دقیقاً کی بود که برد پیت به یک بازیگر کهنه کار تبدیل شد؟ انگار همین دیروز بود که پیت در Thelma & Louise برای اولین بار درخشید، پیش از آن که به یک ستاره تضمین کننده باکس آفیس و یک سوپراستار هالیوودی تبدیل شود. اما اکنون نمی توانیم منکر شویم که برد پیت نه تنها یکی از بزرگ ترین ستارگان هالیوود بلکه یکی از بهترین استعدادهای آن نیز هست. پیت چنان ستاره بزرگی است که مهم نیست چقدر خود را در یک نقش غرق کند، زیرا در هر صورت چیزی در مورد شخصیت هایش هیچگاه به طور کامل از پرسونای مردی که آن ها را بازی می کند جدا نمی شود. به همین دلیل همیشه تفاوتی بین بهترین فیلم های برد پیت و بهترین نقش آفرینی هایش وجود دارد. بازی او در kalifornia به شدت ترسناک و تکان دهنده است اما نمی توان این فیلم را در زمره بهترین فیلم هایش قرار داد. بدین بهانه در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ فیلم برتر برد پیت آشنا کنیم.
۱۰- ۱۲ Monkeys
جای تعجب ندارد که فیلم تری گیلیام میدانی بود که برد پیت در آن مرزهای توانایی بازیگری خود را درنوردیده و از استعدادی که تا آن زمان از او دیده بودیم فراتر رفت. با حمله پراشتها به شخصیت عجیب و غریبش در فیلم، پیت برای همیشه به طرفداران سینما اطمینان داد که او به راحتی می تواند نقش یک شخصیت دیوانه را تا سر حد ممکن باورپذیر ایفا کند. او با رها کردن محدودیت ها و نظمی که بسیاری به اشتباه آن را نبود تنوع در نقش های او می دانستند، برد پیت یک بازی دیوانه کننده و دقیق از خود ارائه داد تا برای همیشه در خاطره ها بماند.
فیلم علمی تخیلی ۱۲ Monkeys از تری گیلیام بهترین تلاش این کارگردان برای راضی کردن مخاطب عام با برندی شخصی از نامرسوم بودن بود. این فیلم داستان قهرمانی را روایت می کند که در زمان به عقب می رود تا از یک بیماری جهانگیر مرگبار جلوگیری نماید و بدین ترتیب است که فیلمی بامزه و در عین حال نامرسوم شکل می گیرد. رهبر گروه آنارشیستی که ویروس را منتشر کرده یک شخصیت منفی متفاوت است و برد پیت با استادی تمام نقش او را بازی می کند. با شخصیت او در یک مرکز نگهداری از بیماران روانی آشنا می شویم و رفتار او هرگز برای لحظه ای در سراسر فیلم عادی نمی شود.
۹- Once Upon a Time in Hollywood
شاید زوج برد پیت و کوئنتین تارانتینو بهترین و محتمل ترین زوجی نباشند که در لحظه به ذهن شما خطور کنند اما به نظر می رسد که این زوج نتیجه می دهد. در فیلم Once Upon a Time in Hollywood برد پیت نقش بدلکار و دوست یک ستاره سینما با بازی لئوناردو دی کاپریو را بازی می کند اما بازی او زیر سایه بازی هیچ بازیگر دیگری قرار نمی گیرد و باید این نقش آفرینی را یکی از بهترین بازی های کارنامه بازیگری اش دانست. در ظاهر، این فیلم بسیار متفاوت از دیگر فیلم های تارانتینو است اما وقتی دقیق تر می شویم می بینیم که دقیقاً همان فضایی را دارد که تارانتینو در دیگر فیلم هایش خلق کرده است.
Once Upon a Time in Hollywood به اندازه عنوانش ادای احترامی به روزهای افسانه ای و فراموش شده شکوه هالیوود است. با ترکیب شخصیت های تاریخی واقعی و شخصیت های داستانی، تارانتینو ادای احترامی تاثیرگذار به روزهای باشکوه صنعت سینما دارد. اگر چه این فیلم تارانتینو نیز مانند دیگر فیلم هایش بحث برانگیز شد اما باید آن را بلوغ یافته ترین فیلمش نیز دانست.
۸- Snatch
در کنار ۱۲ Monkeys، فیلم Snatch بهترین فرصت دیگر برد پیت برای رها شدن و جدایی از بازی در یک تیپ بود. درست است که لهجه او در فیلم برای بسیاری نامفهوم است اما هدف نیز همین بوده و با این نوع از آزادی، یک بازیگر می تواند نهایت لذت را از ایفای نقش برد. برد پیت نیز همین کار را انجام داده و بازی آزادانه ای از خود ارائه داده که تضمین می کنیم نظر شما را جلب خواهد کرد. Snatch یک فیلم کمدی جنایی با سرعت روایت بالا و آشفته است که آنقدر صبر نمی کند تا مخاطب از داستان و فضای فیلم به طور کامل سر دربیاورد. اما این موضوع نیز عمدی بوده و گای ریچی به خواسته خود رسیده است. پیت در این فیلم نقش یک مبارز خیابانی سرسخت را بازی می کند که ناخواسته وارد یک مسابقه بزرگ بوکس می شود. در این حین، سرقت یک الماس بزرگ روایت کاملاً متفاوتی را شکل می دهد که همواره مخاطب را با یک اتفاق بزرگ در راه تهدید می کند اما اینجا شاهد آشوب کنترل شده ای هستیم که تماشای آن بسیار جذاب است.
