۱۰ فیلم فوق‌العاده و بی‌نقص تاریخ سینما که هیچ شخصیت دوست داشتنی در خود ندارند

شکایت همیشگی که در مورد فیلم ها شنیده می شود این است که همه آن ها شخصیت مثبت و قهرمان داشته و نداشتن این شخصیت می تواند به آن ها آسیب بزند. اما آیا واقعیت این است که داشتن شخصیت های دوست داشتنی و قابل درک برای سینماروها می تواند عامل اصلی تعیین موفقیت یا شکست یک فیلم باشد؟ در ادامه می خواهیم شما را با ۱۰ فیلم فوق العاده و بی نقص آشنا کنیم که تمام شخصیت های آن ها شخصیت هایی ناخوشایند و منفور بوده اما جزو شاهکارهای تاریخ سینما به شمار آمده و به شدت مورد تمجید قرار گرفته اند.

۱۰- Happiness

شاهکار کمدی سیاه Happiness ساخته تاد سولونژ در سال ۱۹۹۸ یک نگاه عمیق، تاریک و مضحک به زندگی های افراد بیمار جنسی، افراد بسیار حساس بدردنخور، ثروتمندان نفرت انگیز، خیانت کاران و بسیاری دیگر شخصیت های منفور است. اگر چه برخی گفته اند که این فیلم تصویری مثبت و دلسوزانه نسبت به شخصیت متجاوز بیل مپل وود دارد اما کارگردان فیلم نظری کاملاً متفاوت داشته و می گوید که هیچگاه با یک متجاوز به کودکان احساس ارتباط و همدردی نمی کند. شاید بگویید قربانی او در فیلم یک شخصیت قابل درک و مثبت دارد که می توان برای او دل سوزاند اما او چنان حضور کوتاهی در داستان دارد که نمی توان او را یک شخصیت قابل توجه در داستان دانست. هسته کلی فیلم پر از شخصیت هایی است که ناشادی خود را به نمایش می گذارند و نمی توان لحظه ای با آن ها احساس همدردی کرد.

۹- Goodfellas

مارتین اسکورسیزی همواره از قاتلان، افراد روانی و خلافکاران به شکلی هنرمندانه چهره هایی بامزه و دوست داشتنی ارائه کرده است اما این بدان معنا نیست که با این شخصیت ها احساس همدردی می کنیم. فیلم Goodfellas یکی از بزرگترین تریلرهای جنایی تاریخ سینماست که تقریباً تک تک شخصیت های آن آگاهانه و با خواست خدو زندگی جنایتکارانه را انخاب می کنند و به همین خاطر وقتی اوضاع به هم می ریزد نمی توان با آن ها احساس همدردی کرد. حتی کارن همسر هنری هیل شخصیت اصلی فیلم که ری لیوتا نقش او را بازی می کند نیز از این قاعده مستثنی نیست زیرا با پول و سبک زندگی اشرافی همسر یک عضو مافیا وسوسه شده و به همین دلیل در تمام کارهای شوهر و دوستانش همدست به شمار می آید. شاید برخی بگویند شخصیت اسپایدر (مایلک ایمپریولی) یک شخصیت بیگناه و دارای ارزش دلسوزی است اما با توجه به کارهای او در کافه مافیایی و بازگشتش به کار بعد از زخمی شدنش او نیز تفاوت چندانی با دیگر شخصیت های فیلم ندارد.

۸- The Blair Witch Project

اگر چه The Blair Witch Project بدون شک یک کلاسیک ترسناک است اما یکی از عناصر غیرقابل انکار این فیلم تصویری است که از سه شخصیت اصلی فیلمساز فیلم ارائه می دهد. دیدگاه نفرت انگیز هیثر به عنوان یک دانشجوی فیلمسازی و جیغ و دادهای او هنگام بد شدن اوضاع به سرعت او را به شخصیتی منفور در چشم مخاطب تبدیل می کند حتی پس از پایان ناخوشایند و تلخی که برای او و دوستانش رخ می دهد. مایک و جاش نیز تفاوت چندانی با هیثر ندارند و اگر چه به اندازه او منفور به نظر نمی رسند اما همچنان تماشای ناله کردن و حرکات آن ها گاهی اوقات دشوار می شود و در نهایت از اتفاقی که برایشان رخ می دهد چندان حالتان بد نخواهد شد.

۷-Nightcrawler

در شاهکار نئونوآر دن گیلروی، جیک جیلنهال با بازی بی نقص خود در نقش یک خبرنگار سایکوپات و بی باک بسیار منفورتر از دیگر شخصیت های فیلم قرار دارد اما این بدان معنی نیست که دیگر شخصیت های فیلم خوشایند باشند. شاید نینا رومینا (رنی روسو) کارگردان بخش خبر صبحگاهی را باید حتی منفورتر و منزجر کننده تر از لو بلوم دانست که برای نمایش تصاویر خشونت بار و خونین در برنامه خود دست به هر کاری می زند در حالی که بیل پکستون در نقش یک فیلمبردار خبری خستگی ناپذیر بازی می کند و در نهایت طعمه خشم بلوم می شود. در نگاه اول شاید ریک (ریز احمد)، دستیار بلوم، چیزی شبیه وجدان فیلم باشد اما در پایان فیلم Nightcrawler او نیز به دام طمع افتاده و خود را در مستند سازی از یک جنایت غرق می کند و به همین خاطر کشته می شود.

