از بدنسازی تا گردشگری به سبک لیلا رجبی

لیلا رجبی، یکی از بانوان ایرانی اعزامی به مسایقات المپیک ریو دوژانیروی برزیل است که روز جمعه با پرتاب های ناموفق، از حضور در فینال المپیک سی و یکم باز ماند و از دنیای دوومیدانی خداحافظی کرد.

ورزش قهرمانی ایران در یک دهه اخیر، یکی از نام های پر افتخارش را به لیلا رجبی داده است. کسی که در میادین آسیایی و جهانی، نام ایران را در رشته پرتاب وزنه بخصوص در بخش بانوان، زنده کرد و پرچم پر افتخار ایران را در میادین دوومیدانی بانوان آسیا، بار ها به اهتزاز درآورد.

در ایران به خصوص در رشته دوومیدانی و از همه مهم تر پرتاب وزنه، شمار بانوانی که در سراسر کشور فعال هستند به نسبت جمعیت ورزشکار بانوان،‌ بسیار کم است و این رشته نه تنها مخاطبان زیادی ندارد، بلکه ورزشکاران کمی در آن حضور دارند. حضور حرفه ای هم مختص به کسانی است که عاشقانه و اگاهانه به دنبال کسب افتخار برای ایران در رشته هایی هستند که ما چه پیش از انقلاب و چه پس از انقلاب اسلامی، حضور فعالی در آن نداشته ایم.

به نظر می رسد لیلا رجبی در دوران فعالیت ورزشی و اوج فعالیت حرفه ای و قهرمانی خود، کار بزرگی که شاید از کسب طلای آسیا و المپیک مهم تر بود، زنده کردن اهمیت ورزش زنان در رشته های دوومیدانی به خصوص ماده های سختی چون پرتاب وزنه بود. حضور موفق لیلا رجبی در عرصه های ورزش قهرمانی دوومیدانی در ایران و آسیا سبب شد تا شمار زیادی از دختران ایرانی در اقصی نقاط ایران با این چهره آشنا شده و تمرینات و فعالیت ها و بعضا رژیم غذایی و سبک زندگی ایشان را دنبال کنند. فضایی که جادوی شبکه های اجتماعی نیز به معروفیت و شهرت رجبی سرعت بخشید.

الگویی موفق در زندگی و ورزش که به نظر می رسد می تواند در دوران مربی گری و قهرمان پروری هم نقش آفرینی کند و برای جامعه ورزش زنان که با چالش های مختلفی رو برو است،‌ لیلا رجبی و زهرا نعمتی و دیگر قهرمانان ورزش بانوان افتخار آفرین ایران زمین فرصت آفرین هستند.

(تصویر گوگل از لیلا رجبی در رقابت های پرتاب وزنه بانوان در المپیک ریو دوژانیروی ۲۰۱۶ برزیل)

لیلا رجبی، تنها چند دقیقه قبل از پرتاب های نا موفق احسان حدادی (نایب قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن) از دور مسابقات کنار رفت و فینال رقابت هایی که ۴ سال برایش تلاش کرده بود را از دست داد. او به خبرنگاران گفت که از ورزش حرفه ای خداحافظی می کند و یکی از مهم ترین دلایل شکست خود در این دوره از رقابت ها را سبک زندگی نادرست در چند شب قبل از برگزاری رقابت ها و بی خوابی و عدم وفق دادن خود با محیط و شرایط بازی ها عنوان کرد که همه این موارد، از جنبه های روان شناختی و مدیریت ورزش قهرمانی، جای تامل و بررسی موشکافانه دارد. لیلا چند ماه پیش در مصاحبه ای گفته بود که در المپیک ریو، مدال نخواهد گرفت و به نظر می رسد این پیش بینی، اکنون به وقوع پیوسته است.

اما لیلا رجبی کیست؟‌ خیلی ها درباره این ورزشکار موفق ایرانی چیزی نمی دانند و حتی نمی دانند که او، اصالتا ایرانی نیست و اهل بلاروس از جمهوری های تاره استقلال یافته شوروی سابق است و همسر پیمان رجبی، ‌قهرمان اسبق دوومیدانی ایران به شمار می رود.