۷- Meet Joe Black
در ظاهر، شاید این فیلم ساده ترین نقش آفرینی پیت به نظر برسد: یک تازه وارد با احساسات بسیار محدود و اندک و بدون اطلاع از روابط اجتماعی که تازه به زمین آمده و رفته رفته در مسیر زندگی یاد می گیرد. اما پیت در مقابل وسوسه یک بازی خشک و مصنوعی مقاومت می کند هر چند چنین سبکی از بازی را می توان در لحظاتی از فیلم دید. همیشه سطحی از هوش عاطفی و احساسی در زیر سطح نقش دقیق و مراقب او وجود دارد و در پایان فیلم شخصیت جو بلک باید عمق احساسات خود را که به خاطر تازگی داشتنش منحصربفرد است به نمایش بگذارد.
Death Takes a Holiday فیلمی ساخت سال ۱۹۳۴ است که Meet Joe Black با الهام از آن ساخته شده است. در این فیلم برد پیت خود نقش عزراییل را بازی می کند که می خواهد جان یک مرد ثروتمند دارای یک دختر زیبا را بگیرد. در حالی که او برای گرفتن جان قربانی جدیدش آماده می شود، رفته رفته مجذوب دختر او می گردد، تجربه ای که او را به دنیایی کاملاً جدید از احساسات انسانی معرفی می کند. این فیلم فیلمی منحصربفرد و تاثیرگذار است که آنتونی هاپکینز نیز همانند پیت بازی تحسین برانگیزی از خود در آن نشان داده است.
۶- Legends of the Fall
نقش برد پیت در فیلم Legends of the Fall به درستی فاز اواسط دهه ۹۰ دوران حرفه ای او را به نمایش می گذارد. او نقش یک جوان شورشی درک نشده را بازی می کند که همه او را دوست دارند (نه به خاطر چهره زیبا و دوست داشتنی اش) و سیمای پیت نقش مهمی در انتخاب او برای ایفای این نقش داشت. اما در این فیلم رمانتیک اشک آور، پیت یک بازی احساسی تاثیرگذار از خود ارائه می دهد که شکوفایی دوران حرفه ای که به زودی تجربه می کرد را نوید می دهد. Legends of the Fall یک فیلم حماسی جامع و چند نسلی است در مورد زندگی خانواده ای که در اوایل قرن بیستم در مونتانا زندگی می کنند.
آنتونی هاپکینز نقش یک سرهنگ بازنشسته را دارد که به شدت از دولت دل بریده و به آن بی اعتماد است، کسی که خانواده اش را تا سر حد ممکن از دیوانگی جامعه «متمدن» دور نگه داشته است. اما وقتی یکی از پسران خانواده نامزدش را از دانشگاه با خود به خانه پدری اش می آورد، بالاخره دردسر به سراغشان می آید. هر سه برادر عاشق دختر می شوند و بدنبال آن تفرقه و دلشکستگی حادث می شود. داستان فیلم رفته رفته به یک تراژدی تکان دهنده منتهی می شود که ادوارد زویک با مهارت از پس به تصویر کشیدن آن برآمده است.
۵- Seven
بسیاری از اولین فیلم های برد پیت در مورد شخصیت هایی بود که تغییرات احساسی بسیار اندکی را تجربه می کردند و پیت معمولاً تیپی ایستا را بازی می کرد که بهترین گزینه برای حال و هوای فیلم بود. اما فیلم Seven ساخته دیوید فینچر از این قاعده مستثنی بود. اگرچه شخصیت اصلی فیلم در آن به بلوغ نهایی نمی رسید اما دستکم شاهد یک شخصیت در حال شکل گرفتن و تحول از برد پیت هستیم. نقش جوان و خام پیت وقتی در مقابل حضور ثابت و بدون فراز و نشیب مورگان فریمن قرار می گیرد بهتر خود را نشان می دهد.
Seven بدون شک یک سفر به شدت تاریک به دنیای خفه کننده جنایت است که تنها گاهگاهی در قالب خبرهای جنجالی رسانه ها خود را به عموم مردم می نمایاند. علیرغم اشارات داستانی به ظاهر آشنا، اینجا با داستانی مواجهیم که با انتظارات مخاطبان بازی می کند. یک کارآگاه کهنه کار و در حال بازنشستگی اعتراف می کند که برخلاف تصورش همه چیز دنیای جرم و جنایت را ندیده است و یک تازه کار جسور نیز درسی دست اول در مورد ماهیت شرارت از یک کارشناس واقعی دریافت می کند، که با او چیزهایی فراتر از حد تصورش را کشف می کند.
