ماجرای قتل مهدی نیکبخت ، شاعر و عارف اهل سمیرم متخلص به «بی تو» چیست؟

از دیروز خبری در مورد مرگ یک شاعر و نویسنده جوان اهل سمیرم به نام مهدی نیکبخت در شبکه های اجتماعی دست به دست شده و علت مرگ وی نیز قتل به شیوه سر بریده شدن اعلام می شود. نیکبخت که ظاهراً کارشناس ارشد رشته فلسفه بوده و به دف نوازی شهرت داشته است. مهدی نیکبخت متولد سال ۱۳۵۸ بوده و با نام هنری بی تو فعالی می کرده است. همچنین ایسنا در روز ۲۰ خرداد خبر از مرگ نیکبخت در جریان یک حادثه داده و ادعا کرده بود که این دف نواز اصفهانی در روستای کبجوان اصفهان که زادگاهش بوده به خاک سپرده شده است.

وی مجموعه شعری با عنوان ولایت فیلسوف نوشته بود که در سال ۱۳۸۷ به چاپ رسیده است.اما در روزهای اخیر علت مرگ او به یکباره در برخی از رسانه ها قتل عنوان شد و حتی برخی رسانه ها با جزییات از علت قتل و چگونگی آن گفتند. برخی ادعا کردند قاتلان از اهالی هرمز بوده و بر اساس آشنایی قبلی که با نیکبخت داشته اند  صبح روز شنبه ۱۸ خرداد او را به باغی متعلق به دوستان مشترک در سمیرم کشانده و سپس سر او را می برند. مهدی نیکبخت مردی شناخته شده برای مردم اصفهان بوده و همه او را مردی آرام، بی آزار و عارف مسلک می دانند. از نامبرده فیلم های زیادی وجود دارد که هنگام جاری شدن آب در زاینده رود بعد از مدت ها، دف می زند و اشعار عرفانی می خواند.

در میان این شایعات، مصطفی مهرآیین که خود را از دوستان نزدیک مهدی نیکبخت عنوان می کند، هفته پیش در گفتگو با ایسنا مدعی شده بود که نیکبخت در طی یک حادثه سمیرم از دنیا رفته و در صحبت های وی هیچ اشاره ای به قتل وجود ندارد. در همان روزها بود که میزان از قول دادستان عمومی سمیرم بدون اشاره به نام مهدی نیکبخت از دستگیری فردی به اتهام قتل در سمیرم خبر داده و مقتول را مردی ۴۰ ساله معرفی کرده بودند که در اثر ضربات متعدد چاقو به قتل رسیده است. برخی خبرها از دخالت داشت زنی به نام مهسا آنالوجه در قتل این شاعر اصفهانی حکایت داشته و انگیزه قتل را مسائل اعتقادی و مذهبی عنوان کرده اند که هنوز هیچ مقام یا خبرگزاری رسمی این شایعات را تایید نکرده است.

مهرآیین که گفته دوستی ۱۵ ساله ای با مهدی نیکبخت داشته در مورد ویژگی های شخصیتی این شاعر و نویسنده سمیرمی چنین گفته است: «بزرگ‌ترین خصلت مهدی نیکبخت بی‌آزاری بود. مردی رها، محبوب، به دور از خودبینی و همیشه در سفر که هیچ‌وقت دنبال مال دنیا نبود، فلسفه خوانده بود و هر بار که زنده‌رود باز می‌شد با نواختن دف به پیشواز آن می‌رفت». یکی از اشعار نیکبخت با عنوان «با خودت مهربان باش، انسان» یکی از مشهورترین اشعار اوست که بخشی از آن به شرح زیر است:

باخودت مهربان باش، انسان
مثل رودی روان باش، انسان
رنج را با نیایش بمیران
درد را با نوازش بمیران
مست شو از شراب حضورت
آشنا کن زمین را به نورت
روحی و ارتعاشی و جانی
مهری و عشقی و بی‌کرانی
عشق را میزبان باش، انسان
با خودت مهربان باش، انسان…
هرکه هستی همان باش، انسان
با خودت مهربان باش، انسان
درد خودخواهی‌ات را دوا کن
حق به خود دادنت را رها کن
از قضاوت لجاجت بپرهیز
صلح کن با خودت، با جهان نیز
پر ز خشمی و ترسی و کینی
تا خودت را نبخشی همینی
بخشش دیگران یاری توست
حاصل کینه بیماری توست
رحمت کبریا کم نبخشد
تا نبخشی تو را هم نبخشد
دوست با دشمنان باش، انسان
با خودت مهربان باش، انسان…