لباس ماموران پلیس ایران تا پایان شهریور به دوربین مجهز می‌شود

دوربین‌ لباس پلیس چیست و چگونه کار می‌کند؟

لباس ماموران پلیس ایران تا پایان شهریور به دوربین مجهز می‌شود. به گفته رئیس پلیس پیشگیری ناجا تا پایان شهریور ماه امسال تجهیز ماموران پلیس کلانتری‌ها و پاسگاه‌های کشور به دوربین‌های روی لباس، به اتمام خواهد رسید و از این تجهیزات به صورت گسترده استفاده خواهد شد.

سردار محمد شرفی در خصوص آخرین وضعیت تجهیز نیروهای پلیس کلانتری‌ها و پاسگاه‌های کشور به دوربین‌های نصب شده روی لباس گفت: در حال حاضر فرایند تجهیز ماموران پلیس پیشگیری به دوربین‌های روی لباس، آغاز شده است. طبق زمان بندی انجام شده این روند تا پایان شهریور ماه امسال به اتمام خواهد رسید و از این تجهیزات به صورت گسترده استفاده خواهیم کرد.

در میان لوازم و تجهیزات پلیسی، دوربین پوشیدنی که به اختصار BWV نامیده می‌شود یک وسیله دیجیتال قابل حمل برای ضبط ویدئو و صداست که قابلیت عکس‌برداری نیز دارد.

این دوربین به منظور ضبط و ثبت فعالیت‌های نیروهای پلیس طراحی شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد تا احتمال هرگونه خطایی از طرف نیروهای امنیت جامعه و آمار شکایت‌های مردمی را تا حد زیادی کاهش دهد.

دوربین‌های لباس پلیس ناجا امکان پایش آنلاین گشتی‌های پلیس، ضبط و ثبت ماموریت‌ها و ارائه مستندات به مراجع قضایی را فراهم ‌می‌کند. همچنین، در گذشته و در برخی موارد اختلافاتی بین مردم و گشتی‌های پلیس در اجرای ماموریت به وجود می‌آمد که بهره‌مندی از این تجهیزات می‌تواند علاوه بر حل این مشکلات در راستای رعایت حقوق شهروندی و کنترل رفتار ماموران نیز موثر باشد.

دوربین‌های البسه پلیس چندین سال است که در بسیاری از کشورها استفاده می‌شود و ایران نیز به منظور تجهیز لباس‌های پلیس به دوربین، این فناوری را خریداری کرده است.

هر آنچه باید در مورد دوربین پوشیدنی پلیس بدانید

دوربین‌های پوشیدنی پلیس در حال حاضر بسیار سبک‌تر و کوچک‌تر از نمونه‌های اولیه‌ هستند. تاکنون کمپانی‌های متعددی اقدام به ساخت این دوربین‌ها کرده‌اند که تقریبا تمام آنها یک هدف واحد را دنبال می‌کنند اما به لحاظ امکانات و قابلیت‌ها با یکدیگر متفاوت هستند.

شماری از این دوربین‌ها برای نصب شدن روی سینه یا شانه لباس پلیس طراحی و عرضه شده‌اند و می‌توان آنها را روی کلاه یا عینک نیز نصب کرد. به لحاظ اندازه این دوربین‌ها به کوچکی نوار چسب هستند و وزنشان هم عموما بین ۵۵ تا ۱۴۰ گرم است.

اندازه دوربین‌هایی که روی سینه و عینک نصب می‌شوند را به‌طور تقریبی می‌توان بین توت‌فرنگی بزرگ و لیموترش زرد دانست. اندازه کوچک و وزن کم این دوربین‌ها استفاده و پوشیدن آنها را برای پلیس بسیار آسان می‌کند.

به دلیل تنوع زیاد نیازهای سازمان‌های پلیس در سراسر جهان و متفاوت بودن توان مالی هر کدام از آنها با هم، در سال‌های اخیر مدل‌های زیادی از دوربین‌های پوشیدنی روانه بازار شده است. اما هدف اصلی تمامی این محصولات حفظ امنیت عمومی جامعه و شفاف‌سازی رویدادهای پشت‌پرده بسیاری از فعالیت‌های نیروهای پلیس است.

برخی از کمپانی‌های سازنده بیشتر تاکید خود را روی کیفیت هر چه بهتر ویدئوها گذاشته‌اند. به‌طور مثال، برند Taser کیفیت HD را برای دوربین‌های پوشیدنی خود در نظر گرفته که حدود ۵ تا ۱۰ مرتبه بهتر از کیفیت‌های معمولی ۶۴۰×۲۴۰ پیکسلی دیگر دوربین‌هاست.

برخی از دوربین‌های پوشیدنی همچنین امکانات ویژه‌ای همانند اینفرارد، دید در شب، لنز فیش‌آی، فیلم‌برداری اچ‌دی وچندین زاویه دید مختلف نیز دارند.

از دیگر ویژگی‌های برجسته‌ی دوربین‌های پوشیدنی پلیس، بافرینگ است: بیشتر دوربین‌های پوشیدنی دارای قابلیت پیش‌ضبط تصویر هستند. به این معنی که دوربین دایما در حال ضبط ویدئوهای ۳۰ ثانیه‌ای است و فقط ۳۰ ثانیه آخر در حافظه آن باقی‌ می‌ماند. البته پس از اینکه پلیس دکمه ضبط را فشار می‌دهد، ویدئوی ۳۰ ثانیه‌ای پاک خواهد شد.

نگهداری ویدئو از وقایع پیش آمده در لحظه پیش از اینکه نیروی پلیس دکمه ضبط را فشار دهد به تصمیم او بستگی دارد؛ یعنی می‌تواند ویدئوی ۳۰ ثانیه‌ای را حفظ یا آن را پاک کند.

