لیگ قهرمانان اروپا، ویترین رقابتهای باشگاهی جهان است. مسابقاتی که گاهی اوقات جذابیت آن طعنه به جام جهانی میزند و هواداران بیشماری را به خود جذب میکند. حالا که تمام مسابقات این فصل با حسن ختام یازدهمین قهرمانی رئال مادرید به پایان رسیده، GOAL، فرصت را غنیمت شمرده و بلافاصله پس از پایان بازیهای امسال، با چند پرسش به استقبال UCL سال آینده رفته است.
آیا گواردیولا میتواند با سیتی اوج بگیرد؟
لیگ جزیره در سال آینده در کانون توجهات قرار میگیرد و مطمئنا پپ گواردیولا سر منشا همه نگاه خواهد بود. پس از رنسانس در بارسلونا، به اعتقاد بسیاری از فوتبال دوستان او در بایرن ناموفق بود. هرچند که حامیان پپ دلایل خاص خود را برای حمایت از این مربی دارند اما او باید بداند انگلیس با تمام کشورها تفاوت دارد. رسانههای این کشور عادت به سرک کشیدن در همه کارها را دارند و البته میتوانند خیلی راحت روی مغز مربیان لیگ برتر راه بروند. پپ باید بکوشد سبک خاص تیمهای تحت هدایتش را به منچستر سیتی القا کند چون تیمهای انگلیسی هیچ تمایلی بر ارائه فوتبالی مبتنی بر تملک توپ ندارند. ماموریت اصلی او هم قهرمانی در اروپاست. هرچند که باید مراقب لیگ هم باشد چراکه لیگ جزیره با لالیگا و بوندسلیگا تفاوتهای بیشماری دارد و در اینجا اهالی فوتبال با یک اشتباه، تاوان فراوانی میدهند.
آیا کارلتو ماموریت ناتمام پپ را تمام میکند؟
از همان زمان که کارلو آنچلوتی به عنوان جانشین گواردیولا انتخاب شد، باواریاییها بر موفقیت در اروپا خوشبین شدند. اصولا فلسفه کارلتو تمرکز بر رقابتهای لیگ قهرمانان است و در این راه قهرمانیهای لیگ بسیاری را ازدستداده. مربی ایتالیایی فاتح دسیما تنها سه قهرمانی لیگ در تیمهای پرتعداد دوران مربیگریاش به دست آورده که برابر است با تعداد جامهای او در چمپیونزلیگ. درست است که ناکامی در اروپا با این همه ستاره برای مونیخیها یک نکته تاریک محسوب میشود اما از دست دادن بوندسلیگا هم به همان اندازه برای آنها دردآور است. شاید باکمی پر بال دادن به تیم پپ، بتوان سهگانه را به دست آورد. نکته مهم، حواس آنچلوتی است که باید به همهجا جمع باشد.
موفقیت فصل اول زیدان ادامه مییابد؟
هیچکس فکرش را نمیکرد زینالدین زیدان که در میانه فصل تیم بحرانزده رافا بنیتس را در اختیار گرفت، بتواند اینچنین درخشان ظاهر شود. حالا زیزو جزو معدود مربیانی است که توانستهاند در اولین سال مربیگری در UCL جام قهرمانی را برای تیمشان به ارمغان بیاورند. اما کار در سال دوم مطمئنا دشوارتر است. نگاه به تاریخ هم نشان میدهد هیچ مربی نتوانسته چنین کاری را انجام دهد. نمونه آخرش هم لوییس انریکه که پس از قهرمانی با بارسا در سال گذشته، حتی نتوانست در فصل حاضر با تیمش به نیمهنهایی برسد. زیدان که با لوس بلانکوس نشان داد که میتواند دست به کارهای بزرگی بزند اگر بتواند این طراوت را برای سالهای آینده هم حفظ کند، مطمئنا مثل دوران بازیگریاش جاودانه خواهد شد. اگر نه که باید منتظر تصمیمهای عجولانه فلورنتینو پرس باشیم.
موفقیتهای لستر در اروپا هم ادامه مییابد؟
قهرمانی لستر سیتی در لیگ جزیره بهقدری تاریخساز بود که هنوز هم درباره این اتفاق عجیبوغریب صحبت میشود. حالا فرض کنید که این تیم شگفتانگیز سال آینده باید برای اولین بار در اروپا به میدان برود. خیلیها از جمله خود کلودیو رانیری میگویند که این قهرمانی یک جرقه بوده و فصل بعد از این خبرها نخواهد بود. هرچند که به نظر همینگونه هم باشد چراکه روباهها از لحاظ بودجه توانایی رقابت با بزرگان قاره را ندارند اما اگر یک درصد هم احتمال وجود داشته باشد که اتفاقات ۱۶-۲۰۱۵ تکرار شود، احتمالا این بار دیگر شهر کوچک لستر تبدیل به یک کشور خواهد شد!
سلطه تیمهای اسپانیایی بر این اروپا ادامه مییابد؟
از لیگ اروپا چشمپوشی میکنیم چراکه انگار این تورنمنت برای قهرمانی سویا تشکیلشده است! اوضاع در لیگ قهرمانان هم خیلی متفاوت نیست. در سه سال اخیر، پنج نماینده از اسپانیا در فینال این رقابتها حاضر بودهاند که با سه قهرمانی پیاپی، در نوع خود بیسابقه بوده است. تا پیش از شکست ویارئال برابر لیورپول در نیمهنهایی لیگ اروپا امسال، نمایندگان ماتادورها در پنجاه بازی اخیر خود در رقابتهای حذفی اروپایی، تنها سه بار برابر رقبا شکست خوردند. از سال ۲۰۰۹ هم برنده تمام مراسم بالون دور از اسپانیا بوده به همین دلایل و با موفقیتهای سالهای اخیر، کشور اسپانیا تبدیل به پرافتخارترین کشور رقابتهای باشگاهی در قاره سبز شده است. هرچند که قهرمانی در رقابتهای لالیگا منحصر به بارسا، رئال و اتلتیکو میشود اما باقی تیمهای این کشور هم در میان بزرگان اروپا جای دارند. حال باید دید که دیگر کشورها این پتانسیل را دارند که چنین قدرتهایی را به زیر بکشند یا خیر.
بدون نظر