ها تاثیر مستقیم و محسوس دارد.
صحبت کردن با لحن آرام و در گام های پائین برای توله سگ ها بسیار جذاب و خوشایند است و واکنش های مثبت زیادی از خود نشان می دهند. استفاده از این طرز بیان برای آموزش سگ های کم سن می تواند بسیار موثر بوده و روند یادگیری را در آن ها تسریع ببخشد.
اما همین مساله در مورد سگ های بزرگسال تاثیر برعکس دارد. سگ های بالغ به چنین آواهایی واکنش نشان نداده و آن را متفاوت از صداهای عادی نمی دانند.
حالا این سوال پیش می آید که چرا انسان ها با چنین الحانی با سگ های خود حرف می زنند؟ این مساله به ذات وجودی انسان مربوط می شود. در واقع روشی است که انسان به منظور تسهیل برقراری ارتباط با مخاطبی که توان صحبت ندارد، استفاده می کند.
این دقیقا همان رفتاری است که والدین با فرزندان خود نیز در پیش می گیرند.
بدون نظر