از آنجا که ممکن است اطلاعات ذخیره شده بسیار زیاد و حجیم شوند، دوربین با استفاده از فناوری خلاقانه‌ی تحلیل محتوای تصویر»، تشخیص چهره و ضامن‌های خودکار برای آغاز ضبط ویدئو اقدام به فیلم‌برداری می‌کند. یعنی اگر پلیس اسلحه را از جیبش خارج کند یا شروع به دویدن کند یا زمین بخورد، دوربین به صورت خودکار اقدام به ضبط تصویر می‌کند.

استفاده از این دوربین به نیروهای پلیس آموزش داده می‌شود. هر پایگاهی به نیروهای خود توصیه‌های خاصی دارد و اغلب از آنها خواسته می‌شود تا فقط در مواقع ضروری اقدام به ضبط ویدئو کنند.

این تصاویر در سیستم ابری سامانه امنیتی کشور ضبط می‌شود و هیچ فردی، حتی شرکت تولیدکننده اجازه دسترسی به محتوای آن را ندارد. فقط مامور ویژه این امر می‌تواند این ویدئوها را مورد بررسی قرار دهد.

نسخه اصلی ویدوها اکثرا تا ۳۰ روز در سیستم ابری حفظ می‌شوند و سپس پیغامی برای متصدی این امر ارسال می‌شود که در صورتی که به این فیلم‌ها نیاز دارد آنها را ذخیره کند زیرا از سیستم ذخیره ابری حذف خواهد شد.

البته نیروهای پلیس این فرصت را دارند تا با پرداخت پولی به صورت ماهانه از فضای ذخیره ابری شرکت‌های ارائه کننده دوربین‌های پوشیدنی برای ذخیره اطلاعات خود استفاده کنند.

کشورهایی که دوربین پوشیدنی لباس پلیس دارند

کشورهایی که از دوربین‌های پوشیدنی برای نیروهای پلیس خود استفاده می‌کنند به شرح زیر هستند:

انگلستان

دوربین‌های پوشیدنی لباس پلیس در سال ۲۰۰۵ میلادی راه خود را به کشور انگلستان باز کردند. در آن سال به صورت آزمایشی از این تجهیزات استفاده شد و در سال بعد، به صورت رسمی لباس پلیس به این دوربین‌های امنیتی تجهیز شدند.

استرالیا

کشور استرالیا از سال ۲۰۰۷ میلادی اقدام به تجهیز لباس پلیس به دوربین‌های پوشیدنی کرده است و آمار استفاده از آن هر سال افزایش می‌یابد.

کانادا

کشور کانادا از سال۲۰۱۲ استفاده از دوربین لباس پلیس را آغاز کرد.

چین

به منظور حفظ امنیت افسران پلیس، بهبود ارتبا آنها با مردم و ثبت مدرک برای هرگونه شکایت احتمالی، کشور چین نیز از سال ۲۰۱۳ میلادی دوربین‌های پوشیدنی را به لباس پلیس‌های خود اضافه کرد.

دانمارک

کشور اروپایی دانمارک جزو نخستین کشورهایی است که این فناوری مدرن را وارد ناوگان امنیتی خود کرد.

فنلاند، فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، سوئد و امارات متحده عربی نیز از دیگر کشورهایی هستند که لباس ماموران پلیس خود را به دوربین مجهز کرده‌اند. ایران نیز از شهریور امسال تجهیز ماموران پلیس کلانتری‌ها و پاسگاه‌های کشور به دوربین‌های روی لباس را به اتمام خواهد رساند.

هزینه ساخت و قیمت دوربین لباس پلیس چقدر است؟

در سال ۲۰۱۷ میلادی بر اساس اطلاعات بدست آمده از ۴۵ اداره پلیس در کشور انگلستان مشخص شده که حدودا ۴۸ هزار دوربین پوشیدنی خریداری شده و برای آنها رقمی معادل ۲۲,۷۰۳,۲۳۵ پوند هزینه شده است.

میانگین قیمت هر دوربین ۴۷۴ پوند اعلام شده است؛ ارزان‌ترین دوربین ۳۴۸ پوند برای پلیس ایرلند و گران‌ترین هم ۷۰۵ پوند برای سازمان پلیس کلان‌شهرها بوده.

اما نکته قابل اشاره در مورد این دوربین‌ها این است که هزینه خرید دوربین، هزینه‌ی پایه برای استفاده از این محصول است. پس از خرید دوربین، هزینه‌های دیگری مبنی بر نرم‌افزارهای مربوطه و ذخیره اطلاعات نیز به آن افزوده می‌شوند که هزینه نهایی را بیشتر می‌کند.

هزینه حفظ و نگهداری، آموزش نیروها و ارزیابی و بررسی نیز از دیگر مواردی هستند که به لحاظ اقتصادی باید در نظر گرفته شوند.

به‌طور مثال، نیروی پلیس ولز جنوبی در کشور استرالیا سالانه ۹۳۰ ترابایت ویدئوی ضبط شده از ۳۵۰ دوربین پوشیدنی پلیس دارد. هزینه نگهداری و مدیریت این ویدئوها در هر سال چیزی حدود ۶.۵ میلیون دلار استرالیا اعلام شده است. لازم به یادآوری است که هر کدام از این دوربین‌ها با قیمت کمتر از ۱۰ درصد این هزینه خریداری شده‌اند.

البته تجهیز لباس پلیس به دوربین‌های نظارتی شاید هزینه گزافی بدنبال داشته باشد اما مزایای آن به‌قدری ارزشمند است که این تخصیص بودجه کاملا منطقی و بعضا ضروری بشمار می‌رود. یکی از محسوس‌ترین مزیت‌های دوربین لباس پلیس کاهش آمار شکایت مردم از نیروهای پلیس است.