وقتی یک نفر را می‌بینید که به‌تنهایی در رستوران غذا میل می‌کند، آیا تصور می‌کنید که او فردی شجاع است یا تنها؟
«سوزان لنزار»، نویسنده کتاب غذا در این رابطه گفته: «بدون شک این فرد تنهاست! تنها غذا خوردن در اجتماع نشانه قوی بودن فرد نیست بلکه مصداق بارز کمبود استعدادهای اجتماعی اوست.»
فرهنگ تنها غذا خوردن
غذا خوردن در هر کشوری فرهنگ خاص خود را دارد. به‌طور مثال، در کشوری همچون تایلند تنها غذا خوردن به منزله‌ی جذب بدشانسی و بدبختی در زندگی فرد است و در کره جنوبی نیز بسیاری از رستوران‌ها از سرویس دادن به افراد تنها خودداری می‌کنند و در راستای برحذر داشتن مردم از تنها غذاخوردن تلاش می‌کنند.
پروفسور سانگ هی پارک از دانشگاه ایوها در این رابطه گفته: برای کره‌ای‌ها غذاخوردن یک فعالیت بشدت اجتماعی محسوب می‌شود. به‌طوری که واژه «خانواده» در زبان کره‌ای به معنای کسانی است که با یکدیگر غذا میل می‌کنند.
البته قبح تنها غذا خوردن فقط به فرهنگ آسیایی‌ها مربوط نمی‌شود. رادهیکا سنگهانی، یکی از نویسنده‌های روزنامه دِ تلگراف در این رابطه گفته: «تمامی رستوران‌های جهان به گونه‌ای طراحی و ساخته می‌شوند که مردم به‌صورت گروهی و در مجاورت یکدیگر غذا صرف کنند.»
به گزارش تحقیقی که در سال ۲۰۰۶ میلادی در کشور آمریکا و در رابطه با استفاده از زمان انجام گرفت نیز مشخص شد که شماری از آمریکایی‌ها به تنهایی غذا میل می‌کنند اما بین تنها غذا خوردن در خانه و تنهایی رستوران رفتن تفاوت بارزی وجود دارد.
دبیر بخش غذا و نوشیدنی‌های واشینگتن‌پست، جوئی یونان در این رابطه گفته: «در این کشور عقیده عموم بر این است کسانی که تنهایی به رستوران می‌روند و غذا میل می‌کنند روحیه بسیار حساسی دارند. این در حالیست که در دیگر فرهنگ‌ها مردم خیلی راحت‌تر این کار را انجام می‌دهند.»
یونان همچنین گفته: «در کشورهای اروپایی مردم بسیار راحت‌تر به‌تنهایی رستوران می‌روند. البته در برخی از فرهنگ‌ها این حرکت کمی عجیب و غیراجتماعی است. مثلا مردم کره‌جنوبی اگر ببینند کسی به‌تنهایی در رستوران غذا می‌خورد حتما با تعجب او را نگاه خواهند کرد. آنها اعتقاد دارند که این گستاخی است که شما یک میز را به تنهایی اشغال کنید و برای خودتان غذا و دسر و سایددیش سفارش دهید.»
البته برخی از کره‌ای‌ها این ادعا را تکذیب کرده‌اند و گفته‌اند که تنها غذا خوردن در رستوران‌های این کشور تا به این حد که گفته می‌شود سخت و دور از ذهن نیست. مثلا در رستوران‌هایی که سبک غربی دارند چنین امری را می‌توان مشاهده کرد.
یک رستوران در آمستردام موسوم به Eenmaal میزهایی با یک صندلی دارد.
«یک» تنهاترین عدد دنیاست
چرا تنها غذا خوردن در رستوران احساس ناخوشایندی به افراد می‌دهد؟
لنزر در این رابطه می‌گوید: «ما بر این باور هستیم که غذا خوردن یک فعالیت دسته‌جمعی است. تقریبا همه انسان‌ها به‌این معتقد هستند که صرف غذا در یک محیط اجتماعی همچون رستوران نشانه آشکاری از تنهایی آدم‌هاست. فردی که تنها در رستوران نشسته شاید به این فکر کند که دیگران در مورد او چه فکری می‌کنند!»
