“ما داریم میایم، افراد زیادی دارن میان، خیلی زیاد، ما اولین نفرها هستیم”. این تنها حرف های امیدوار کننده ای بود که نوجوانان فوتبالیست تایلندی در ۹ روز سرگردانی در غارهای عمیق منطقه شنیده بودند. پسربچه های فوتبالیست حیرت زده و نگران اهل تایلند که از تعداد روزهای گرفتار شدنشان در غار خبر نداشتند، از عضو گروه نجات که آن ها را پیدا کرده بود پرسیدند که امروز چه روزی است. او چنین پاسخ داد:” امروز دوشنبه است، شما ۱۰ روز است که اینجایید، ۱۰ روز. شما خیلی قوی هستید، خیلی قوی، ما برمی گردیم، خوبه، ما بر می گردیم”. پسربچه ها مکرراً به زبان تایلندی می گویند که گرسنه اند و به غذا نیاز دارند.
عضو گروه نجات پاسخ می دهد که یکی از اعضای نیروهای ویژه دریایی تایلند خواهد آمد و با خود “غذا و پزشک و همه چیز” خواهد آورد. این پسربچه ها که بین ۱۱ تا ۱۶ سال سن دارند، همه عضو تیم فوتبال وایلد بور هستند. آن ها روز شنبه، ۲۳ ژوئن (۲ تیر) وارد شبکه غاری تام لوانگ نانگ نون شدند اما پس از باران سیل آسایی که رخ داد و بسیاری از مجاری غار را بست در درون تونل های تاریک آن گم شدند. گروه های نجات بین المللی که شامل نیروهای ویژه دریایی تایلند و کارشناسانی از ایالات متحده، چین، استرالیا و بریتانیا بودند در روزهای اخیر تلاش می کردند که خود را به یک دالان بسیار عمیق و بزرگ به نام پاتایا بیچ برسانند، جایی که تصور می شد نوجوانان گمشده در آن پناه گرفته باشند.
نارونگساک اوسوتاناکورن، فرماندار منطقه محلی چیانگ رای در شب دوشنبه، سالم بودن تمامی این ۱۳ نفر را تایید کرد. خانواده گمشدگان از شنیدن این خبر بسیار خوشحال شده و اشک شوق ریختند. آدیساک وونگ سوکیان، که پسر ۱۴ ساله اش ایکارات در میان گمشدگان قرار دارد بعد از شنیدن خبر زنده بودن فرزندش چنین گفت:” از شنیدن صدای شادی تیم نجات بسیار خوشحال شدم. ا حساس کردم که امید دارم که بار دیگر پسرم را زنده ببینم. می خواهم پسرم را در آغوش بگیرم. معمولاً همه خانواده ما با هم در یک رختخواب می خوابیم. ما خانواده بسیار صمیمی هستیم.
وقتی که ۱۲ بازیکن فوتبال تایلندی و مربی آن ها در اواخر ماه میلادی گذشته سفر پرماجرای خود را به درون یک غار عمیق در این کشور آغاز کردند، دوچرخه هایشان را در ورودی این غار به هم زنجیر کرده و با هم وارد شدند. قرار بود تنها بعد از ۴ ساعت این گردش به پایان رسیده و آن ها به خانه بازگردند. اما این نوجوانان حتی تا آخر روز نیز از غار خارج نشدند و نه روز بعد و نه هفته بعد. سرانجام بعد از ۹ روز، تمامی این ۱۳ نفر سالم پیدا شدند. اما نجات آن ها به همین سادگی امکان پذیر نیست. هنوز معلوم نیست که آیا تیم نجات می تواند موفق به خالی کردن غار از آب باران شود یا غواصان نحوه غواصی کردن را به این نوجوانان یاد خواهند داد.
در روزهای پس از ناپدید شدن این نوجوانان در شبکه ای از غارهای بسیار تاریک و طولانی، تیم نجات روی رسیدن به راهروی موسوم به پاتایا بیچ تمرکز کرده بودند که گمان می رفت این نوجوانان برای فرار از سیلابی که در درون غار شکل گرفته بود به آنجا پناه خواهند برد. اما بعد از رسیدن تیم نجات به این راهرو بزرگ، معلوم شد که این راهرو نیز به زیر آب فرو رفته است. غواصان نیروهای ویژه دریایی تایلند ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر دیگر به سمت جلو و پایین رفتند تا در نهایت آن ها را روی یک شیب گل آلود پیدا کردند. این کودکان نزدیک به ۲ کیلومتر در عمق غار و در حدود ۸۰۰ متر تا یک کیلومتر زیر عمق زمین پیدا شدند.
