ماه مبارک رمضان فرصتی است تا از برکت سفره الهی بهره‌مند شویم، برکتی که بندگان هر روزه می‌توانند با خواندن ادعیه‌های مناسب هر روز بهره ببرند. به همین مناسبت، همراه با شما دعای روز بیست و هشتم ماه رمضان را همراه با ترجمه و شرح دعا می‌خوانیم.
دعای روز بیست و هشتم ماه رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ واکْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیکَ من بینِ الوسائل یا من لا یَشْغَلُهُ الحاحُ المُلِحّین.
خدایا زیاد کن بهره مرا در آن از اقدام به مستحبات و گرامى دار در آن به حاضر کردن یا داشتن مسائل و نزدیک فرما در آن وسیله ام به سویت از میـان وسیله ها اى آنکه سرگرمش نکند اصرار و سماجت اصرار کنندگان.
شرح دعای روز بیست و هشتم ماه رمضان
اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ
بهره ام را از مستحبات زیاد کن.
مراد از زیادی حظ از نوافل از جهت کمیت و کیفیت است، کیفیت یعنی با حال و هوای خوب و اجر و ثواب زیاد
نوافل در اسلام زیاد است: الف) مکانی: مسجد و حرم و غیره. ب) زمانی: بعد از نماز و غیره
اجر و پاداش نوافل زیاد است؛ چون نوافل هدیه ای است از طرف بنده به مولی؛ آن هم مولای کریم، که هرچه بخواهد می بخشد.
هدیه هم تشکر را به دنبال دارد و هم هدیه ای را از طرف مقابل که یا مساوی با آن هدیه است یا بهتر و بیشتر است، را به دنبال دارد؛ قطعا هدیه به خدا، هدیه ای بهتر و بیشتر را برای بندگان دنبال خواهد داشت.
هدیه خداوند، رضایت، عفو و بخشش، اجر و پاداش، مقام و جایگاه و غیره است.
چند نمونه هدیه خداوند
۱- وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَهً لَکَ عَسَى أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَحْمُودًا (إسراء/۷۹) هدیه، مقام محمود است که همان شفاعت است.
۲- قرب به خدا و دوستی با خدا: إنّ من عبادی المومنین لَیتقرّبُ إلیَّ بالنافله حتیّ أُحبُّه؛
۳- عفو و بخشش؛ امام صادق(ع): صلاهُ المومن ِ باللیل تذهبُ بما عمِلَ من الذنب بالنهار.
رسول(ص): إذا قام العبد من لذیذ مضجعه و النّعاسَ فی عینه لِیرضی ربّه بصلاهِ اللیل باهیَ الله به الملائکهَ و قال أَشهدوا أنّی قد عَفوتُ لَه.
۴- اجر و پاداش نامحدود؛ امام صادق(ع) فرمود: ما من عملٍ حسنٍ یعمَله العبد الا و له ثوابٌ فی القرآن الا صلاهَ اللیل فإنّ الله لم یبین ثوابَها لعظیمِ خطرِه.
پس در ارسال هدیه به خدا باید دقت کنیم که هدیه، خوب، باکیفیت و با ارزش باشد؛ یعنی هدیه با اخلاص باشد.
نوافل و مستحبات قطعا هدیه خالص تر است؛ چرا که واجبات را ممکن است از روی ترس انجام دهیم، به دلیل این که ترک واجبات عقاب دارد؛ اما انجام نوافل با طیب خاطر و از سر اخلاص است؛ لذا هرچه هدیه با اخلاص تر باشد، عطای خداوند هم نامحدود خواهد بود.
یک خصوصیت دیگری که عطیه و هدیه الهی دارد این است که علاوه بر دادن هدیه فراوان به بنده، بیش از حد برای او ارزش قائل می شود که در فراز دوم دعا آمده است.
واکْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ
وظایف و مسئولیت ها، یک واقعیتی است که اتفاق می افتد.
تمام شخصیت های معنوی و روحانی، علما و مراجع، ابهت و محبوبیت آنها از همین باب است که علاوه بر پاداش خداوند این مقام را هم به آنها داده است.
وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیکَ من بینِ الوسائل
قرب به خدا، یعنی نزدیک شده به او و کم کردن فاصله بین خود و خدا
حب دنیا و مافیها، بین انسان و خدا فاصله می اندازد، و تقرب یعنی پشت سر گذاشت اینها و نزدیک شدن به خدا.
در درجه اول انجام واجبات و ترک محرمات و در مرحله بعدی انجام نوافل و مستحبات، وسیله تقرب به خدا هستند.
نوافل خیلی زود و سریع انسان را به خدا نزدیک می کنند.
یَا مَنْ لاَ یَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّین؛
ای خدایی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت
اگر همه عالم با خدا حرف بزنند؛ خدا را از دیگری غافل نمی کند و در آن واحد به همه بندگان توجه دارد؛ از تو می خواهیم که دعاهای من را مستجاب کنی.
دعاهای استخراج شده: ۱. موفق به انجام نوافل؛ ۲. مسائل شرعی را بدانم؛ ۳. وسیله را به سوی من نزدیک کن (اهل بیت (ع))
بدون نظر