چگونه می‌توان دنیای «کودکان کار» را رنگی، شاد و فانتزی کرد؟ [تماشا کنید]

22 خرداد، روز جهانی مبارزه با کار کودکان

با دیدن کودکانی که گونی‌های چند برابر بزرگ‌تر از جثه خود را زیر تیغ تیز آفتاب بر دوش می‌کشند، شاید شما هم کمرتان از شدت درد خم شده باشد و گونه‌هایتان خیس از جای خالی لبخند آنها.

این صحنه‌های تکراریِ کلان‌شهرهای ایران حرف‌های زیادی در خود دارند؛ با هر باری که دست ظریفی در سطل‌های زباله بدنبال پسماندهای خشک می‌گردد می‌توان داستان تاریکی از یک زندگیِ تلخ را پیش‌رو تجسم کرد؛ از اعتیاد والدین گرفته تا بیکاری، فقر مالی و بی‌سوادی.

کودکانی که باید پشت میزهای کلاس مدرسه رویای مهندس، هنرمند یا خلبان شدن داشته باشند، در خیابان‌ها بدنبال پسماند هستند و در کارخانه‌ها عرق‌ریزان منتظر دستمزد بسیار اندک برای امرار معاش روزانه‌شان.

رسانه‌های بسیاری در جهان به تقبیح کار کودکان پرداخته‌اند و سخن زیاد گفته و تصویر بسیار گرفته‌اند. اما شاید کمتر کسی برای سامان بخشیدن به زندگی آنها تلاشی کرده باشد. هر چه بوده کمک‌های مالی کوتاه‌مدت که شاید مرهم یک یا چند زخم باشد و غافل از زخم‌های عمیق‌تر که با پول جبران‌پذیر نیستند.

زخم‌هایی که می‌توان با آموزش در طولانی مدت ریشه‌شان را خشکاند و امیدوار بود که در آینده‌ای نه چندان دور همین کودکان به سربازان خط‌مقدم حوزه علم و دانش در کشور بدل شوند.

یکی از معضلات کار کودک، بی‌سوادی است؛ چرخه‌ای تکرارپذیر از فقر، بی‌سوادی و فساد که هر سه عاملی برای شکل‌گیری دیگری هستند.

اگر بتوان به والدین و خود کودکانِ کار آموخت که تحصیل و یادگیری مهارت‌های کاربردی، آوردهای مالی بیشتری برایشان خواهد داشت و به موازات آن، شخصیت و شان انسانی آنها نیز حفظ خواهد شد، چه‌بسا سریع‌تر و راحت‌تر می‌توان بسترهای حذف این معضل اجتماعی را گستراند.

بدون شک این وظیفه‌ی دولت‌هاست که اقشار ضعیف جامعه، معتادان و کودکان کار را تحت حمایت خود بگیرد. اما بی‌تدبیری‌های همیشگی سبب می‌شود موسسه‌های مردم‌نهادی شکل‌ بگیرند که دغدغه‌شان فراتر از زندگی شخصی خودشان است. افرادی که داوطلبانه در راستای حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه خدمت‌گذاری می‌کنند و هیچ خواسته‌ای جز بازگشت شان انسانی این افراد ندارند.

در این میان هستند ان‌جی‌اوهایی که بدون چشم‌داشت و داوطلبانه به حمایت کودکانی شتافته‌اند که توان ادامه تحصیل ندارند. آنها برای مبارزه با کار کودکان، به سوادآموزی دختران و پسرانی می‌پردازند که از تحصیل بازمانده‌اند. از جمله چشم‌اندازهای این موسسه‌های مردم‌نهاد، ساخت آینده روشن به واسطه سوادآموزی و آموختن مهارت‌های کاربردی است.

در ویدئوی زیر پای صحبت سعید مسعودی، یکی از اعضای فعال موسسه مردم‌نهاد ارفک نشسته‌ایم تا ما را با راهکارهایی برای ساختن زندگی رنگی، شاد و فانتزی برای کودکان آسیب بیشتر آشنا کند. برای دنبال کردن فعالیت‌های انجمن موردبحث می‌توانید به این نشانی اینستاگرامی مراجعه کنید.