در سال های اخیر روسیه و ایالات متحده هر کدام تلاش داشته اند که اسکلت های فلزی قدرتمندی برای افزایش توان و کارآیی سربازان خود در میدان نبرد بسازند. این اسکلت ها که مانند لباس پوشیده می شوند می توانند توان سربازان در بلند کردن وسایل و تجهیزات را بالا برده و در مواردی مجهز به سلاح هایی هستند که آن ها را بیش از پیش به شخصیت مرد آهنی نزدیک می سازد. یکی از این اسکلت ها که اخیراً توسط روسیه ساخته شده و به شکل یک لباس مخصوص نظامی است، Ratnik-3 نام دارد.
Ratnik-3
این لباس بسیار باابهت شبکه ای از صفحات زره شش ضلعی، رشته های سیاه در هم تنیده شده و موتورهای اتصالی بسیار کوچکی است که «فعال کننده» (actuator) نامیده می شوند. اولگ فاوستوف، یک مهندس روسی است که برای کمپانی اسلحه سازی TsNiiTochMash کار می کند و در مصاحبه ای با پایگاه خبری TASS روسیه در هفته اخیر اعلام کرد که آن ها یک نمونه اولیه از این لباس مخصوص را آزمایش کرده اند. وی در نمایشگاه نظامی اخیر روسیه که با نام Army-2018 در روزهای اخیر در مسکو برگزار شده چنین گفت:«این وسیله حقیقتاً توانایی های فیزیکی سرباز را ارتقا می بخشد.
برای مثال سرباز تست کننده این وسیله توانست تنها با استفاده از یک دست با مسلسل شلیک کرده و با دقت بالا اهداف را شکار کند». سازندگان این لباس شبه اسکلت ادعاهایی مبهم و غیرقابل تایید در مورد داشتند مبنی بر این که Ratnik-3 در میدان واقعی نبرد مورد استفاده قرار گرفته است هر چند به جزییات این مسئله هیچ اشاره ای نشد. به نظر می رسد که این اسکلت در سوریه به کار گرفته شده باشد هر چند در رسانه های روسی به این لباس نظامی جدید هیچ اشاره ای نشده است. اما انتظار می رود که Ratnik-3 در سال ۲۰۲۵ به طور رسمی معرفی شود. این لباس علاوه بر یک کلاهخود شبیه خرمگس، دارای ۴۰ ترکیب دیگر است که می تواند جان سرباز را نجات دهد.
TALOS
از بسیاری جهات، این لباس با تصاویر نمونه مفهومی TALOS شبیه است که توسط بخش فرماندهی نیروهای عملیات ویژه ایالات متحده در حال ساخت و توسعه آن است. در هر دو مورد موانع متعددی برای رسیدن به بالاترین میزان کارآیی وجود دارد. هم Ratnik-3 و هم TALOS محدودیت هایی در زمینه نیروی مورد نیازشان دارند. مشکل اصلی مربوط به باتری های و سیستم تامین انرژی این اسکلت های نظامی است و هر دو کشور در تلاشند که منبع انرژی های فشرده و کوچکی را برای این لباس های مخصوص تهیه کنند که به سرباز اجازه دهد بدون وابستگی به یک منبع نیروی ثابت یا منابع انرژی سوار شده روی خودرو به عملیات نظامی خود ادامه دهند.
TALOS
باتری این اسکلت ها تنها تا ۴ ساعت می تواند نیروی لازم برای اسکلت را تامین نماید که برای میدان نبرد زمان ایده آلی به شمار نمی آید. مطالعات موسسات نظامی و دولتی ایالات متحده نیز این موضوع را تایید کرده و در گزارش خود چنین نوشته اند:« شرایط کنونی تکنولوژی هنوز قدرت کافی برای مدیریت ظرفیت حمل بار شدیدی که لباس مفهومی SOCOM TALOS لازم دارد را نداشته و برای ممکن شدن اسکلت های تمام بدنی برای مبارزه در روی زمین که از یک منبع تغذیه مطمئن استفاده می کنند نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد. با این وجود، این پیشرفت ها گامی بسیار مهم به سمت جلو در زمینه تکنولوژی های ضروری برای اسکلت هایی که سربازان بتوانند بپوشیند به شمار می آید».