برای از بین بردن این احساس منفی، یک رستوران در آمستردام موسوم به Eenmaal میزهایی با یک صندلی دارد. صاحب این رستوران گفته من با این کار دوست داشتم به مردم بگویم تنها بیرون غذا خوردن خیلی هم کار عجیب و سختی نیست.
در همین راستا، یک رستوران کره‌ای در شهر سئول نیز اتاقک‌های مخصوص برای اشخاصی دارد که می‌خواهند تنهایی غذا بخورند. این افراد در فضای تعیین شده و بدون اینکه دیگران او را ببینند می‌توانند غذای خود را صرف کرده و رستوران را ترک کنند.
در توکیو، کافه مومین نیز میزهایی مملو از موجودات شبیه اسب‌آبی را برای کسانی در نظر گرفته است که تنها به آن کافه می‌روند.
خانم پارک سئو یئون با نام کاربری The Diva ماهانه ۹ هزار دلار فقط به واسطه نمایش زنده‌ی غذا خوردن خود در فضای مجازی کسب درآمد می‌کند.
از دیگر فعالیت‌هایی که در راستای شکستن قبح تنها غذا خوردن صورت گرفته می‌توان به لایو استریم‌های اینترنتی از غذا خوردن در کره جنوبی اشاره کرد. این روش به یک فعالیت درآمد زا برای کره‌ای تبدیل شده است. به‌طوری که خانمی موسوم به پارک سئو یئون با نام کاربری The Diva ماهانه ۹ هزار دلار فقط به واسطه نمایش زنده‌ی غذا خوردن خود در فضای مجازی کسب درآمد می‌کند.
ژاپنی‌ها هم اپلیکیشنی موسوم به Dinner With My Boyfriend دارند که مملو از تصاویر غذاهایی است که مردان جوان می‌پزند و با دیگران به اشتراک می‌گذارند. این برنامه با صحبت‌های آن شخص مثل زمانی که فرد دیگری در کنارش قرار دارد تکمیل می‌شود.
نمونه انگلیسی این اپلیکیشن که در آیتونز نیز موجود است PlusBoys نام دارد.
خطرات ناشی از تنهایی غذاخوردن بر سلامت انسان
تحقیقات متعددی ثابت کرده‌اند که خوردن غذا به تنهایی توسط افراد، به ویژه مردان، آنان را در معرض خطر «سندرم متابولیک» قرار می‌دهد. این عارضه مجموعه‌ای از شرایط است که خطر ابتلا به دیابت نوع دو، بیماری قلبی و سکته را افزایش می‌دهد. این نشانگان با وجود دست کم سه مورد از پنج مورد زیر تعریف می‌شود:
چاقی شکمی (دور شکم بیشتر از ۸۹ سانتی‌متر)
فشار خون بالا (بیش از ۱۳۰/۸۵ میلی‌متر جیوه)
افزایش گلوکز پلاسمای ناشتا (بیش از ۱۰۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر خون)
تری‌گلیسیرید سرمی بالا (بیش از ۱۵۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر خون)
سطوح پایین لیپوپروتئین پرچگال (کمتر از ۵۰ میلی‌گرم در هر دسی لیتر خون)
