فیلم مستند State Funeral ؛ تصویری تکان دهنده از روزهای پس از مرگ جوزف استالین

فیلم مستند State Funeral ؛ تصویری تکان دهنده از روزهای پس از مرگ جوزف استالین

قرن بیستم قرن بیستم شاید در این موضوع منحصربفرد باشد که سه دیکتاتور سایکوپات را در خود داشته که به شکل کامل به بشریت و زندگی انسانی بی اعتنا بوده و در نهایت به خاطر سیاست ها و دستاوردهایشان عنوان «هیولا» برایشان مناسب به نظر می رسد. هیتلر، مائو و استالین رهبرانی بودند که مفاهیم انسانی پیشرفت اخلاقی را نابود کرده و جنایت هایشان چنان هولناک بود که زبان از بیان کردن حجم آسیب هایی که به بشریت زدند ناتوان است. در این میان جوزف استالین دیکتاتور شوروی در ۵ مارس ۱۹۵۳ درگذشت.

فیلم State Funeral از سرگئی لوزنیتسا یک مستند بسیار حیرت انگیز و جذاب است که اتفاقات چند روز بعد از مرگ استالین را به تصویر می کشد.

فیلم State Funeral از سرگئی لوزنیتسا ، کارگردان اوکراینی یک مستند بسیار حیرت انگیز و جذاب است که اتفاقات چند روز بعد از مرگ استالین را به تصویر می کشد. بعد از مرگ استالین، جنازه وی در راهرو جماهیر در مسکو قرار گرفت تا مردم کشور با او وداع کنند و سپس این جنازه به موزه لنین منتقل شد، اگر چه هشت سال بعد از آن جا نیز برداشته شد که داستان دیگری است. فیلم State Funeral که تماماً از ویدیوهای مستند گرفته شده در همان دوران در بخش های مختلفی از اتحاد جماهیر شوروی ضبط شده اند تشکیل شده است، ترکیبی تکان دهنده از تظاهر مقامات رسمی و تجربه هر روزه، تصویر دوگانه از دولت توتالیتر و مردمی که حکومت به نام آن ها صورت می گیرد است.

فیلم State Funeral از سرگئی لوزنیتسا یک مستند بسیار حیرت انگیز و جذاب است که اتفاقات چند روز بعد از مرگ استالین را به تصویر می کشد.

در ابتدا، جمعیت های زیادی برای شنیدن خبر مرگ دیکتاتور دور هم جمع می شوند، خبری که از طریق بلندگوهای بزرگ با حزن و اندوه فراوان در سراسر اتحاد جماهیر شوروی خوانده می شود. این بلندگوها همزمان با عبور توده ها از کنار تابوت پر از گل استالین، گزیده ای پر از تحسین و بزرگنمایی شده از زندگی استالین را روایت می کنند و هر از چند گاهی در میان سخنان خود به تمجید و تحسین او می پردازند. به رعیت های او که به رسم آن زمان از آن ها با عناون «رفقای استالین» یاد می شود، از عشق بی پایان استالین به آن ها گفته می شود و همچنین از فداکاری، شجاعت و هوش خارق العاده اش. در کنار دیگر دستاوردهای خارق العاده اش، از استالین با عنوان «بزرگ ترین نابغه تاریخ بشر» یاد می شود.

فیلم State Funeral از سرگئی لوزنیتسا یک مستند بسیار حیرت انگیز و جذاب است که اتفاقات چند روز بعد از مرگ استالین را به تصویر می کشد.

این نوع از گفتمان سندی بر کیش شخصیتی است که چند سال بعد و با به قدرت رسیدن نیکیتا خروشچف و شروع برنامه های استالینی زدایی او کنار گذاشته می شود. مستند State Funeral نمایش رسمی از این کیش ضخیت را به تصویر می کشد، موضوعی که در قالب عکس های بسیار بزرگ از استالین که از دیوارهای عمومی آویزان شده و همچنین ورود فرستادگان دیگر کشورهای کمونیستی به تصویر کشیده می شود. مردانی به شدت غیرکاریزماتیک مرثیه هایی اندوهناک و بزرگنمایی شده در مدح دیکتاتور درگذشته می سرایند، کسانی که خیلی زود جای استالین را می گیرند: گئورگی مالنکوف، ویاچسلاو مولوتوف و لاورنتی بریا. خروشچف که مدت کوتاهی بعد تمامی این رقبا را از دور خارج می کند، مسئول اصلی مراسم تدفین و سوگواری برای استالین است.