همانطور که گفتیم، این ورزشکار موفق ورزش بانوان ایران، اصالتی بلاروسی دارد. نام اصلی وی،  تاتسیانا ایلیوشچانکا بوده که در ۱۸ اوریل ۱۹۸۳ میلادی در شهر زیبای مینسک این کشور به دنیا آمد. وی در سال ۱۳۸۶ با پیمان رجبی، قهرمان دو سرعت ایران در یکی از اردوهای تیم ملی در بلاروس آشنا می شود و با وی ازدواج می کند. لیلا رجبی در سال ۲۰۰۵ میلادی، در مسابقات قهرمانی پرتاب وزنه باشگاه های اروپا، نایب قهرمان این قاره می شود و حتی در همان سال، نفر چهارم رقابت های قهرمانی جهان که در جاماییکا برگزار شد، را کسب کرد.

او پس از ازدواج با پیمان، به دین اسلام مشرف شد و تابعت ایرانی گرفت و با نام ایران در رقابت های ورزشی مختلفی شرکت کرد. فعالیت وی با تیم دوومیدانی شرکت مخابرات بوشهر آغاز شد و به تیم ملی بانوان ایران راه یافت.

(لیلا رجبی و همسرش در پیست مسابقات دوومیدانی)

لیلا طی مراسمی در حضور حجت السلام و المسلمین ایمانی خطیب جمعه بوشهر به دین اسلام گروید. او بلافاصله دست به وزنه شد، برای فروپاشی رکوردهای قدیمی ایران. لیلا رکورد ملی را که در اختیار پریسا بهزادی بود، با ۳ متر اختلاف شکست و چند بار دیگر نیز در مدت زمانی کوتاه، آن را ارتقا داد. سال ۲۰۰۹ در رقابتهای داخل سالن قهرمانی آسیا به میزبانی ویتنام، در همان پرتاب اول توانست حد نصاب ۱۷:۰۷ را ثبت کند. حریفان اصلی او که از کره جنوبی و تایلند بودند، نتوانستند به این رکورد نزدیک شوند تا لیلا با فاصله یک متری نسبت به نفر دوم، روی سکوی برتر آسیا قرار بگیرد.

(لیلا رجبی، نایب قهرمان پرتاب وزنه آسیا و بهداد سیلمی، قهرمان المپیک لندن)

از زمان حضورش در ایران و با تابعیت ایرانی، رکورد پرتاب وزنهٔ ایران را از ۱۴٫۰۵ متر، که پیش از آن متعلق به پریسا بهزادی بود، به ۱۸٫۱۸ متر (هوای آزاد) و ۱۷٫۲۱ متر (داخل سالن) بهبود داده‌ است.  رجبی در مسابقات قهرمانی دوومیدانی آسیا ۲۰۰۹  میلادی گوانگ‌ژو مدال برنز و در بازی‌های آسیایی داخل سالن ۲۰۰۹ میلادی هانوی و قهرمانی دوومیدانی داخل سالن آسیا ۲۰۱۰ میلادی تهران مدال طلا را برای تیم ایران به‌دست آورده‌است. عنوان نایب قهرمانی بازی های آسیایی اینچئون، بالاترین نشان افتخاری است که لیلا رجبی برای ایران کسب کرد.

لیلا رجبی نمایندهٔ ایران در رشتهٔ پرتاب وزنه در بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن بود که از راهیابی به فینال هم چون این دوره بازماند. لیلا تنها نماینده ایران نبود. او به همراه ۳ بانوی دیگر از آسیا، نماینده قاره کهن در معتبرترین رویداد ورزشی جهان نیز به شمار می رفت، که افتخار بزرگی به شمار می رود.

