دزدان دریایی و باورهای غلط درباره آنها که به واسطه فیلم های هالیوودی شکل گرفته

دزدان دریایی و باورهای غلط درباره آنها که به واسطه فیلم های هالیوودی شکل گرفته

درباره ی زندگی دزدان دریایی هزاران فیلم و کتاب وجود دارد. حالا وقتی نام آن ها به میان می آید همه ی ما ناخدایی را با یک طوطی روی شانه اش تصور می کنیم که در یک جزیره ی بی آب و علف دارد گنجی را چال می کند. حتماً هم یک خدمه ملوان کارکشته دارد که بعضی هایشان پای چوبی و چشم بند دارند. اما بیشتر «حقایقی» که درباره ی دزدان دریایی می دانیم کاملاً ساختگی هستند.

در ادامه از باورهای رایج اما غلطی خواهیم گفت که درباره ی دزدان دریایی وجود دارد.

۱- فقط مردها دزد دریایی می شدند

احتمالاً شنیده اید که حضور زن ها در کشتی بدشانسی می آورد. اما طبق داستان هایی که درباره ی دزدان دریایی نقل شده، این موضوع حقیقت ندارد. مثلاً زنی به نام ژان دوکلیسون همه ی اموالش را فروخت و با پرچم های سیاه راهی دریا شد تا از همسرش انتقام گیرد.

یک دزد دریایی مشهور دیگر هم سعیده الحوره است. او با دزد دریایی دیگری به نام بارباروس کار می کرد. آن ها در اوایل قرن شانزدهم میلادی دریای مدیترانه را تحت سلطه ی خود داشتند. او یکی از مشهورترین دزدان دریایی زن بود.

۲- دزدان دریایی فقط در دریا کار می کردند

درست است که نام دزدان دریایی با دریا گره خورده اما آن ها اغلب پا را فراتر می گذاشتند و حتی شهرها و دژهای مجاور را هم تصرف می کردند. خیرالدین بارباروس به این کار معروف بود. او از همین طریق حاکم الجزیره شد و حتی به برخی شهرهای اسپانیا و ایتالیا حمله کرد.

هنری مورگان افسانه ای هم استاد لشکرکشی در خشکی بود. او به کشور پاناما حمله برد و آن را به تصرف درآورد. چندین سال بعد هم وزیر حاکم جامائیکا شد.

۳- ناخداها قدرت تام داشتند

باورش سخت است اما برخلاف کشتی های نظامی، دزدان دریایی از یک دموکراسی پیشرفته برخوردار بودند و همه ی پست های کلیدی برعهده ی نامزدهای منتخب گذاشته می شد. چون قدرت تام باعث می شد ملوان های معمولی دستمزد اندکی بگیرند، غذای مناسبی نداشته باشند و حجم کارشان زیاد باشد.

دزدان دریایی همه ی تصمیمات را با رأی گیری می گرفتند، مثل اینکه به کجا روند، چه کسی را غارت کنند و با اسیرها چه کنند. صدای ناخدا بیشتر از یک ملوان معمولی شنیده نمی شد.

۴- دزدان دریایی تبهکار و جنایتکار بودند

همه ی ما شنیده ایم که دزدان دریایی جنایتکارانی بی رحم بودند. این اما حقیقت ندارد. بسیاری از ملوان ها به خاطر دستمزد کم و نامساعد بودن شرایط کار، دزد دریایی می شدند.

به طور کلی دزدان دریایی برای آن زمان کاملاً صلح طلب محسوب می شدند. هدف آن ها کسب مال بود و در مواردی نادر تنها برای ترساندن دیگران و حفظ وجهه ی خود دست به جنایت می زدند.

۵- دزدان دریایی اسیرها را مجبور به راه رفتن روی تخته می کردند

اولین کسی که راه رفتن روی تخته را اختراع کرد دانیل دفو، نویسنده ی شهیر انگلیسی، در کتاب خود به نام «تاریخ عمومی دزدان دریایی» بود. نویسنده های دیگر هم از این ایده استفاده کردند و اینگونه شد که این باور رواج یافت. در حقیقت، هیچ مدارک و شواهدی وجود ندارد که نشان دهد دزدان دریایی واقعی اسیرها را مجبور به انجام چنین کاری می کردند.

۶- از قلاب به جای دست استفاده می شد و داشتن پای چوبی امری رایج بود

یکی از اولین چیزهایی که با شنیدن نام دزدان دریایی به ذهن می آید، داشتن پای چوبی و چشم بند است. دزدان دریایی از چنین چیزهایی واقعاً استفاده می کردند چون در آن زمان زیاد صدمه می دیدند. با این حال، کمتر پیش می آمد که این چیزها شکل کاربردی داشته باشند و دزدان دریایی ای که پاهای آن ها آسیب می دید همیشه از پای چوبی استفاده نمی کردند.

استفاده از چشم بند هم به خاطر صدمه دیدن چشم ها نبود. در مواقعی که دزدان دریایی باید به نقاط تاریک کشتی ها حمله می بردند، استفاده از چشم بند به عادت کردن چشم ها به تاریکی کمک می کرد.

۷- همه ی دزدان دریایی گنج ها را دفن می کردند

طبق این باور رایج، دزدان دریایی گنج ها را در جزیره های بی آب و علف و دیگر مکان های مخفی دفن می کردند. پس اگر اینگونه باشد دنیا پر از طلاهای فراموش شده است. اما این درست نیست. معدود نمونه های معروفی از چنین غارت هایی وجود دارد. یکی از آن ها گنج ویلیام کید است که دولت آن زمان خیلی زود پیدایش کرد و کید نیز دستگیر شد. یک نمونه ی دیگر گنج فرانسیس دریک است که آن را پنهان کرد و بعداً هم به دنبالش آمد.

مسلماً اگر کشتی ای طلا و جواهرات داشت دزدان دریایی از آن نمی گذشتند. اما دزدان دریایی بیشتر غذا، اسلحه، تور ماهیگیری، دارو و چیزهای مفید مختلف دیگری را می دزدیدند که برای ادامه ی زندگی به آن ها نیاز داشتند.

۸- یک طوطی روی شانه دوست وفادار و همنشین دزدان دریایی بود

در دوران طلایی دزدی دریایی، حیوانات عجیب و غریب طرفداران زیادی در اروپا داشتند. انتقال طوطی ها راحت بود و ارزش مادی زیادی هم داشتند. این امر حضور طوطی ها در کشتی دزدان دریایی را قابل درک می کند. اما هیچ شواهد و مدارکی وجود ندارد که نشان دهد طوطی ها همنشین دزدان دریایی بودند.

آنچه با اطمینان می دانیم این است که آن ها با خود گربه به کشتی می بردند. چون هم می توانستند موش ها را بگیرند هم برخی معتقد بودند گربه ها شانس می آورند.

 

بیشتر بخوانید:

۱۳ حقیقت عجیب و جالب درباره دزدان دریایی

دزدان دریایی سومالی؛ ماهیگیران سابقی که ترجیح می‌دهند «نگهبان ساحلی» صدایشان کنند

منبع: brightside
دیجیاتو
۲ نظر

ورود