کودک افغان که از روی حصار به سرباز امریکایی داده شده بود، همچنان مفقود است

کودک افغان که از روی حصار به سرباز امریکایی داده شده بود، همچنان مفقود است

سه ماه از زمانی که میرزا علی احمدی و همسرش، ثریا برای آخرین بار کودک شان، سهیل، را دیدند می گذرد. به گزارش Insider، در تاریخ ۱۹ اوت، میرزا علی، ثریا، ۵ فرزندشان و صدها شهروند افغان دیگر بیرون فرودگاه کابل در افغانستان جمع شده بودند و همزمان نیروهای امریکایی در حال خروج پر هرج و مرج نیروهایشان و برخی شهروندان بودند.

لحظه به لحظه به انبوه جمعیت افزوده می شد و میرزا علی و ثریا می ترسیدند که سهیل دو ماهه شان زیر دست و پا له شود. به همین خاطر وقتی سربازی امریکایی از پشت حصار از آن ها پرسید که آیا به کمک نیاز دارند یا نه، میرزا علی کودک شان را به خیال این که به زودی و ۵ متر آن طرف تر در گیت ورودی دوباره خواهند دید، وی را به دست سرباز امریکایی داد.

کودک افغان که از روی حصار به سرباز امریکایی

اما با بیشتر شدن هرج و مرج این زوج تا نیم ساعت نتوانست به طرف دیگر حصار برسد. زمانی که بالاخره داخل شدند، خبری از سهیل نبود. هیچ جا اثری از او نیافتند.

میرزا علی که می گوید به مدت ۱۰ سال در سفارت امریکا به عنوان مامور حراست کار می کرده از هر مقام امریکایی که دیده درباره ی پسرش سوال کرده و برای امر ترجمه از از همکارهایش کمک گرفته است. جستجوی او ساعت ها و بعد روزها ادامه پیدا کرده. میرزا علی می گوید: «من شاید با بیشتر از ۲۰ نفر صحبت کردم. از هر افسر نظامی یا فرد غیر نظامی که دیدم درباره ی بچه ام پرسیدم.»

۳ روز بعد خانواده ی احمدی به قطر پرواز کرد و بعد به آلمان. میرزا علی ۳۵ ساله، ثریا ۳۲ ساله و بچه های دیگرشان، ۳، ۶، ۹ و ۱۷ ساله نهایتا به امریکا رسیدند و در فورت بلیس تگزاس منتظر اسکان مجدد هستند.

کودک افغان مفقود

جستجوی خانواده ی احمدی برای یافتن سهیل همچنان ادامه دارد. میرزا علی می گوید: «همه قول می دهند که تمام تلاش شان را خواهند کرد اما این ها قول های توخالی است.»

یک سخنگوی وزارت خارجه امریکا گفته که دولت از مورد این کودک افغان باخبر است و همراه با شرکای بین المللی برای یافتنش تلاش خواهد کرد و یک هشدار بین المللی اَمبر (وضعیت اضطراری کودک ربایی) نیز صادر کرده است. در همین اثنا، یک گروه حمایتی پناهندگان افغان اعلامیه ی «کودک گم شده»ای را با عکس سهیل پخش کرده است.

ثریا می گوید اکثر اوقات در نبود سهیل اشک می ریزد. «من تمام فکر و ذکرم بچه ام است. هر کسی بهم زنگ می زند، مادرم، پدرم، خواهرم، همه مرا دلداری می دهند و می گویند “نگران نباش. خدا رحیم است. پسرت پیدا می شود.”»

لازم به ذکر است که مدتی قبل نیروهای امریکایی گفته بودند بچه تحویل پدرش داده شده و صحیح و سلامت است.

بیشتر خوانید:

کریم نیکویی ؛ سرباز آمریکایی ایرانی تباری که در حمله انتحاری کابل کشته شد

منبع: Insider
مطالب مرتبط
مطالب دیگر از همین نویسنده
مشاهده بیشتر
دیجیاتو
۳ نظر

ورود

  • من آبان ۱۹, ۱۴۰۰

    بچه اون مفهومی که برای ما داره برای این‌ها نداره. این‌ها هشت تا هشت تا بچه دار میشن. همین الان کل رباط کریم شده پر از افغانی .

    • radin.bhr اسفند ۱۵, ۱۴۰۰

      عزیزم ۱ بی احترامی نکن
      ۲ اگه بچه براشون مهم نیست پس چرا مردم افغانستان رو نجات میدن
      ۳ توی خای* مال اخوند حق نداری زر مفت بزنی
      و اما قهرمانان بزرگ جهان امریکا انکلیس و روسیه هستند که نزاشتن نازی ها کشور ها رو بگیرند از جون خودشون گذشتند تا کشور های بیگانه رو نجات بدن
      بر امریکا و انگلیس لعنت نفرستیم
      چون اگر اونا نبودند جهان و حتی ایران دست نازی ها و ژاپنی ها میوفتاد
      درود بر امریکا
      درود بر انگلیس
      درضمن کی پشت مردم افغانستان ایستاد و از اونا محافظت کرد؟امریکا
      کی با تروریست ها جنگید؟امریکا
      پس چرا بر قهرمان جهان لعنت بفرستیم؟
      انسانیت کجاست؟

  • عابر شهریور ۳۰, ۱۴۰۲

    آمریکا را قبول دارم، واقعا کاردرست ترین و آزادترین کشور جهان است و به ثبات و امنیت جهان بسیار کمک میکنند، وگرنه آغازاده ها با پول ملت نمیرفتن آمریکا. ولی انگلیس کثیف است و همیشه از سادگی مردم کشورهای دیگر به نفع خود استفاده میکند، روسیه و وین هم بهتر نیستند. اما در مورد آلمان نازی باید بگم اونها قابل احترام ترین موجودات کره زمین بودند و اگر دنیا دست آنها افتاده بود، الان اوضاع بهتر بود. آنها نژاد برتر بودند و یک تنه کل دنیا را حریف بودند، آخرشم دانشمندان خودشون، بخصوص یهودیهای فراری، که به آمریکا رفته بودند به پایان دادن جنگ خیلی کمک کردند، و البته سرمای شوروی و بخصوص حرص هیتلر که همزمان میخواست کل دنیا را بکیرد..