در حالی که محدودیت های مربوط به سایز و انرژی مانع از تحقق رویاهای جاه طلبانه ارتش مردان آهنی شده است، لباس های اسکلتی معمولی تر در حال نزدیک شدن به استفاده واقعی در میدان نبرد هستند. ارتش ایالات متحده در حال کار بر روی دو طرح اصلی اسکلت های پوشیدنی در مرکز سیستم های سربازی ناتیک در ماساچوست است. این لباس های اسکلتی از سربازان در برابر آتش دشمن محافظت نمی کنند بلکه به آن ها کمک می کنند که برای مدت قابل توجهی وسایل بیشتری حمل نمایند. این اسلکت های پوشیدنی خیلی زودتر از نسخه های فعال جنگی وارد میدان نبرد خواهند شد.
ONYX
بیشتر اسکلت های نظامی پوشیدنی کنونی مربوط به قسمت پایین تنه بدن بوده و برای افزایش قابلیت تحرک سربازان، کاهش مصرف انرژی و کاهش صدمات عصلانی-استخوانی طراحی شده اند که در کوتاه مدت می توانند بسیار موثر و کارآمد بوده و در سال های نزدیک آینده شاهد استفاده از آن ها در میدان های نبرد واقعی باشیم. نمونه بزرگتر این اسکلت های پوشیدنی که ONYX نام داشته و ساخت کمپانی لاکهید مارتین است. تست های عملی نشان می دهد که سربازان بدون پوشیدن این اسکلت، توانستند به راحتی با هالترهایی به وزن ۸۴ کیلوگرم براحتی حرکت اسکوات انجام دهند. در ابتدای روز سربازان بدون پوشیدن این لباس وزنه هایی ۸۴ کیلوگرمی را تا جایی که می توانستند بالا ببرند و در ادامه روز با این اسکلت به عملیات خارج کردن مصدومان و حمل افراد در راه پله ها و حرکت در تونل های زیرزمینی وارد شدند.
وقتی در پایان روز از آن ها خواسته شد که به باشگاه ورزشی برگشته و با همان وزنه حرکت اسکوات را انجام دهند، سرباز مورد نظر توانست با اسکلت پوشیدنی مذکور ۷۲ حرکت اسکوات انجام دهد. هدف نهایی این برنامه های نظامی این است که هزینه متابولیکی این اسکلت های پوشیدنی به میزان ۲۵ درصد کاهش یابد که به معنی یک چهارم توان دویدن، کشیدن، حمل کردن و غیره بیشتر است. اسکلت پوشیدنی ONYX لاکهید مارتین از باتری های لیتیومی استفاده می کند که به سرباز اجازه می دهند به مدت ۸ ساعت، دویده، پریده و دیگر وظایف پرتحرک سربازی خود را با قدرت و کارآیی بیشتری انجام دهد. این توان ۴ برابر نسخه روسی است که با پوشیدن آن سرباز تنها ۲ ساعت می تواند قابلیت هایی شبیه مرد آهنی داشته باشد.
اما اسکلت ONYX هنوز برای حضور در میدان نبرد آماده نیست. شل بودن تسمه ها، سیم های قابل مشاهده از بیرون، سروصدای موتورها و دیگر نقص های ساختاری، تاکنون مانع از ورود اسلکت پوشیدنی ONYX به دنیای نبردهای واقعی شده است. علاوه بر پیشرفت های ONYX در مباحث سایز و قدرت، وجود سیستم های کامپیوتری داخلی نیز از نقاط قوت آن به شمار می آید. در واقع این اسکلت پوشیدنی از یک سیستم عصبی نرم افزار محور با قابلیت یادگیری برای درک و پیش بینی حرکات منحصر بفرد سربازی که لباس را پوشیده استفاده می کند.
به عبارت دیگر، این سیستم دارای هوشی مصنوعی است که سبک راه رفتن و دویدن سرباز را یاد گرفته و هر چه سرباز مدت بیشتری این لباس را بپوشد، سیستم هوشمند لباس بیشتر با او هماهنگ شده و کارآیی بالاتری خواهد داشت. از دیگر قابلیت های این اسکلت های پوشیدنی کلاهخودهایی دارای مانتیتور و سنسورهای مختلف است که اطلاعات مورد نیاز سرباز در زمینه تهدیدهای محتمل، اهداف و غیره را در اختیار او قرار می دهند. با این وجود رقابت بین تیم های تحقیقات نظامی روسیه و ایالات متحده در این زمینه همچنان ادامه داشته و باید منتظر ساخت اسکلت های پوشیدنی عجیب تر و پیشرفته تری در سال های پیشرو باشیم.
بدون نظر