اوایل روز سه شنبه گذشته بود که ساکنان شهر دهلی نو، پایتخت کشور هند، متوجه شدند مه و غباری سفید و غلیظ فضای شهر را پوشانده است. این مه در ابتدا تنها کمی آزار دهنده و محرک بود اما خیلی زود مشخص شد که این مه غلیظ اثرات مخربی دارد و ساکنان شهر به سرعت دریافتند که باید با شرایط جدید عجیب و ترسناک شهرشان، که شباهت زیادی به آب و هوای مریخ دارد، کنار بیایند. دید به شدت کاهش یافته، بسیاری از سفرهای ریلی لغو شده، پروازهای با تاخیر انجام شده و خودروها در ترافیک گیر افتاده بودند و در نقاط شهر تصادف های زیادی گزارش می شد.
با تحرکات غیرمعمول مقامات رسمی شهر خیلی زود این احساس به ساکنین دست داد که محاصره شده اند. در یک برنامه ی اضطراری برای مقابله با آلودگی هوا تمامی پروژه های ساختمانی عمومی متوقف شد . همه چیز غیرعادی بنظر می رسید. بعدازظهر همان روز تمامی مدارس عمومی و خصوصی شهر تعطیل شد و از ده ها هزار دانش آموز شهر خواسته شد که در خانه هایشان بمانند. روز چهارشنبه ورود کامیون ها به شهر ممنوع شده و تمامی پروژه های ساختمانی تعطیل شد و روز بعد اعلام شد که در هفته ی جاری محدودیت هایی برای تردد خودروهای شخصی در سطح شهر اعمال خواهد شد.
اما وقتی در چهارمین روز متوالی همچنان مه غلیظ و ناخوشایند در شهر حضور داشت ، پزشکان و روزنامه نگاران خواستار قدم های عملی بیشتری در زمینه ی مبارزه با آلودگی هوا شدند که عوارض خود را در همین زمان کوتاه نیز نشان داده بود. در روزهای درجه کیفیت هوا در پایتخت هند به حد هشدار دهنده و حتی ترسناکی رسیده است به نحوی که بسیار بالاتر از استاندارهای جهانی تشخیص داده شد. در حالی که سازمان بهداشت جهانی هر عددی بالاتر از ۲۵ را خطرناک برای سلامتی شهروندان می داند اما درجه آلودگی هوا در دهلی نو در روزهای اخیر به ۱.۰۰۰ رسیده است.
در چنین شرایطی ذرات ریزی که ابعادی کمتری از ۲.۵ میکرومتر دارند به راحتی وارد سیستم تنفسی شده و به دیگر ارگان ها منتقل می شوند که خطرات جدی را برای سلامت فرد در پی دارد. در سطح شهر خیلی زود گزارش هایی مبنی بر هجوم مردم به مراکز درمانی به دلیل احساس درد در ناحیه سینه، عدم توانایی در تنفس و سوزش چشم مخابره شد. به گفته ی پزشکان چنین شرایطی تاکنون در دهلی نو بی سابقه بوده و تعداد بیماران تنفسی به شدت افزایش یافته است. خوفناک تر این که تنفس در هوایی با این میزان آلودگی با کشیدن ۴۴ نخ سیگار در روز فرقی ندارد.
احساس خفگی
به گزارش کارشناسان، آلودگی هوا در دهلی حاصل دود اگزوز خودروها، دود ناشی از سوزاندن زباله ها و سوزاندن مزارع به اضافه ی گرد و خاکی است که از جاده ها برمی خیزد. برخی شرایط شهر را به «محفظه گاز» تشبیه کرده و در حالی که بسیاری از مردم شهر توانایی تامین وسایل گران قیمت تنفسی برای در امان ماندن از ضررهای این هوا ندارند، مجبور شده اند که در حد توان از ورود این دود کشنده به ریه های خود جلوگیری کنند.
اگر چه بسیاری تنها به پوشیدن ماسک های ساده و معمولی روی آورده اند اما اکثریت ساکنان این شهر از خطرات بالقوه تنفس در چنین هوایی آگاه نبوده و یا توانایی خرید ماسک های استاندارد را ندارند. یک دانشجوی هندی به نام سواتی کاشیاپ در حالی که در ترافیک خیابان منتظر رسیدن اتوبوس است می گوید:” به خاطر دود از چشم هایم اشک جاری می شود و احساس خفگی می کنم”. یوگش کومار یک راننده تاکسی است که تمام روز را در ماشینش می گذراند و همواره بین حرف زدنش سرفه می کند. وی در این باره می گوید:” دکتر دو بار به من گفت که ماسک به صورتم بزنم اما این کار را نکرده ام”.
حتی آن تعدادی نیز که ماسک به دهان زده اند از ماسک های استاندارد که مانع از ورود ذرات کوچک به ریه می شود استفاده نکرده و تنها ماسک های معمولی و عمدتاً بی اثر معمول را استفاده می کنند. برخی دیگر تنها یک دستمال یا روسری را دور دهان خود پیچیده اند که قاعدتاً مانع از ورود ذرات ریز به دهان نخواهد شد. زنی به نام فاتیما می گوید که در اوایل ماه به استفاده از روسری برای پوشاندن سر و صورتش روی آورده است به صورتی که تنها چشمان او دیده می شوند.
بدون نظر