بسیاری از ما این حس را در مورد خودمان تجربه کرده ایم و برایمان مهم بوده که دیگران در مورد ما چه فکری می کنند. این نگرانی اگر همیشگی باشد، مانع از خلاقیت، ایده پردازی و حتی بیان نظر در جمع خواهد شد. به این دلیل که، فرد از اینکه نظرش خوب نباشد یا اشتباه کند یا مورد تمسخر قرار بگیرد، می ترسد.
این نگرانی ها موجب می شوند تا ما خود را دست کم گرفته و ایده هایمان را با کمترین بها در اختیار دیگران قرار دهیم.
نویسنده کتاب پرفروش «ترس از شکست»، به نام «سِث گودین» در کتاب خود نوشته: آنچه ما را کوچک و عقب نگه می دارد، «ترس از انتقاد» است. بنابراین، چگونه می توان نگرانی از طرز فکر دیگران در مورد خود را نادیده گرفت؟
نخستین قدم این است که به یاد داشته باشید بسیاری از مردم شاید این فکر را داشته باشند اما همچنان موفق هستند و دلیلش هم این است که بر ترس از شکست خود غلبه کرده اند. افراد موفق اجازه نمی دهند انتقادها مانع از پیشرفت آنها بشود.
اگر تمایل دارید از یک آدم ساکت و ترسو به یک سخنگوی قابل و موفق تبدیل شوید که شهامت طرح ایده های خود را در جمع دارد، پیشنهاد می کنیم ۴ راهکار زیر را در زندگی خود به کار بگیرید.
از خودتان بپرسید: اگر هیچ کاری نکنم چه می شود؟
«ماری فورلئو»، مربی آموزش زندگی، در یک برنامه زنده تلویزیون آمریکا بیان داشت: «وقتی فرصتی برای انجام کارهای جدید پیش می آید که زحمت زیادی را در پی دارد، بهترین کار، فکر کردن به بدترین چیزهاست. به زبان ساده تر، پیش از اینکه به دلیل وجود احتمال شکست، بخواهید از ادامه دست بکشید، با خود فکر کنید که بدترین اتفاق در نتیجه این کار چه خواهد بود؟ آیا ممکن است شکست خورده و موجب شرمندگی خود بشوید؟ خب، به این فکر کنید که اگر نظرات خود را بیان نکنید، چه اتفاقی روی می دهد؟»
تمامی احتمالاتی که ممکن است به موجب پذیرفتن یا نپذیرفتن یک پیشنهاد روی دهند را یادداشت کنید. حتی در مورد نگرانی خود از مواخذه یا نقد شدن به موجب تصمیمی که قرار است اتخاذ کنید هم بنویسید.
در برگه ای دیگر نیز بنویسید که اگر این پیشنهاد را قبول نکنید یا اگر ایده خود را مخفی کنید، چه اتفاق هایی قرار هست که روی دهند یا روی ندهند.
سپس هر دو فهرست را در مقابل هم قرار داده و تصمیم بگیرید که کدام یک بر دیگری برتری دارد و انجام کدام یک منطقی تر خواهد بود.
به یاد داشته باشید که شغل شما، مبین شخصیت شما نیست
«روهان گاناتیلیک»، بیان داشته که تقریبا همه ما این عادت بد را داریم که اجازه می دهیم، شغلمان معرف شخصیت مان باشد و به همین خاطر، عدم موفقیت در کار موجب می شود تا احساس بدی به خود داشته باشیم.
وی چاره این امر را در جداسازی شغل از شخصیت اعلام کرده است. برای این امر نیز از عبارت های خبری و آگاهی دهنده می توانید کمک بگیرید. از جمله می توان به تکرار عبارت هایی همانند: «من رزومه خود نیستم»، «من شرکت خود نیستم»، «من شغل خود نیستم» یا «من بیوگرافی اکانت توئیتر خود نیستم» اشاره کرد. با تکرار چنین عبارت هایی به تدریج طرز فکر شما به این مقوله تغییر خواهد کرد و یاد خواهید گرفت تا تعریف خودتان را از شغلتان جدا کنید.
بعلاوه، با تفکیک این مسائل از هم، ناراحتی های ناشی از اشتباه کردن در محل کارتان نیز کاهش خواهند یافت. در این حالت متوجه خواهید شد که اگر حتی در انجام یک پروژه بزرگ با شکست مواجه شوید هم به این معنی نخواهد بود که شما شخصیت بازنده ای دارید. به این ترتیب به خودتان کمک خواهید کرد تا مسیر درست را پیدا کنید.