(تصویری از ویدیوی منتشر شده از تمرینات سخت بدنسازی لیلا رجبی، در کنار همسرش)

تا پیش از حضور موفق لیلا رجبی در رقابت های جهانی بانوان،  فقط دو دختر ایرانی در مسابقات دوومیدانی فضای باز آسیا مدال گرفته بودند. سال ۱۹۷۳ مریم صدارتی در پرش ارتفاع سوم شد. لیلا ابراهیمی نیز سال ۲۰۰۷ در ۳ هزارمتر بامانع به مدال برنز رسید.

سبک زندگی دیجیتالی لیلا

لیلا رحبی، عاشق ورزش و گردش و دنیای دیجیتال است. او از جمله معدود ورزشکاران زن به نام ایران بوده که فعالیت گسترده ای در شبکه های اجتماعی دارد و اینستاگرامش بیش از ۸۷ هزار فالوور ثبت کرده است. همسرش پیمان که قهرمان دوومیدانی آسیا و مربی رسمی بدنسازی از کمیته ملی المپیک است نیز عاشق اینستاگرام است و در نشانی بیش از ۷۸ هزار فالوور دارد.

(تصویری از کاریکاتور لیلا رجبی در کنار همسر بدنسازش پیمان رجبی)

لیلا، سفر های زیادی در ایران و کشور های مختلف رفته و همواره با طرفدارانش که روز به روز بیش تر می شود هم در تعامل اینترنتی بوده و می کوشد تا گوشه هایی از سبک زندگی خود را چه در عرصه غذا و ورزش و گردش و هنر و بدنسازی و چه زندگی روزمره، ‌با عکس و حتی ویدئوهای جالب، به اطلاع مخاطبانش برساند.

(اینستاگرام شخصی لیلا رجبی،‌قهرمان پرتاب وزنه ایران و آسیا)

اینستاگرام وی این روز ها به خاطر حضور ایشان در رقابت های المپیک خیلی پر مخاطب شده و به مرز ۸۷ هزار فالوور رسید. وی ظرف چند سال اخیر بیش از ۳۷۰ پست به اشتراک گذاشته و به نظر می رسد وقت زیادی را به سبک زندگی دیجیتالی اش اختصاص می دهد.

(جدیدترین پست لیلا رجبی در اینستاگرام،‌ پیش از برگزاری رقابت های در ریو ۲۰۱۶ برزیل)

تصاویری که لیلا از زندگی روزمره در اینستا می گذارد، معمولا بیش از ۱۰هزار لایک و هزاران کامنت به همراه دارد که نشان می دهد این ورزشکار موفق ایرانی، مخاطبانی هم در داخل و هم در خارج داد که بعضا از وی درباره رژیم غذایی و سبک زندگی حرفه ای اش هم سوال می کنند.

(سلفی لیلا رجبی در دهکده بازی های المپیک ریو ۲۰۱۶ برزیل)

لیلا رجبی عاشق سلفی بازی است و هر از گاهی با سلفی هایی که می گیرد، مخاطبانش را اصطلاحا سورپرایز می کند. سلفی های لیلا، بیش تر ورزشی و در مکان های ورزشی گرفته می شود. او بسیاری از تصاویری که منتشر کرده را با همسرش گرفته و حتی ویدئو هایی از لحظه تمریناتش را در اختیار مخاطبان که شمار زیادی از ان ها را دختران ایرانی تشکیل می دهند،‌ به اشتراک می گذارد.

(تمرین بدنسازی لیلا رجبی در کنار همسر ورزشکارش، ۲ هفته پیش از حضور در رقابت های المپیک)

(دو تصویر از لیلا رجبی در سالن بدنسازی)

لیلا عاشق تمرینات سخت و سنگین است و قبلا هم گفته بود که نه مربی خاصی دارد و نه ماساژور و به همین خاطر،‌ با طراحی تمرینات، برنامه ریزی های آماده سازی خود را انجام می دهد. در تصویر زیر، ‌او را مشغول وزنه زدن با لاستیک های کامیون می بینیم. تمرینی که شاید در مسابقات قوی ترین مردان ایران که چند سال پیش از شبکه ۳ سیما پخش می شد، شاهد بودیم!

