به تازگی دست‌نوشته‌های قدیمی مایکل جکسون همراه تکه‌روزنامه‌ای پیدا شده که دغدغه‌ی او را در مورد تبعیض نژادی نشان می‌دهد. از این دست‌خط‌های مایکل جکسون برمی‌آید بی‌عدالتی‌ها و تبعیض نژادی در صنعت موسیقی از دغدغه‌های او بوده و در این دست‌نوشته‌ها هم از تأثیر چنین محیطی بر حرفه‌ی موسیقی نوشته و هم از روش‌هایی برای مقابله با آن. مایکل جکسون در این یادداشت‌های خود به رسوایی‌هایی از «الویس پریسلی»، «سلطان راک‌اندرول»، و گروه «بیتلز» اشاره کرده و گفته از همین نابرابری‌ها برای پیشرفت خود استفاده کرده است. او به «سلطان پاپ» مشهور است در این دست‌نوشته‌ها که گمان می‌رود به حدود سال ۱۹۸۷ مربوط می‌شود به نقد این تبعیض‌ها پرداخته که هم در صنعت موسیقی و هم در زندگی شاهد بوده.
زمانی که مایکل جکسون برای این نوشته‌ها دست به قلم برده همچنان در اوج قدرت خود به سر می‌برد و ناامیدی‌اش را اینگونه ابراز کرده که باور دارد اِم‌تی‌وی و مجله‌های آمریکایی دست رد به سینه‌ی هنرمندان رنگین‌پوست می‌زنند. این هنرمند پرآوزه برای اثبات این نظر خود در دست‌نوشته‌هایش به تعدادی از بزرگترین ستاره‌های سفیدپوست موسیقی، هم در گذشته و هم در عصر خود، اشاره کرده است. او در این نوشته‌ها مدعی شده می‌تواند به بروس اسپرینگستین ثابت کند «رئیس کیه؟*» و اینکه «الویس سلطان نیست.»
مایکل جکسون در این یادداشت‌ها به گروه بیتلز نیز اشاره کرده و نوشته: «آره، گروه خوبی دارن اما خواننده و رقاص‌های سیاه‌پوست بهتر از اونا هم هستن.» او به سازمان بدنام و نژادپرست کوکلوس کلَن اشاره کرده و گفته نگران است که فرزندان عصر او افرادی نژادپرست بار می‌آیند.
دست‌نوشته‌های قدیمی مایکل جکسون همچنین حاکی از آن است که در زمان ساخت آلبوم تریلِر در سال ۱۹۸۲ او بر آن بود که ۲۰۰ میلیون از آن را به فروش برساند تا بتواند الگوی نسل جدید باشد. او در این باره نوشته است: «هدفم اینه که بدجوری «بزرگ» و «قدرتمند» بشم. می‌خوام قهرمانی باشم که به این تعصب‌و از بین می‌بره. برای اینکه محبوب بچه‌های سفیدپوست باشم باید بیشتر از ۲۰۰.۰۰۰.۰۰۰ آلبوم بفروشم. می‌خوام الگوی اونا باشم. می‌خوام دنیارو تغییر بدم.»
این درحالی است که آلبوم تریلِر به فروش ۶۶ میلیون نسخه رسید و همچنان نیز یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های صنعت موسیقی به حساب می‌آید که البته تأثیر بسیاری هم بر موسیقی پاپ داشته است. او خودش را متعد می‌دانست که با بره‌گیری از موقعیت و خلاقیتش مانع از رشد تبعیض نژادی میان بچه‌های نسل پس از خودش شود و به همین علت نیز دست‌نوشته‌های قدیمی مایکل جکسون همراه تکه‌روزنامه‌ای از سال ۱۹۸۷ یافت شد که تظاهرات سازمان کوکلوس کلن را در کارولینای جنوبی نشان می‌داد. او در این دست‌نوشته‌ها که چسبیده به همین تکه‌روزنامه بود از تعهدش نسبت به ریشه‌کنی نژادپرستی در میان نسل بعد از خود گفته و نوشته است: «من خواهان عدالتم. من می‌خواهم تمام نژادها به یک اندازه محترم باشند.»
تبعیض نژادی از دغدغه‌های مایکل جکسون بود
منبعی اطلاعاتی نیز به روزنامه‌ی سان گفته است سال ۲۰۰۳ هنگامی که پلیس مزرعه‌ی نِوِرلَند، ملک شخصی مایکل جکسون، در کالیفورنیا را به ظن آزار کودکان بازرسی می‌کرد او این دست‌نوشته‌ها به یکی از دوستان نزدیک خود سپرد. این فرد همچنین گفته «مایکل بیشتر به دوستانش اعتماد داشت تا به خانواده‌اش و می‌خواست وسایل ارزشمندش را به دستان فردی معتمد بسپارد.»
مایکل جکسون سال ۲۰۰۹ و در سن ۵۰ سالگی در اثر ایست قلبی درگذشت.
*بروس اسپرینگستین میان طرفدارانش به اسم «رئیس بزرگ» شهرت داشت.
اسطوره ی نابغه ی بی نظیر
همچنان کسانی هستن که میگن مایکل جکسون نمرده.
در حد تئوری بله