نقشه غار و محل پیدا شدن نوجوانان گمشده
اما هنوز خطر رفع نشده است زیرا در حالی که روز دوشنبه تقریباً بدون بارندگی بوده اما روز سه شنبه بار دیگر باران از نو آغاز شده و پمپ های بزرگ آب به طور مداوم برای پایین آوردن سطح آب در غار تلاش می کنند.هر گونه بارش شدیدی می تواند تمامی تلاش ها برای نجات این گروه را ناکام گذاشته و جان آن ها را به خطر بیندازد. تیم نجات اکنون برای نحوه فرستادن پزشک به درون غار برای اطمینان از سلامتی جسمی این کودکان تلاش می کند و این تلاش ها به صورت شبانه روزی در جریان است. همچنین با استفاده از پمپ های هوا به درون غار اکسیژن تزریق می شود تا شرایط نفس کشیدن برای این کودکان بهتر شود.
مرحله بعدی عملیات نجات شامل فرستادن تیمی همراه با غذای کافی برای ۴ ماه به منظور آموزش غواصی به این کودکان است و البته برای هر گونه انتقال این کودکان نیاز به مراقبت های بهداشتی زیادی است زیرا آن ها به مدت ۹ روز است که در شرایط بسیار بدی قرار داشته و ممکن است این شرایط همچنان ادامه داشته باشد. پات مورت، مشاور عملیات نجات در این باره چنین می گوید:” آن ها به تزریق مایعات و شاید هم غذا دادن نیاز داشته باشند. آن ها ممکن است به گرم شدن نیاز داشته باشند. ممکن است آن ها برای روزهای متوالی بدون تحرک سر جای خود نشسته باشند و حواس آن ها ممکن است آنطور که باید عمل نکند. از این رو فکر می کنم که آن ها دستکم برای ۱۲ ساعت و یا بیشتر نیز امکان جابجایی نداشته باشند”.
حتی بعد از این مراحل نیز شاید این دانش آموزان و مربی شان برای خارج شدن از غار مجبور به غواصی شوند. مورت در این باره می گوید:” بدترین سناریو ممکن این است که مجبور شویم آن ها را با غواصی خارج کنیم. پس آن ها به طور کامل در زیر آب قرار خواهند گرفت، ماسک های صورت خواهند پوشید و یا شاید هم نوعی کلاه مخصوص غواصی که شرایط را برای آن ها کم استرس تر کند باید به طور ویژه برای آن ها ساخته شود. به هر ترتیب تجربه بسیار ترسناکی خواهد بود”.
نقشه ای دیگر از غار تام لوانگ نانگ نون
این غار در میان جهانگردان بسیار معروف بوده و هر ساله تعداد زیادی از آن ها وارد غار می شوند هر چند بخش های زیادی از این غار دارای تونل های باریکی است که تنها با خزیدن می توان از ان ها عبور کرد. این تونل ها به درون دالان ها و راهروهای بزرگتری باز می شوند که محل پیدا شدن این نوجوانان نیز یکی از این راهروها می باشد. تلاش برای نجات این نوجوانان فوتبالیست تایلندی همچنان ادامه دارد. در ادامه می توانید ویدیویی از لحظه پیدا شدن این نوجوانان را مشاهده نمایید.
اکنون این کودکان که هیچکدام شنا یا غواصی بلد نیستند برای بیرون آمدن از این جهنم تاریک دو راه دارند: یا اینکه غواصی یاد بگیرند و در مدتی نسبتاً کوتاه خود را به ورودی غار رسانده و به سلامت به خانه بازگردند یا این که ۴ ماه صبر کنند تا سطح آب در درون دالان های غار پایین آمده و بتوانند بدون نیاز به غواصی از غار خارج شوند. با توجه به طول نزدیک به ۴۰۰ متری پر از آب بین محل کنونی این کودکان و نزدیک ترین کمپی که به پایگاه نیروهای نجات تبدیل شده و همچنین مسافت بیش از ۶ کیلومتری تا ورودی غار، غواصی کردن این کودکان در این شرایط بسیار دشوار و خطرناک است. ۴۰۰ متر ابتدایی این مسیر که مانع اصلی بر سر راه آزادی کودکان تایلندی محسوب می شود بسیار باریک بوده و غواصی در آن بسیار سخت و خطرناک است اما تنها راهی است که می توان از آن استفاده کرد.