(رجبی، یک روز قبل از رژیم غذایی!! )

لیلا رجبی، همان طور که عاشق قند پارسی و ادبیات کهن ایران زمین است، همان اندازه عاشق شیرینی و کیک های قناد های کشور بوده و بعضا حاضر است رژیم های سخت غذایی خود را فراموش کند و طعم شیرینی های خامه ای ایران را بچشد. وی ۲ ماه پیش از برگزاری رقابت های المپیک به آشپزخانه یکی از قنادی های تهران رفته بود و عکسی را با پرسنل و قفسه های وسوه انگیز شیرینی و کیک های رنگارنگ این قنادی گرفت.

لیلا در شهر هایی که می رود، به مکان های خاص و زیبا علاقه زیادی دارد تا عکس بگیرد و در اختیار مخاطبانش قرار دهد. معمولا در مکان های خاص، عکس های خاص را با نوشته های خاص همراه می کند. مانند عکس زیر که در کنار پنجره های زیبای آبی رنگ گرفت و این نوشته ها را که ما را به یاد نوشته های استاد پرویز پرستویی در اینستاگرامش می اندازد، بیان کرد. او عاشق سینما و سینماگران به خصوص کارگردانان زن سینمای ایران است و به همین خاطر، پستی که زیر تصویر زیر نوشت را از نوشته های تهمینه میلانی انتخاب کرد.

(تصویر لیلا رجبی در موزه زمان زعفرانیه تهران)

“فهمیده ام که معمولی بودن شجاعت می خواهد. آدم اگر یاد بگیرد معمولی باشد نه نقاشی را میگذارد کنار، نه دماغش اگر معمولی است را عمل می کند، نه غصه می خورد که ماشینش معمولی است، نه حق غذا خوردن در یک سری از رستوران های معمولی را از خودش میگیرد، نه حق لبخند زدن به یک سری آدمها را، نه حق پوشیدن یک سری لباس ها را. حقیقت این است که “ترین” ها همیشه در هراس زندگی می کنند. هراس هبوط (سقوط) در لایه آدم های “معمولی”. و این هراس می تواند حتی لذت زندگی، نوشتن، درس خواندن، نقاشی کشیدن، ساز زدن، خوردن، نوشیدن و پوشیدن را از دماغشان دربیاورد. تصمیم گرفته ام خودِ معمولی م را پرورش دهم. نمی خواهم دیگر آدم ها مرا فقط با “ترین”هایم به رسمیت بشناسند. از حالا خودِ معمولی م را به معرض نمایش می گذارم و به خود معمولی ا م عشق می ورزم . . . “

(شماری از سلفی های لیلا رجبی در اینستاگرام)

لیلا با این که همسرش، مربی رسمی بدنسازی و قهرمان ملی ایران است و رژیم غذایی و تمرینات سخت و طاقت فرسای بدنسازی دارد که لحظاتی از آن را در تصاویر این گزارش مشاهده کردید، عاشق گردشگری به خصوص در تهران و نقاط اطراف است. او چندی پیش به شمشک رفته بود و کنار یک آبشار یخ زده عکس گرفت.

(لیلا رجبی و آبشار یخ زده در منطقه شمشک)

لیلا بعضی اوقات برای این که نشان بدهد بدن ورزیده و خوش استایلی دارد، تصاویر جالبی را به اشتراک می گذارد که در زیر، ‌یکی از ورزشکاران خانم را به طرز جالبی بغل کرده است!