۴- The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford
این فیلم مدرن کلاسیک، حال و هوای شخصیتی آرام و دوست داشتنی برد پیت را به بهترین شکل ممکن به کار می گیرد. او در فیلم The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford نقش یاغی در حال فراری را بازی می کند و پیت به خوبی در نقش یک تنهای محروم از حقوق اجتماعی فرو می رود. شخصیت او که به دنیای بیرون مشکوک است و به نزدیکترین افراد به خود نیز اعتماد ندارد، همزمان در حال انفجار و عقب نشینی است. در نقش جسی جیمز، برد پیت یکی از بهترین نقش آفرینی های خود را ارائه می دهد. تماشای پیچیدگی های خیانت به شخصیتی افسانه ای مانند جسی جیمز که پس از مرگش مشهورتر شد بسیار جذاب است و این فیلم را بدون شک باید یک وسترن مدرن بسیار زیبا دانست که ارزش تماشا دارد.
۳- The Tree of Life
ساختار روایی غیرمتداوم این فیلم ما را با رویکردهای موازی در مورد زندگی روبرو می کند. در فیلم The Tree of Life شاهد مشقت ها و تراژدی های یک خانواده کوچک تگزاسی از دریچه نگاه یکی از پسران خانواده هستیم که دوران جوانی اش را مرور می کند. برد پیت در اینجا به شکلی بی نقص نقش پدر سختگیر خانواده را بازی می کند که گاهی اوقات رفتاری شکنجه وار و سمی با فرزندان داشته و گاهی اوقات مهربان و منعطف است. پیت اعتبار و عمق را به شکلی زیبا به نقش می دهد که بدون شک دوران کودکی سخت خودش نقش مهمی در آن داشته است. جایگزینی غیرمنتظره و دیرهنگام او به جای هیث لجر به یک انتخاب هوشمندانه تبدیل شد و بازی پیت در این فیلم را باید یک شاهکار بازیگری دانست.
از طریق شخصیت مادر فیلم که با فرزندانش صحبت می کند، در می یابیم که دو مسیر در زندگی وجود دارد: مسیر طبیعت که توسط پدر سختگیر به نمایش در می آید و مسیر افتخار که توسط مادر مهربان و مطیع نشان داده می شود. این فیلم از طریق روایت یک درام خانوادگی و بزرگ شدن فرزندان، قدرت طبیعت، وسعت جهان هستی و پیچیدگی تحول شخصیتی را به نمایش می گذارد.
۲- Ad Astra
Ad Astra تازه ترین فیلم برد پیت در این فهرست است که می توان آن را بلوغ یافته ترین نقش آفرینی برد پیت تا به امروز دانست. در اینجا شاهد شخصیتی هستیم که به سمت بلوغ احساسی کامل پیش می رود که از طریق بازی متعهدانه پیت به نمایش در می آید. پیت به واقع در درون شخصیت خود در فیلم فرو می رود و به طور کامل مخاطب را به دورن فیلم و تجربیات شخصیت های آن می برد. در Ad Astra، پیت نقش فضانوردی را بازی می کند که پدرش سال ها پیش در فضا ناپدید شده و وی اکنون می خواهد به فضا رفته و پدرش را بیابد. اگر چه به وضوح این فیلم سفر یک مرد تنها به دوردست ترین نقاط کهکشان است، اما Ad Astra را می توان سفر او به عمق روح خودش نیز دانست که فیلمی زیبا و پرمعنی از آب در می آید.
۱- Fight Club
اگر چه برد پیت در سال ۱۹۹۹ بازیگری شناخته شده و ناموفق نبود اما آن سال ثابت کرد که وی به عنوان یک ستاره تضمین کننده باکس آفیس وارد قرن جدید خواهد شد. در نقشی که هنوز هم بیانگر سبک بازی و شخصیتی برد پیت برای بسیاری از سینما دوستان است، Fight Club استعدادهای بازیگری پیت را در قالب یک شخصیت فراموش نشدنی از مردانگی نمادین وارد کرد. اگر چه این نقش تنها یکی از جنبه های استعدادی او را عیان کرد اما بهترین جوهر بازیگری پیت را بیرون کشید. رمان چاک پالانیوک که سنگ بنای این فیلم نمادین فرهنگی بود، جایگاه برد پیت و ادوارد نورتون به عنوان ستارگان قرن جدید هالیوود را تثبیت کرد. رابطه دوستانه غیرمحتمل این دو که شخصیت هایی بسیار متفاوت دارند شرایط را برای مطالعه زیرکانه یک مرد مدرن فراهم می کند که می آموزد در دنیایی به شدت شکننده چگونه باید زنده بماند. وقتی همه جوانب را در نظر بگیریم سخت است که فیلمی غیر از Fight Club را بهترین فیلم او دانست.
بدون نظر