فیلم State Funeral از سرگئی لوزنیتسا یک مستند بسیار حیرت انگیز و جذاب است که اتفاقات چند روز بعد از مرگ استالین را به تصویر می کشد.

اما چهره مشهور استالین با آن سبیل پرپشت و موهای شانه شده به سمت بالا، توجه انسان را به خود جلب می کند در حالی که مردم دسته دسته از کنار آن رد شده و به او ادای احترام می کنند. اپراتورهای ناشناس دوربین ها تصاویری رنگی و سیاه و سفید از غم و اندوه مردم روی کشتی ها، در کارخانه ها، میدان های نفتی و مزارع اشتراکی را به تصویر می کشند و لوزنیتسا به زیبایی این تصاویر را در کنار هم تدوین کرده است. اما این رفتارهای شهروندان عادی اتحاد جماهیر شوروی است که فیلم State Funeral را تاثیرگذار و تکان دهنده می سازد. سخت است که از اشک هایی که توسط مادربزرگ ها، سربازان، پیرمردان با کلاه های خز و زنان جوان با سرهای بدون روسری ریخته می شود تحت تاثیر قرار نگرفت، اگر چه آن ها در حال اشک ریختن برای یک هیولای خونخوار و بیرحم هستند.

فیلم State Funeral از سرگئی لوزنیتسا یک مستند بسیار حیرت انگیز و جذاب است که اتفاقات چند روز بعد از مرگ استالین را به تصویر می کشد.

تفسیر دیگر واکنش ها اما کمی دشوار است. آیا آن نگاه خیره بدون لبخند و بی احساس نشان دهنده بی اعتمادی و سرپیچی است؟ آیا آن لبخند کمرنگ نشانه ای از آسودگی خاطر است؟ یا سپاسگزاری؟ یا وحشت؟ وقتی کسی مستقیم به دوربین نگاه می کند، چشم های او ابهام و تشکیک را نشان می دهد یا همبستگی؟ تفسیری کوتاه در پایان فیلم، جنایات استالین در حق مردم خودش را یادآور می شود، میلیون ها نفر تصفیه سازی شدند، به زندان انداخته شدند، گرسنگی کشیده و یا قتل عام شدند.

فیلم State Funeral از سرگئی لوزنیتسا یک مستند بسیار حیرت انگیز و جذاب است که اتفاقات چند روز بعد از مرگ استالین را به تصویر می کشد.

این اطلاعات در ترکیب با چیزهایی که در فیلم به تصویر کشیده شده بود بسیار هولناک می شود، نه به این خاطر که مراسم تدفین استالین با سیاست هایی بسیار پروپاگاندایی و مملو از دروغ و دورویی برگزار می شود بلکه به این دلیل که شهروندان غمگین و اندوهگین از مرگ رهبر جنایتکار خود بسیار واقعی به نظر می رسند. ای مردم به زمان یا مکانی دور تعلق ندارند و بسیار مدرن و آشنا به نظر می رسند. این موضوع یک هشدار است: هر مردمی ممکن است از واقعیت دور شده و توسط یک حکومت ظالم و بیرحم به انقیاد در بیایند.

بیشتر بخوانید: ۲۰ واقعیت جالب و باورنکردنی در مورد ژورف استالین که کمتر کسی از آن‌ها مطلع است

 

منبع: nytimes
مطالب مرتبط
مطالب دیگر از همین نویسنده
مشاهده بیشتر
۱۰ نظر

ورود

  • مسعود خرداد ۱۰, ۱۴۰۰

    قابل توجه اون عده ای که جمعیت حاضر در تشییع جنازه بعضیها (مثلا دی ۹۸ یا خرداد ۶۸) رو به عنوان سندی از همسویی و همدلی مردم با نظام حاکم تلقی می کنند. جمله آخر مقاله بهترین پاسخ این عده است هرچند امیدی به فهمیدنشون نیست:
    «هر مردمی ممکن است از واقعیت دور شده و توسط یک حکومت ظالم و بیرحم به انقیاد در بیایند.»

