بر اساس تحقیقات تازه ای که اخیرا در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، بیش از ۲ میلیارد نفر از جمعیت کره زمین از مشکل اضافه وزن یا چاقی رنج می برند.
پیرو همین مساله، شمار افرادی که از بیماری های ناشی از چاقی جان خود را از دست می دهند، به نسبت گذشته افزایش چشمگیری داشته است. همین امر به بروز نوعی بحران سلامتی در سراسر دنیا منجر شده که همچنان در حال توسعه و رشد روزافزون است.
گفته می شود که چاقی (اُبِسیتی) دیگر همه گیر نبوده و در حال حاضر به یک بحران جهانی بدل گشته است.
این تحقیقات توسط محققان موسسه ارزیابی و بررسی سلامت (IHME) در دانشگاه واشنگتن انجام پذیرفته و این کارشناسان اعلام کرده اند، بیش از ۳۰ درصد از جمعیت کره زمین در حال حاضر به اضافه وزن و چاقی مبتلا هستند.
اضافه وزن بر اساس شاخص توده بدنی که به اختصار BMI نامیده می شود، بین ۲۵ تا ۲۹.۹ است. این در حالی است که چاقی بر اساس همین شاخص، ارقام بالای ۳۰ را شامل می شود.
شاخص توده بدنی (بی ام آی)، سنجشی آماری برای مقایسه وزن و قد یک فرد است که کمیت استخوان، عضله و چربی را در بدن فرد اندازه گیری می کند.
فراگیر شدن چاقی و اضافه وزن، شاید مقوله تازه ای به نظر نرسد، اما پیامدهایی این روند روی سلامت جوامع بشری نگران کننده به نظر می رسد. تحقیقات جدید نشان داده، حدود ۴ میلیون مرگ انسانی در اثر اضافه وزن در سال ۲۰۱۵ میلادی گزارش شده است. این در حالیست که شاخص توده بدنی ۴۰ درصد از آن ها زیر حد چاقی بوده است.
آمار و یافته های جدید، نتیجه تحقیقات پیشین را نقض می کند که اعلام می داشت اضافه وزن در مقایسه با چاقی کمترین خطر مرگ را به دنبال دارد.
کریستوفر مورای، یکی از کارشناسان تحقیقات موردبحث در این رابطه بیان داشته: «افرادی که به اضافه وزن خود بی اعتنا هستند باید بدانند که خود را در معرض خطر بیماری های قلبی و عروقی، دیابت، سرطان و دیگر شرایط تهدید کننده حیات بشری قرار می دهند. بنابراین، لازم است به طور جدی از روند افزوده شدن به وزنشان پیشگیری نمایند.»
برای انجام این تحقیق، دانشمندان اطلاعات بیش از ۶۸.۵ میلیون نفر از سراسر جهان را مورد بررسی قرار داده اند. تیم تحقیقاتی یاد شده از داده های مطالعات بیماری منتشر شده در سال ۲۰۱۵ که بیش از ۲۳۰۰ نفر از ۱۳۳ کشور در شکل گیری آن نقش داشته اند نیز بهره گرفته اند.
آن ها با بررسی علل شیوع اضافه وزن و چاقی در میان کودکان و بزرگسالان در خلال سال های ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۵ و با استناد به تمامی یافته های ذکر شده، اعلام داشته اند که یک سوم از جمعیت جهان به اضافه وزن و چاقی مبتلا هستند.
بر اساس این آمار، ۱۰۷.۷ میلیون کودک و ۶۰۳.۷ میلیون بزرگسال در حال حاضر چاق محسوب می شوند. شیوع چاقی از سال ۱۹۸۰ میلادی در ۷۰ کشور دنیا آغاز شده است. با اینکه شمار بزرگسالان مبتلا به چاقی بیشتر از کودکان است، اما شیوع این عارضه در کودکان رو به افزایش بوده و هر روز بیشتر می شود.
در کشورهای نیمه توسعه یافته همانند چین، برزیل و اندونزی این بیماری رشد روزافزون دارد. این مساله تهدید بزرگی برای این جوامع به شمار می رود زیرا کودکان مبتلا به چاقی بیشتر از افراد بالغ در معرض بیماری هایی همانند دیابت نوع ۲، افزایش فشار خون و بیماری های کبدی قرار دارند.
بر اساس یافته های جدید، بیشتر آمار کودکان چاق در ایالت متحده آمریکا و حدود ۱۳ درصد بوده است. در مقابل، مصر نیز بیشترین آمار چاقی در بزرگسالان را با ۳۵ درصد به خود اختصاص داده است.
این آمار از رشد تهدیدکننده چاقی در سراسر جهان خبر می دهد که می تواند عواقب سلامتی و اقتصادی گسترده ای در جوامع گوناگون در پی داشته باشد.
به گفته پروفسور ویلیام دایتز، استاد موسسه سلامتی میلکن در دانشگاه واشنگتن، علت اصلی چاقی جهانی را می توان محبوبیت تغذیه غربی و جایگزینی غذاهای فراوری شده و خوراکی هایی که حاوی مقادیر زیادی نمک و قند هستند، اعلام کرد. تقریبا تمامی نوشیدنی های امروزی حاوی قندهای مضر هستند.
پیرو همه گیر شدن این رژیم غذایی، لازم است از رشد بیشتر آن به ویژه در میان کودکان پیشگیری شود. همچنین باید به این درک رسید که چاقی واقعا یک بیماری محسوب می شود و به تنهایی نمی توان بر آن غلبه نمود.
اما بد نیست اشاره کنیم، در حالی که نرخ عمومی مرگ در حال افزایش است اما افراد چاق زندگی سالم تر و طولانی تری نسبت به گذشته دارند و دلیل آن نیز مدیریت بحران بهتر و مراقبت های سلامتی بیشتر در سراسر جهان است.
البته با تمامی این تفاسیر، باید بدانید که برخی از بیماری ها، فارغ از شاخص توده بدنی بیمار در بین برخی جوامع عمومیت بیشتری دارد. به طور مثال، آسیایی ها بیشتر در معرض خطر فشار خون بالا و دیابت قرار دارند. این در حالی است که آفریقایی-آمریکایی ها کمتر از بقیه به بیماری های قلبی دچار می شوند.
همچنین «ژان فیلیپ شاپوت»، یکی از محققان یافته های جدید نیز بیان داشته که شاخص توده بدنی، میزان بزرگ بودن ما را مشخص می کند، نه بیمار بودنمان را. به این مفهوم که برخی از انسان های لاغر از انواع بیماری ها رنج می برند و برخی از چاق ها، از سلامت عمومی خوبی برخوردار هستند.
اینکه عدد و رقم بی ام آی یک فرد بالا باشد، اما فشار خون، میزان قند خون و سلامت مغزی او تایید شده باشد، دلیل نمی شود که او بیمار بمانیم.
بدون نظر