(میزان قدرت و توان جسمی خانم لیلا رجبی را با این عکس می توانید حدث بزنید)

(سفر لیلا رجبی و همسرش به ترکیه در میدان تقسیم استانبول)

(تصویر لیلا رجبی در کنار محمد بنا و حامد حدادی در کره جنوبی)

آن چه از لیلا آموختیم

۱-لیلا حدود ۱۰ سال است که با پیمان رجبی ازدواج کرده و با فرهنگ و ادبیات ایران آشنا شده است. جذابیت های ورزش قهرمانی سبب نشده که او از فهم زبان پارسی و آشنایی با ادبیات کهن سرزمین پارسی غریب و نا آشنا باشد. او در پست هایش در اینستاگرام و تکه کلام هایش، ‌از مثنوی و نظامی و حافظ و شاملو سخن می گوید و نشان می دهد که او عاشق ادبیات کهن  و معاصر کشور است و به خوبی آن را یاد گرفته و به کار می برد. درسی برای ورزشکاران ایرانی که خود را حتی در اوج قهرمانی و شهرت، از ظرفیت های ادبیات و فرهنگ ایرانی دور نکنند.

۲-لیلا رجبی با این که ۱۰ سال است فارسی یاد گرفته،‌ اما سینمای ایران و گفتار و نوشته های فعالان و بزرگان سینمای ایران از تهمینه میلانی تا پرویز پرستویی و کارگردان فقید سینمای ایران عباس کیارستمی را به خوبی می شناسد. او برای وزشکاران ایرانی در رقابت های مختلف آرزوی موفقیت دارد و دنیای ورزشش در پرتاب وزنه های سنگین خلاصه نمی شود! این نشان می دهد که لیلا عاشق سینما و ورزش ایران است و برای فیلم دیدن و نقد خواندن و پیگیری مطالب سینمایی و هنر و ورزش ایران، به عنوان یک شهروند اروپایی تازه مسلمان شده، وقت می گذارد.

۳-بررسی سبک زندگی دیجیتالی لیلا رجبی ما را به این باور می رساند که قهرمان ورزش بانوان ایران زمین که افتخارات بسیاری در آسیا و جهان کسب کرده است، زندگی تک بعدی ورزشی و تفریحی ندارد. او هم به سینما علاقه دارد، هم به فرهنگ و ادبیات و حتی تاریخ معاصر ایران. زندگی و علایق چند بعدی لیلا بیانگر این حقیقت است که طرز نگرش اروپایی به جوامع، حتی در میان ورزشکاران آن ها، حرفه ای تر از بسیاری از ورزشکاران ایران در رده قهرمانی به نظر می رسد. باید ورزشکاران ایرانی، با آمیخته کردن زندگی خود با فرهنگ و هنر و ادب این سرزمین، توان افزایی زندگی ورزشی خود را با این ظرافت ها همراه و همگام کنند.

۴-لیلا رجبی، با وجود تمرینات سخت و برنامه فشرده، عاشق گردشگری در ایران به خصوص گردشگری شهری است و تلاش می کند تصاویرش، بر خلاف بسیاری از ورزشکاران ایرانی در شبکه های اجتماعی،‌ سلفی ها و تصاویری که هیچ پیامی به مخاطب منتقل نمی کند،‌ نباشد. برخی از سلفی ها و تصاویرش در سالن بدنسازی و مراکز گردشگری و تاریخی ایران و تهران و اطراف پایتخت است که می تواند فرهنگ سازی گردشگری شهری را برای ورزشکاران و نسل جوان به همراه داشته باشد.

۵-لیلا رجبی از عدم برنامه ریزی حرفه ای و صحیح  و کمبود منابع در راه آماده سازی خود برای المپیک ریو ۲۰۱۶ برزیل سخن گفت. حرف هایی که همسرش هم تایید می کرد. چه خوب بود که کمیته ملی المپیک کشورمان،‌ برای آماده سازی بیش تر و اثربخش جامعه بانوان ایرانی این رقابت ها، بودجه خاصی را با کمک سایر بخش های کشور، تخصیص می داد تا شاهد افتخار آفرینی تاریخی ورزش ایران در ریو ۲۰۱۶ بودیم. امیدواریم این تجربه خوبی برای توکیو ۲۰۲۰ باشد که یکی از ورزشکاران زن ایران بتوانید پس از نیم قرن،‌ روی سکوی المپیک برود.