ستاره‌شناسان اعلام کردند که صبح روزهای سه‌شنبه، چهارشنبه و پنجشنبه بارش شهابی «اتادلوی» به اوج خود می‌رسد.
اگر شما پیش از آغاز صبح روز سه‌شنبه بیدار شوید می‌توانید بهترین نمایش نجومی سال را مشاهده کنید.
براساس گزارش «ایج»، صبح روزهای سه‌شنبه، چهارشنبه و پنجشنبه نمایش بارش شهابی «اتا دلوی» به اوج خود خواهد رسید و شما می‌توانید این نمایش را در اوایل صبح در آسمان مشاهده کنید.
موضوعی که باعث جذاب شدن این شهاب‌باران می‌شود، مصادف شدن آن با آغاز ماه قمری جدید (ماه رمضان) است؛ به این معنا که ماه روشن در آسمان نیست و شهاب‌سنگ‌ها به خوبی مشاهده می‌شوند.
کورش رکنی رئیس نجوم و اکتشافات فضایی در این رابطه گفته:
بارش شهابی اتا دلوی (Eta Aquariid) صبح ۱۷ اردیبهشت ماه به اوج فعالیت خود می‌رسد؛ شهاب‌های این بارش ناشی از ذرات غبار برجای مانده از دنباله دار ۱P/Halley است. هنگامی‌که زمین از میان جریان این ذرات عبور می‌کند، جو سیاره ما ذرات غبار را سوزانده و ردی از نور (شهاب) ایجاد می‌شود، کانون این بارش در صورت فلکی دلو واقع شده است.
رئیس نجوم و اکتشافات فضایی همچنین گفته:
اوج فعالیت این بارش در بامداد ۱۷ اردیبهشت ماه ساعت ۸:۵۳:۲۰ رخ می‌دهد، اما به دلیل روشنایی روز، امکان رصد آن در این زمان وجود ندارد؛ بنابراین شما می‌توانید در ساعت ۵:۳۳:۲۰ که کانون این بارش در افق شرق به ارتفاع مناسبی رسیده است به تماشای شهاب‌های آن بنشینید. در زمان بیشینه فعالیت، تحت شرایط ایده آل رصدی تعداد ۷۰ شهاب در هر ساعت قابل رویت است. از دید ناظر زمینی تصور می‌شود که یک بارش شهابی همیشه از یک نقطه خاص در آسمان شکل می‌گیرد که به آن کانون بارش گفته می‌شود؛ کانون این بارش در صورت فلکی دلو واقع شده است و بارش‌های شهابی براساس نزدیکی کانون بارش به یک صورت فلکی، نامگذاری می‌شوند. بارش‌های شهابی به مدت چندین هفته فعال هستند.
«براد تاکر» ستاره‌شناس دانشگاه ملی استرالیا نیز گفته: امسال آسمان تاریک‌تر است و شهاب‌باران بهتر و بیشتر دیده می‌شود.
طبق این گزارش، این بارش شهابی از شرق و در نزدیکی صورت فلکی«برج دلو» رخ می‌دهد و بهترین زمان تماشای آن بین ساعت ۳ صبح تا سحر است.
گفتنی است؛ بهترین موقعیت مکانی برای تماشای بارش شهابی، نیمکره جنوبی زمین است.
شهاب‌سنگ‌ها ذرات کوچکی از یخ و گرد و غبار هستند که برخی از آنها بزرگ و برخی دیگر به اندازه یک دانه شن هستند.
بارش شهابی مجموعه ای از بقایای اجرام کیهانی است که با سرعتی بسیار زیاد و در مسیری موازی وارد اتمسفر زمین می شود. طی این پدیده ی نجومی، درخشش و حرکت شهاب های زیادی را در آسمان زمین می توان مشاهده کرد.
بارش های شهابی معمولا در اثر بقایای اجرام دنباله دار به وجود می آیند. وقتی زمین در مسیر حرکت دنباله ی آن ها قرار می گیرد، ما می توانیم این اجرام دنباله دار را ببینیم.
بارش های شهابی معمولا بر اساس صورت فلکی ای نام گذاری می شوند که کانون آن بارش رصد شده است. مثلا به بارش شهابی ای که کانون آن صورت فلکی برساوش است، بارش شهابی برساوشی می گویند.
روزانه حدود ۴ میلیارد شهاب سنگ روی کره ی زمین سقوط می کند، اما خوشبختانه اغلب آن ها بسیار کوچک هستند. اتفاق بسیار نادری است که یک شهاب سنگ با انسانی برخورد کند و سقوط آن به درون اقیانوس ها محتمل تر است. طبق تحقیقات، این احتمال به اندازه ی یک بار در هر ۱۸۰ سال است. در سال ۱۹۵۴، شهاب سنگی حدوداً ۴ کیلوگرمی روی خانه ی زنی در ایالات آلابامای امریکا سقوط کرد و باعث جراحت او شد.
هر ساله حدود ۳۰ بارش شهابی قابل مشاهده برای اهالی کره زمین اتفاق می افتد که برخی از آن ها بیشتر از ۱۰۰ سال است که رخ می دهد.
بدون نظر