در بسیاری از کشورهای جهان، بخش وسیعی از مردم به دولت خود اعتماد ندارند. فقدان اعتماد به حکومت و سیاست چیز جدیدی نیست، اما در مواقع عدم اطمینان، همین بی اعتمادی می تواند به جنبش هایی تبدیل شود که اقتدار احزاب حاکم را به چالش می کشد و حتی ثبات کشورها را تهدید می کند.
اینفوگرافی پیش رو از داده‌های Ipsos که یک منبع ناظر و قابل اعتماد در جهان است استفاده می‌کند تا ببیند چقدر جمعیت‌های مختلف به دولت و نهادهای دولتی خود اعتماد دارند.
بررسی اعتماد به دولت
از آغاز همه‌گیری کرونا، اعتماد جهانی به دولت هشت درصد بهبود یافته است، اما این تنها یک پیشرفت کوچک در یک مقیاس پایین به حساب می آید.
احساسات نسبت به دولت در سطح هر کشوری می تواند بسیار متفاوت باشد. هند، آلمان، هلند و مالزی بالاترین سطح اعتماد به حکومت خود را داشتند.
بسیاری از کشورهایی که کمترین سطح اعتماد را داشتند در آمریکای لاتین قرار دارند. این منطقی است، زیرا اعتماد به سیاستمداران در این منطقه تقریباً وجود ندارد. به عنوان مثال، در کلمبیا، تنها ۴ درصد از مردم، سیاستمداران را قابل اعتماد می دانند. در آرژانتین، این رقم به ۳ درصد کاهش می یابد.
اعتماد به نهادهای دولتی
به طور کلی، مردم به خدمات عمومی خود بیشتر از دولت های مسئول مدیریت و تأمین مالی آنها اعتماد دارند. این امر منطقی است زیرا کارمندان از نظر امانتداری بسیار بهتر از سیاستمداران و وزرای دولت عمل می کنند.
همانطور که نمودار اصلی نشان می دهد، بین اعتماد به حکومت و اعتماد به نهادهای عمومی همبستگی وجود دارد. گروه‌های «اعتماد زیاد» و «اعتماد کم» در کشورهایی که در نظرسنجی شرکت کرده‌اند، وجود دارد، اما یک گروه سومی نیز وجود دارد که حضورش برجسته است: کشورهایی که اعتماد بالایی به نهادهای عمومی دارند، اما نه به دولت‌شان.
کشور ژاپن پیشرو در این گروه است که تفاوت فاحشی در اعتماد بین خدمات عمومی و سیاستمداران دارد. عوامل زیادی وجود دارد که این تفاوت را توضیح می دهد؛ مانند ارزش ها، سطوح فساد و قابلیت اطمینان به خدمات عمومی در کشورهای مختلف.
در حالی که امتیازات اعتماد به حکومت در طول همه گیری اندکی بهبود یافته است، اعتماد به نهادهای عمومی تقریباً ثابت ماند.
بدون نظر