HIV: اسم رمز انکار دست جمعی در لردگان چهارمحال و تراژدی ذهن فریبکار ما

وزارت بهداشت: HIV مثبت عده‌ای، ربطی به سرنگ آلوده ندارد

ویروس اچ آی وی و افزایش غیر عادی مبتلایان به ایدز، تبدیل به یک بحران اجتماعی در روستای دوره افتاده ای در لردگان استان زیبا چهارمحال و بختیاری شده است.

مردم محروم این روستا، وضعیت دشواری دارند و احساس تقصیر و گناه و آوازه منفی اچ آی وی، فشار روانی شدیدی روی آن ها وارد کرده است.

در خبرها آمده بود که دفتر فرمانداری و امام جمعه به آتش کشیده شده است و میلیون ها تومان خسارت به اموال عمومی وارد شده که جای تاسف دارد.

وزارت بهداشت،‌ درمان و آموزش پزشکی با صدور بیانیه ای، ابتلای مردم شریف این خطه از سرزمین ما را به ویروس اچ آی وی از طریق یک سرنگ آلوده، قویا تکذیب کرده و اعلام نمود که از ۴۰ روز پیش از وقوع این بحران در چند روز اخیر، مبتلایان به ویروس اچ آی وی در روستا، شناسایی و طبق اصول محرمانگی ، تحت درمان قرار گرفته اند.

معاونت بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در خصوص ابتلای تعدادی از اهالی روستای چنار محمودی شهرستان لردگان به عفونت اچ آی وی، در بیانیه ای اعلام کرد: هیچ اقدام تشخیصی و بهداشتی و یا واکسیناسیون، مطلقا عامل انتقال بیماری در منطقه نبوده است و در حال حاضر تیم های تخصصی برای ادامه مشاوره و مراقبت و درمان از طرف وزارت بهداشت در منطقه مستقر هستند و درمان موارد شناسایی شده زیر نظر یک فوق تخصص در حال انجام است.

وزیر بهداشت نیز چند روز پیش اعلام کرد که سرنگ آلوده، هرگز عامل شیوع ویروس HIV در روستای چنار محمودی لردگان نبوده و وزارت بهداشت،‌ مستندات متقنی دارد که نشان می دهد این ادعا، واقعیت ندارد.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی، خدمات بهداشتی و درمانی چهارمحال و بختیاری نیز با بیان اینکه ابتلا به ویروس HIV در تعداد انگشت شماری از اهالی روستا طی سالهای گذشته وجود داشته است و سابقه آن به سال‌های گذشته بازمی‌گردد، افزود: کشف و شناسایی بیماران در ماه‌ها  و روزهای اخیر صورت گرفته که به محض اطلاع از این موضوع، تیم‌های عملیاتی را به منطقه اعزام و آن را مورد پیگیری قرار دادیم.

بسیاری از افراد مبتلا به ویروس HIV که آگاهانه یا نااگاهانه با اسم رمز HIV، دست به اقدام خشونت آمیز در روستا زدند و آوازه آن جهانی شد. در موقعیت تعارض آمیز عدم قبول واقعیت مشکل و ناتوانی در مهار تبعات ناخوشایند آن، به مکانیسمی پناه بردند که نه علمی است و نه در حل مشکل، کمک می کند.

بسیاری از اهالی این روستا مثل بسیاری از هموطنان، قضاوت ها و تصمیم های خود را درباره ابتلا به این ویروس،‌ بر اساس اطلاعات نادرستی که در ذهن آن ها درباره HIV شکل گرفته بنا کرده بودند که منجر به کنش ناپسند و غلط عده ای در برخورد با این پدیده گردید.

در رفتار خشونت آمیز شماری از هموطنان مبتلا به ویروس اچ آی وی در روستای لردگان، شاهد وقوع پدیده ای به نام انکار دست جمعی هستیم.