سوزان لنزر سخت در اشتباهه! این ضعف نیست! به نظرمن ضعف ارائه ی نظر شخصی در قالب کلی هست که این نویسنده انجام داده! اینجور افراد سعی دارند که تنهایی رو سرکوب کنند، کسایی که زندگیشونو به زندگی دیگران گره میزنن و میخوان بااین عقاید و طرز فکر به افراد تنها احساس بدی بدن! من به شخصه تو یه خانواده ی خیلی پرجمعیت بزرگ شدم و با خانواده رفت و امد زیادی داریم! شاید باور نکنین ولی همین رفت و امد زیاد با خانواده و فامیل باعث شده بود از خودم دور بشم و هیچ خلوتی برای خودم نداشته باشم ولی از وقتی تصمیم گرفتم که یه سری تفریحاتو تنهایی انجام بدم به ارامش بیشتری رسیدم، به نظر دیگران کمتر اهمیت میدم و سعی می کنم تمامم رو صرف خودم کنم! مثلا چرا باید موفقیتی که به تنهایی به دستش اوردم رو با دیگران جشن بگیرم؟ اون وقتی که من واسه اهدافم تو سختی بودم کدومشون کنارم بود که حالا بخوام این موفقیتو باهاش جشن بگیرم؟ پس خودمو به تنهایی به رستوران دعوت می کنم و ازش لذت می برم! این دیدگاه های چرت نسنجیده از یه نویسنده ای که عقاید شخصیشو قالب مردم می کنه به اشتراک نذارید! نمیدونم این سوزان لنزار کیه ولی این مطب باعث شد اصلا نخوام کتابشو بخونم!مرسی ازتون☺
دوباره چشمم به یه قسمت از مطلب افتاد که سوزان لنزار گفته که غذا خوردن یه فعالیت اجتماعیه!!! از این خنده دار تر داریم مگه؟؟؟ یعنی اگه یه روز از اجتماع دور بودی و کسی باهات نبود باید گشنه بگردی؟؟؟??? خیلی خنده داره! فک نکنم بدبخت تر از ادمایی که خودشون و زندگیشونو اسیر وجود ادمای دیگه می کنن داشته باشیم???
سوزان لنزر سخت در اشتباهه! این ضعف نیست! به نظرمن ضعف ارائه ی نظر شخصی در قالب کلی هست که این نویسنده انجام داده! اینجور افراد سعی دارند که تنهایی رو سرکوب کنند، کسایی که زندگیشونو به زندگی دیگران گره میزنن و میخوان بااین عقاید و طرز فکر به افراد تنها احساس بدی بدن! من به شخصه تو یه خانواده ی خیلی پرجمعیت بزرگ شدم و با خانواده رفت و امد زیادی داریم! شاید باور نکنین ولی همین رفت و امد زیاد با خانواده و فامیل باعث شده بود از خودم دور بشم و هیچ خلوتی برای خودم نداشته باشم ولی از وقتی تصمیم گرفتم که یه سری تفریحاتو تنهایی انجام بدم به ارامش بیشتری رسیدم، به نظر دیگران کمتر اهمیت میدم و سعی می کنم تمامم رو صرف خودم کنم! مثلا چرا باید موفقیتی که به تنهایی به دستش اوردم رو با دیگران جشن بگیرم؟ اون وقتی که من واسه اهدافم تو سختی بودم کدومشون کنارم بود که حالا بخوام این موفقیتو باهاش جشن بگیرم؟ پس خودمو به تنهایی به رستوران دعوت می کنم و ازش لذت می برم! این دیدگاه های چرت نسنجیده از یه نویسنده ای که عقاید شخصیشو قالب مردم می کنه به اشتراک نذارید! نمیدونم این سوزان لنزار کیه ولی این مطب باعث شد اصلا نخوام کتابشو بخونم!مرسی ازتون☺
دوباره چشمم به یه قسمت از مطلب افتاد که سوزان لنزار گفته که غذا خوردن یه فعالیت اجتماعیه!!! از این خنده دار تر داریم مگه؟؟؟ یعنی اگه یه روز از اجتماع دور بودی و کسی باهات نبود باید گشنه بگردی؟؟؟??? خیلی خنده داره! فک نکنم بدبخت تر از ادمایی که خودشون و زندگیشونو اسیر وجود ادمای دیگه می کنن داشته باشیم???