بازگشت به دهه ۶۰

همکاری دوباره کیانوش عیاری و جهانگیر الماسی پس از سی سال

جهانگیر الماسی پس از وقفه‌ای ده ساله قرار است با «کاناپه» کیانوش عیاری دوباره در یک فیلم سینمایی حضور پیدا کند. نکته جالب این‌جاست که الماسی و عیاری با اولین فیلم این کارگردان یعنی «تنوره دیو»، همزمان حضور در سینما را آغاز کردند و پس از آن، همکاری این دو در «شبح کژدم» یکی از مهم‌ترین نقش‌های الماسی در دهه شصت را رقم زده. الماسی در گفت‌وگو با سایت سینمایی آی سینما عیاری را تنها کارگردان مولف سینمای ایران و حضور در این‌ فیلم‌ را فرصتی برای به‌روز شدن خود می‌داند.

جهانگیر الماسی بازیگر پرکار دهه شصت و هفتاد سینمای ایران است و در این سال‌ها در چند مجموعه تلویزیونی و تله‌‌فیلم‌های بسیاری نیز حضور داشته؛ آخرین حضور او در سینما به «دایناسور» ۱۳۸۶ و «پشت پرده مه» ۱۳۸۳ که هردو از ساخته‌های پرویز شیخ‌طادی هستند باز می‌گردد. آن‌طور که خودش می‌گوید، او سینما را با حضور در اولین فیلم کیانوش عیاری «تنوره دیو» در سال ۱۳۶۳ آغاز کرده و جالب است که حالا پس از ده سال وقفه و حضور نداشتن در سینما قرار است دوباره با فیلمی از این کارگردان یعنی «کاناپه» روی پرده ظاهر شود.

الماسی در‌باره دلیل حضورش در این فیلم به می‌گوید: «اول و مهم‌تر از همه این‌که کارگردان این فیلم کیانوش عیاری است، به نظرم عیاری تنها فیلم‌ساز مولف سینمای ایران است؛ ۵۰ سال دیگر هم بگذرد و او از من بخواهد که در فیلمش حضور داشته باشم حتما با میل و عشق درونی که به او دارم خواهم پذیرفت، در واقع فقط می‌روم که خودم را در این فیلم به‌روز کنم.»

با توجه به تجربه همکاری او با این کارگردان در دو فیلم «شبح کژدم» و «تنوره دیو» که بیش از سه دهه از آن می‌گذرد، از او می‌پرسیم فکر می‌کند چقدر این همکاری متفاوت خواهد بود و تغییر کرده است که پاسخ می‌دهد: «این تغییر، حتما تغییر معرفتی و به رو به تکامل بوده است نه تغییر باطنی. الماسی همان الماسی است و عیاری همان عیاری. ما تجربه مواجهه با زندگی را با شادکامی‌ها و تلخ‌کامی‌هایی که اصالت زندگی است از سرگذرانده‌ایم. عیاری همان کارگردانی است که انسان و طلوع معرفتی به نام شعور و دانش برایش جایگاه ویژه‌ای دارد، او بازیابی ساده‌ای از زندگی دارد و فیلم‌هایش برای تمام طبقات و گرایش‌های مردم قابل فهم است. احترام ویژه‌ای برای او قائلم و نگاه شیفته من و مخاطبان به او چند برابر بیشتر از قبل است.»

بازیگر «نارونی» با این‌که چیزی از قصه «کاناپه» را بازگو نمی‌کند، به این موضوع اشاره می‌کند که فیلم‌نامه این اثر را خوانده اما دلیل اصلی حضورش در این فیلم کارگردان آن است و اصلا این کارگردان است که در نتیجه یک فیلم مهم است: «بخصوص کیانوش عیاری که تفاوتش با دیگران اهمیتی است که به جزئیات می‌دهد، نه فقط فیلم‌نامه. به نظرم تفاوتش با کارگردانان تلویزیونی هم در همین است. اصل در نگاه او حجاب‌برداری از مفاهیمی است که به سادگی پیرامون ما وجود دارد و او متوجه عمقی در آن‌هاست که باعث جذابیت آثارش می‌شود.»