    خیلی عالی بود. کاش مقالات اینطوری بیشتر منتشر می کردین.

    • h خرداد ۱۰, ۱۴۰۰

      به مردم جاهل ونا آگاه و نیازمند، میشه هر چیز غلط و باور نادرست رو قبولاند
      حکومت های دیکتاتور معاصر یادگرفتند که توده های نیازمند و ناآگاه رو به راحتی بازی بدن و مطیع خودشون کنن.
      جمله معروف وصیت آقا محمد خان قاجار به ولیعهدش این بود که؛ اگر میخواهی در ایران به راحتی سلطنت کنی، سعی کن مردم را گرسنه و بیسواد نگه داری.

    • Dr azad خرداد ۱۰, ۱۴۰۰

      گاهی یه پیام و یک متن نشان دهنده سطح سواد و شعور یک فرد هست بنابراین نمیشه با هر کسی صحبت کرد و جواب هر فردی رو داد به قول معروف نادان رو از هر طرف بخونی نادان است
      فقط جناب تو شوروی رو جمهوری اسلامی ایران مقایسه می کنی که همه ی ارکان این کشور بر گرفته از رای مردم هست!!!
      در ضمن اون بزرگوارانی که تاریخ فوت شون رو گفتی قهرمان های ملی این مردم هستند که بدون هیچ ادعایی جونشون رو برای کشورشون و مردمشون دادند و این مردم در مراسم خاکسپاری جواب شما رو دادند!!!
      شما برای کشور چیکار کردی؟

      • پویا خرداد ۱۱, ۱۴۰۰

        خدای من!!!

        با رای مردم

        چه جالب!!!!!

      • h خرداد ۱۱, ۱۴۰۰

        جناب به شمایی که مخالف خودت رو بی سواد و بی شعور و نادان میدونی ، یادآوری کنم که هیتلر هم ظاهرا با رای مردم انتخاب شد. اما اگه تاریخ اون دوره رو خونده باشی میبینی که چه پروپاگاندایی راه انداخت و میلیونها نفر رو مسخ ایده های ضد انسانی خودش کرد.

        • Daze تیر ۱۲, ۱۴۰۰

          نابغه اون مسعود شست و شوی مغزی داده شده و خودت اول به چندین میلیون توهین کردین: انقد نخبه ای که مغزت قد نمیده نوشته-ت سر و مر و گنده علیه خودت و تناقض گویی-ت شاهده…
          چرا یه ذره از مختون استفاده نمیکنید که این همه هجمه و حمله ی رسانه ها به انقلاب از کجا آب میخوره: نظام نقایصی داره اما هیچ کدومشون به جریان انقلابی ربطی نداره: به امثال شما مربوط میشه اتفاقا: خودباخته ها در مقابل پس مانده ها و قی کرده های نئولیبرالیسم: کمی آزاده بیاندیش ای انسان…

    • امیر خرداد ۱۱, ۱۴۰۰

      سلام
      ببخشید میشه نشان بدید که تو تشییع استالین به جز نظامی جماعت کی حضور داشت؟
      اون دو تاریخ که گفتی مردم خودشون اومدن

    • کامیار خرداد ۳۰, ۱۴۰۱

      واقعا امیدی به فهمیدنت نیست. وقتی بر گوش و قلبت مهر زده میشه اون جمعیت عظیم که با میل خودشون اومدن نمیبینی و بازم دم از جهالت ها و توهمات خودت میزنی

  • حامد خرداد ۱۱, ۱۴۰۰

    یه فیلم کمدی سیاه به اسم مرگ استالین درباره این موضوع ساخته شده که فیلم خیلی خوب و جذابیه حتما ببینید. شیوه های اداره کشور تو یه نظام توتالیتر خیلی می تونه متفاوت باشه ولی مطمئنا خیلی اشتراکات داره که می تونیم در حال حاضر تو کشور خودمون ببینیم. تحمیق توده ها، فساد سیستماتیک، فقر مفرط، علاقه به پیشرفت نظامی، دشمن تراشی و …

  • کسرا اسفند ۱, ۱۴۰۲

    بسیار نتیجه گیری زیبایی