وزنه برداری، بعد از کشتی پرامیدترین رشته ورزشی ایران به حساب می آید. خیلی اوقات نقاط عطف ورزش ما با وزنه برداری عجین شده است. برویم به ۶۸ سال قبل. به المپیک ۱۹۴۸ ؛ وقتی جعفر سلماسی اولین مدال تاریخ ایران در المپیک را کسب کرد.
به زمان حال برگردیم. جایی که بازهم وزنه برداری آبروداری کرد. مردان پولادین، جور عملکرد ضعیف تکواندو، کشتی فرنگی و تک ورزشکاران ما را کشید و با کسب ۲ مدال طلا، کیسه کاروان ریو را پر کرد و اگر ناداوری نبود می توانست، کشتی فرنگی ۲۰۱۲ باشد و هت تریک طلایی و به یاد ماندنی بر جای بگذارد.
بعد از المپیک لندن و یک طلا و ۳ نقره ای که کسب شد و همه راضی بودند. وزنه برداران طغیان کردند. باقری رفت. چند وقت بعد رضازاده جای خود را به مرادی داد. آشفته بازار در وزنه برداری بیداد می کرد. سرمربی ها عوض می شدند. بهداد رباط پاره کرد و همه اینها باعث شده بود زیاد امیدواری نباشد. حتی با وجود این نتایج خوب هم باز نمی توان گفت وزنه برداری طی یک مدیریت فوق العاده به ۲ طلا رسید. ۵ شرکت کننده ایران در ریو، کیانوش رستمی، سهراب مرادی، علی هاشمی، محمدرضا براری و بهداد سلیمی بودند.
رستمی، در ۸۵ کیلوگرم باید ماموریت ناتمام لندن و اینچئون را تمام می کرد. خودش، یکه و تنها و بدون کادر فنی به خواست خودش و با موافقت مرادی تمرین کرد و وزنه زد. رکوردهایش بوی طلا می داد. در حرکت دو ضرب نزدیک بود، دوباره اسیر زیرکی نه چندان تمیز وزنه بردار چینی شود؛ اما این بار گول نخورد و با بالای سر بردن وزنه ۲۱۸ کیلوگرمی، در حرکت دو ضرب رکورد المپیک را شکست و با گرفتن اولین مدال کاروان ایران، مانند المپیک لندن، چراغ اول را روشن کرد.
در دسته ۹۴ کیلوگرم، علی هاشمی و سهراب مرادی نماینده های ما بودند. شواهد از طلایی شدن مرادی و احتمال برنزی شدن هاشمی خبر می داد. سهراب، شاید راحت ترین طلای کاروان ریو را کسب کرد، اما هاشمی نتوانست به مدال برسد. مرادی ایران را دو طلائه کرد.
در دسته ۱۰۵ کیلوگرم، محمدرضا براری برای ما روی تخته رفت. با غفلت کادر فنی و بی دقتی براری، مدال از دست رفت البته امید خیلی زیادی هم به آن نبود.
در دسته فوق سنگین نوبت به بهداد رسید. آقای شماره یک سنگین وزن. مردی که غیرت کرد و رباط صلیبی را شکست داد اما نتوانست مقابل مافیای وزنه برداری بایستد. عمل جراحی و تمرینات شبانه روزی نتوانست خم به ابروی قوی هیکل دوست داشتنی ایران بیاورد اما ناداوری و هیئت ژوری و … هق هق پولادمرد پارسی را درآورد.
بهداد در یک ضرب، تالاخادزه گرجستانی را شکست داد و رکورد یک ضرب را دوباره به نام خودش کرد. اما در دو ضرب و وزنه ۲۴۵ کیلوگرمی کار خودشان را کردند و دست بهداد را از رسیدن به مدال، کوتاه کردند. درست است که پای بهداد یاری نمی کرد تا او در این رقابت ها حریف تالاخادزه شود اما نقره او حتمی بود و آن را از سلیمی ما گرفتند.
مانند سیدنی دو طلا گرفتیم. وزنه برداری ایران در تاریخ المپیک ۲۰ مداله شد. ضعف هایی در کار سجاد انوشیروانی و علی مرادی دیده شد اما هر چه بود وزنه برداری نمره قبولی را گرفت.
بدون نظر