زمانی قرار بود محل زندگی بیش از یک میلیون شهروند باشد، اما شهر جدید کانگباشی در شمال کشور چین امروزه محل سکونت فقط یک‌دهم از جمعیتی است که برایش در نظر گرفته شده بود.
در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی، مقامات رسمی دولت چین بالغ بر ۱ میلیارد دلار را به توسعه این شهر اختصاص داد تا در فاصله چند مایلی از اردوز واقع در مغولستان ساخته شود. نتیجه این همه تلاش و هزینه ساخته شدن شهری مدرن بود که به گفته‌ی یک عکاس فرانسوی موسوم به «رافائل اولیویر»، شهری زیبا و مملو از تناقضات بشمار می رود.
«اولیویر» از ساختمان های توخالی با معماری های فوق‌العاده جذاب که در مجاورت هم در فضای باز گسترده ای جای گرفته اند به عنوان «بعد از آخرالزمان» یاد کرده و به عکاسی از آن ها پرداخته است.
آرمانشهری شکست‌خورده
هنرمند موردبحث، نام مجموعه عکاسی خود را «آرمانشهری شکست‌خورده» انتخاب کرده تا بازگوکننده مدینه فاضله ای باشد که با وجود ساختمان های بی‌نظیر و معماری شهری عالی، خالی از سکنه است و کمتر انسانی در خیابان های آن تردد می کند.
عکاس یاد شده در این رابطه بیان داشته: «من از تمام وقت خود استفاده کرده و در خیابان ها قدم زده و بر اساس نقشه شهر از سازه های جذاب متعددی بازدید کردم.» وی مسافتی حدود ۳۵۵ کیلومتر مربع را برای تکمیل پروژه خود طی کرده است.
«اولیویر» همچنین گفته: «یک موزه سوپر مدرن موسوم به اوردوز در این شهر وجود داشت و از همه خسته‌کننده تر، بلوک های مسکونی چینی بودند که پروژه نیمه کاره Ordos 100 به شمار می رفتند. این پروژه توسط یک شرکت سوئیسی موسوم به هرزوگ اند د مورون و با همکاری معمار چینی به نام آی وایوی شروع شده بود و از یکصد معمار و آرشیتکت از ۲۷ کشور جهان دعوت به عمل آمده بود تا آرمان‌شهر اوردوز را طراحی کنند. همچنین در این شهر ساختمان هایی به سبک معماری شوروی هم به چشم می خورد.»
«اولیویر» در این باره گفته که این ترکیب کاملا عملی است زیرا چین تنها کشوری است که علاوه بر کمونیست بودن، پول و قدرت فراوانی هم دارد تا از آرشیتکت های دیگر کشورهای جهان برای انجام چنین پروژه ای دعوت به عمل بیاورد.
با اینکه بیشتر مردم تصور می کنند که این یک شهر ممنوعه است، اما خود چینی ها آن را آرمانشهری در حال توسعه می دانند. بسیاری از رسانه ها، این پروژه را شکست‌خورده نامیده و این شهر را به عنوان مکانی عجیب نام بردند، اما مردم ساکن در این جا چندان هم ناراضی نیستند و امیدواری زیادی را می توان در چهره تک تک آن ها مشاهده کرد.
کتابخانه اوردوز: «رافائل اولیویر» نخستین بار حدود ۸ سال پیش در مورد این مدینه فاضله شنید، یعنی زمانی که ساخت و توسعه آن تازه آغاز شده بود و سر تیتر خبرهای جهانی را به خود اختصاص داده بود.ورزشگاه اوردوز: اوردوز یک محله اعیان‌نشین در مغولستان داخلی است و به عنوان بزرگ ترین شهر ارواح چین شناخته می شود.در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی دولت چین تصمیم به ساخت این پروژه گرفت.هدف از آن، ساخت مرکزی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بود.شهر جدید قرار بود به محل اقامت یک میلیون شهروند تبدیل شود.Ordos به این خاطر که محل نگهداری و ذخیره زغال سنگ، گاز و نفت است یکی از غنی ترین مناطق چین بشمار می رود.گفتنی است که هزینه بالای ملک در این شهر باعث شده تا مردم تمایلی به نقل مکان به این منطقه نداشته باشند.تئاتر بزرگ اوردوز: این شهر یک چشم‌انداز فراواقعی از خیابان های خالی، ساختمان های نیمه کاره و بناهای متروکه را به تصویر می کشد.آرمانشهری شکست خوردهمدینه فاضله ای که خالی از سکنه استمسجد اوردوزساختمانی نیمه کارهزمین مسابقه اسب‌دوانی در اوردوزاین عکس ها در اواخر سال ۲۰۱۵ میلادی گرفته شده اند.موزه اوردوز که توسط موسسه هنری MAD طراحی شده است.یکی از ساختمان های متروکه از پروژه Ordos 100 که یکصد معمار از ۲۷ کشور جهان برای تکمیل آن به چین دعوت شده بودند.به موجب پروژه Ordos 100 قرار بود یکصد ویلا با طراحی مدرن و متفاوت از هم در این آرمان‌شهر ساخته شود.اما متاسفانه این پروژه نیمه کاره رها شد و فقط ۱۲ ساختمان در گوشه و کنار اوردوز ساخته شد.استادیوم اوردوز: این ورزشگاه گنجایش ۳۵۱۰۷ تماشاگر را دارد.گوشه ای از تلاش دولت برای ترغیب مردم به اقامت در خانه های این منطقه متروکه
مرسی خیلی مقاله جالبی بود