مبتلایانی که از هفته ها پیش، ابتلای آن ها به بیماری عفونی ایدز،‌ تشخیص و تحت درمان قرار گرفته بودند، ناگهان بر اساس ادعای نادرست یک مسئول درباره سرنگ آلوده و فضاسازی رسانه های اینترنتی آماتور، داده‌های ذهن فریبکار خود را بر ملا کرده و با این کار، ناآگاهی خود از بیماری ایدز و تلاش برای پاک کردن صورت مساله را به نمایش در آوردند.

آنها هر گونه علت درونی نظیر اعتیاد و روابط محافظت نشده جنسی برای این مشکل را بصورتی ناخودآگاه، انکار نموده و بهورز روستا را مسبب آن دانسته و با  قربانی ساختن وی تلاش می کنند که داغ اتهام را از پیشانی خود بزدایند و اضطراب دردناک فعلی را از دور کنند.

پدیده ناخودآگاه انکار جمعی به دلیل کارکرد تسکین بخش آن، در جوامع بشری به شکل‌های گوناگون دیده می شود. تاریخ بشریت سرشار از اتفاق  هایی است که ریشه در این عملکرد ناهشیار بشری داشته و فجایع زیادی را رقم زده است.

فکر کردن، سخت ترین کار در زندگی است و هیچ کاری بدون فکر کردن صحیح، عملی نمی شود. هر عملی نیاز به تفکر درست بر مبنای اطلاعات درست دارد و ذهن فریبکار تلاش می کند تا انسان را از واقعیت ها، دور کند و تصمیم های وی را بر اساس داده هایی غلط، بنا نهد که معمولا، فاجعه بار است.

رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی به ایرنا گفته بود که سازمان نظام پزشکی خواستار آزادی بهورز بازداشت شده در روستای لردگان است. چرا که غربالگری دیابت با سرنگ انجام نمی‌شود و این که تصاویری از سرنگ آلوده در دست فردی که سرتاپا مشکی پوشیده و در حال خون گیری از مردم است به نمایش درامده، تنها نشان از عوام فریبی و خدشه دار کردن ذهنیت مردم نسبت به مسائل بهداشتی و درمانی دارد.

اسم رمز قابل تامل

در مساله خشونت های لردگان با اسم رمز HIV، چند مساله قابل تامل است.

یکی این که چرا درصد قابل توجهی از هموطنان، هم‌چنان درباره ویروس اچ آی وی، شیوه انتقال و شیوع و روش تشخیص و درمان آن، اطلاعات ابتدایی ندارند و استناد آن ها، اطلاعات مخدوشی است که در ذهن فریبکار آن ها در جریان است و اساس تحلیل و قضاوت نهایی می شود که نمونه اش، آتش کشیدن اموال عمومی در لردگان می شود.

مساله بعدی این که صدها مبتلا به این ویروس که خبر از بیماری خود نداشتند و پس از تست مثبت، متوجه این اوضاع شدند، به سیستم پزشکی کشور اعتماد ندارند؟

همان ها که به تست مثبت اعتماد کردند، چرا به علت ابتلا و بررسی شیوع ویروس، بی توجه هستند و تنها گزینه دم دست، آتش زدن اموال عمومی و خشونت گرایی و دستگیری بهورز شد؟

مساله سوم، اطلاع رسانی وزارت بهداشت در مقوله اچ آی وی است.

به نظر می رسد لردگان، فرصت خوبی شد که وزارت بهداشت با همکاری اموزش وپرورش و رسانه ملی، تابو شکنی کرده و این موضوعات را در حد فهم عوام تا سطوح تخصصی، در رسانه ها، اطلاع رسانی کند.

وقتی سطح سواد مردم ما درباره HIV و شیوع و روش های انتقال و پیگشیری و تشخیص افزایش یابد، دیگر شاهد بروز چنین اتفاقات تلخ ناشی از ذهن فریبکار و انکار دست جمعی نخواهیم بود.

یادمان نرود که در آستانه سومین دهه قرن بیست و یکم، قریب به ۹میلیون تن از هموطنان، سواد خواندن و نوشتن ندارند.

«بیسوادی»، بزرگ ترین تهدید ایران عصر ۱۴۰۰ خواهد بود.