شرایط فعلی کودکان گرفتار در غارهای تایلند
اگر چه تیم نجات به سرعت در حال خارج کردن آب این مسیر به وسیله پمپ های قدرتمند و بزرگ است اما تخلیه تمام این آب مدت زمان زیادی طول کشیده و از آن بدتر این که بارش های موسمی ادامه دار عملاً تخلیه آب این نقطه را بیفایده کرده است. تیم نجات هر ساعت بیش از ۱۰.۰۰۰ لیتر آب از این این غار خارج می کند اما این مقدار تخلیه آب تنها یک سانتیمتر سطح کلی آب درون غار را پایین آورده و بارش باران می تواند فضای کنونی تیم نجات را نیز به زیر آب ببرد. همچنین ماندن این کودکان در تاریکی و با این شرایط به مدت طولانی می تواند برای آن ها بسیار خطرناک باشد. هنوز تصمیم گیری نهایی در انتخاب یکی از این دو راه صورت نگرفته اما باید دید که در روزهای آینده چه تصمیمی برای نجات این کودکان از جهنم تاریک غارهای تایلند گرفته می شود.
نمایی دیگر از وضعیت کنونی کودکان تایلندی گرفتار در غار
در حال حاضر دو پزشک در کنار این کودکان حاضر شده و پتو، دارو و مواد غذایی کافی نیز در اختیار آنان قرار دارد اما این اوضاع نمی تواند برای مدت ۴ ماه ادامه داشته باشد و باید هر چه سریع تر تصمیمی شجاعانه از جانب این کودکان و اعضای تیم نجات گرفته شود. البته نقشه دیگری که مورد بررسی قرار گرفته این است که از سطح زمین سوراخی حفر شود تا به بالای سر این کودکان برسد که این گزینه نیز بسیار زمان بر و البته پر هزینه است.
با سلام
یک راه برای نجات این تیم استفاده از ربات های شناور کنترل از راه دور هست که باید مجهز به دوربین و پرژکتور و قابلیت مکالمه با افراد گیر افتاده باشه ، همچنین باید لباس های غواصی و کپسول اکسیژن به اونا برسونه و بعد از طریق مکالمه بخواهیم که یک نفر از آن ها لباس را بپوشد و ماسک و کپسول را نیز به صورت صحیح و در جای مناسب قرار دهد سپس با یک طناب محکم و کمی بلند خود را به امتداد ربات ببندد تا با حرکت ربات از طریق کنترل از راه دور بتوانیم آن ها را یکی یکی به بیرون هدایت کنیم .
اگه تو ایران بودند حتما همه می مردند. واقعادست گروه نجات درد نکنه کارشون عالی بود. این که امید داشتن بچه ها زنده اند و برای پیدا کردن اونا دست از تلاش نکشیدن واقعا قابل ستایشه.
با سلام
یک راه برای نجات این تیم استفاده از ربات های شناور کنترل از راه دور هست که باید مجهز به دوربین و پرژکتور و قابلیت مکالمه با افراد گیر افتاده باشه ، همچنین باید لباس های غواصی و کپسول اکسیژن به اونا برسونه و بعد از طریق مکالمه بخواهیم که یک نفر از آن ها لباس را بپوشد و ماسک و کپسول را نیز به صورت صحیح و در جای مناسب قرار دهد سپس با یک طناب محکم و کمی بلند خود را به امتداد ربات ببندد تا با حرکت ربات از طریق کنترل از راه دور بتوانیم آن ها را یکی یکی به بیرون هدایت کنیم .
کارشناس عملیات کی بودی تو
من در حیرتم چرا مقامات تایلند و کارشناس‌های بین‌المللی چرا به عقلشون نمی‌رسه
اگه تو ایران بودند حتما همه می مردند. واقعادست گروه نجات درد نکنه کارشون عالی بود. این که امید داشتن بچه ها زنده اند و برای پیدا کردن اونا دست از تلاش نکشیدن واقعا قابل ستایشه.