به دیگران اجازه ندهید مانع از پیشرفت شما بشوند
نخستین قدم برای ان امر، خاموش کردن انتقادهای درونی خود است زیرا باید خودتان را برای انتقادهای اطرافیان آماده کنید.
«برنه براون»، یکی از نویسنده های موفق در حوزه آسیب پذیری انسان ها، در این رابطه بیان داشته: «اهمیت ندادن به اینکه دیگران در مورد شما چه فکری می کنند، خودش نوعی تلاش محسوب می شود.»
وی در یکی از سخنرانی هایش یک نقل قول از تئودور روزولت بیان داشته که موجب شده تا از انتقادهای مردم به نفع خود بهره بگیرد:
«این فرد منتقد نیست که باید مورد توجه قرار بگیرد؛ کسی که می گوید چه کسی باید چه کاری را انجام دهد، یا کارها باید به چه صورتی انجام شوند. بلکه کسی که در دل مشکل یا میدان مبارزه قرار دارد، مهم است؛ کسی که صورتش با خون، عرق یا خاک پوشانده شده. کسی که در دستاوردها پیروز میدان قلمداد خواهد شد یا در بدترین حالت، اگر شکست بخورد، در نهایت تلاش و شهامت، شکست خورده است.»
مفهوم کلی که از این نقل قول به دست می آید این است که: «من شما (منتقدها) را می بینیم، می شنوم اما این راهی است که در پیش گرفته ام و در هر صورت و حالتی آن را به انجام خواهم رساند.»
به این معنی که قرار نیست دیگران را به طور کلی نادیده بگیرید، بلکه فقط کافی است که بی توجه باشید و مسیری که تصور می کنید درست است را ادامه دهید.
لازم نیست تظاهر کنید که آدم های منتقد و ایرادگیر را نمی بینید، فقط کافی است به برنامه های ذهنی خود وفادار بوده و آنها را به انجام برسانید.
از قضاوت ها استقبال کنید
«سِث گودین»، که در بالا نیز به وی اشاره کردیم، یک بنیان گذار و نویسنده ۱۸ جلد کتاب پرفروش است که به ۳۵ زبان زنده دنیا ترجمه شده اند. او در این رابطه بیان داشته: «ما تنها دو انتخاب در زندگی داریم: یا مورد نقد قرار بگیریم یا نادیده گرفته شویم.»
این شما هستید که انتخاب می کنید جزو کدام دسته باشید. اگر جزو کسانی هستید که خودشان را عقب می کشند زیرا می ترسند مورد قضاوت واقع شوند، این دو سوال را از خود بپرسید:
۱. اگر برای این موضوع موردنقد قرار بگیرم، آیا تاثیرات بزرگ و مهمی در روحیه من خواهد داشت؟ آیا شغل خود را از دست خواهم داد؟ آیا روابط دوستانه من از بین خواهند رفت؟ اگر تنها عارضه جانبی نقد شدن این است که از اینکه موردانتقاد قرار بگیرید، بدتان می آید، بهتر است سود و منفعت های حاصل از کاری که می ترسید انجامش دهید را با این ناراحتی مقایسه کرده و ببینید که کدام یک بر دیگری برتری دارد. چشمگیر بودن هیجان انگیز، سرگرم کننده و برای شغلتان مفید است. احساس بد داشتن، همه آنها را از بین می برد. سپس، وقتی این دو حالت را مقایسه کردید، به صورت ناخودآگاه خودتان را در مسیر رقم زدن موفقیت قرار می دهید.
چگونه می توانم چیزی بسازم که منتقدان آن را نقد کنند؟»
اگر از نگاه کردن به بازخوردها به عنوان نقد و ایراد گرفتن دست برداشته و در عوض، آنها را به عنوان وسیله ای برای دیده شدن و مورد توجه قرار گرفتن به شمار بیاورید، نظرات دیگران دیگر برایتان آزاردهنده نخواهد بود. در واقع می توانید این طور فکر کنید که کاری انجام داده اید تا دیگران در مورد آن حرف بزنند.
بسیار نرمال و طبیعی است که به خودتان شک کنید یا گفته های ناراحت کننده دیگران در مغزتان رژه بروند، اما اگر بتوانید به جای عذاب کشیدن از این حرف ها، بر ترس و نگرانی خود از شکست و تحقیر غلبه کنید، موفقیت های بسیاری را برای خود رقم خواهید زد.
I like to party, not look areilcts up online. You made it happen.