۶-Closer

درام نامزد اسکار و موفق Closer ساخته مایک نیکلاس در سال ۲۰۰۴ یک نگاه بسیار دقیق و موثر به ارزش های دورویانه معاصر در مورد عشق و سکس است و تا نهایت حد ممکن از شخصیت های خود برای به تصویر کشیدن این ارزش های دروغین استفاده می کند. سه شخصیت منفور اصلی داستان دن، آنا و لری هستند که به دروغگویی، خیانت و استفاده از رابطه جنسی برای رسیدن به مقاصد شخصی دست می زنند. بعد از آن نوبت به شخصیت آلیس یا همان جین می رسد که در ابتدا به خاطر مورد خیانت قرار گرفتن، شخصیت مثبت و قابل دلسوزی به نظر می رسد اما در نهایت مشخص می شود شخصی دمدمی مزاج، خام و با رفتار کودکانه است.

۵-The Hateful Eight

شاید از همان عنوان فیلم بتوان حدس زد که در این فیلم قرار نیست شخصیت مثبت و دوست داشتنی وجود داشته باشد. شخصیت های فیلم The Hateful Eight طوری طراحی شده اند که منفور باشند اگر چه به همان سبک همیشگی کوئنتین تارانتینو، برخی از آن ها برای مدتی جذاب جلوه می کنند هر چند همدردی با آن ها دشوار است. این هشت شخصیت مشهور فیلم قاتل، سارق، دروغگو، متجاوز، نژادپرست یا افرادی هستند که از اعدام کردن دیگران سود می برند. رفته رفته مشخص می شود که هیچکدام از آن ها آن کسی که در ابتدا تصویر می شد نیست و در انتها مشخص می گردد همه آن ها شخصیت های منفور و حال بهم زن هستند که نمی توان ذره ای با آن ها همدردی کرد.

۴-Glengarry Glen Ross

اقتباس سینمایی سال ۱۹۹۲ از نمایشنامه کلاسیک دیوید ممت یکی از بهترین فیلم های سی سال اخیر سینما از لحاظ بازی و سناریو است که در آن تمام شخصیت ها طماع، خودخواه و منفور هستند. فیلم Glengarry Glen Ross که نگاهی هجوآمیز و لذت بخش به کار فروش، سرمایه داری مطلق و رویای آمریکایی است، از همان ابتدا ذات نفرت انگیز شخصیت های خود را به نمایش می گذارد و حتی افرادی که در ابتدا قربانی به نظر می رسند نیز پس از مدتی ذات واقعی نفرت انگیزشان را نشان می دهند.

۳-Burn After Reading

تصویر هجوآمیز تکان دهنده برادران کوئن از جاسوسی در دنیای امروز و طبقه متوسط در ایالات متحده، یکی از فیلم های تکان دهنده این دو برادر فیلمساز به شمار می آید که موفقیت خود را تا مقدار فراوانی مرهون بازیگران طراز اول خود است که با کنار گذاشتن غرور خود نقش شخصیت های واقعاً منفور بازی می کنند که تنها به خود، منافع و سرگرمی هایشان فکر می کنند. هیچ شخصیتی با اندکی دلسوزی و ویژگی انسانی در فیلم Burn After Reading وجود ندارد. آن ها یا خیانتکار هستند یا شخصیت هایی پارانویایی، نارسیستی یا دیوانه و در مورد شخصیت چاد فلدهیمر که نقش او را برد پیت بازی می کند نیز باید او را شخصیتی مغرور دانست که در نهایت با شلیک به صورتش کشته می شود. شاید شخصیت تد که مدیر یک سالن ورزشی است بهترین شخصیت فیلم به نظر برسد اما او نیز به خاطر شهوتش که او را به نابودی می کشاند، معصومیت خود را از دست می دهد.

۲-Once Upon A Time In America

تریلر جنایی سرجیو لئونه در سال ۱۹۸۴ یکی از بهترین فیلم های حماسی تاریخ سینماست با کارگردانی بی نقص، نویسندگی استادانه و بازی های هیجان انگیز از بازیگرانی که رابرت دنیرو و جیمز وودز رهبری آن ها را بر عهده دارند. فیلم Once Upon A Time In America یک اثر حماسی و یک داستان جذاب است که نشان می دهد چگونه گروهی از پسران نوجوان وارد دنیای جرم و جنایت شده و فضایی بسیار تیره تر و خشن تر از فیلم های مشابهی مانند Goodfellas دارد. شخصیت نودلز با بازی دنیرو در ابتدا و برای مدتی دوست داشتنی به نظر می رسد اما وقتی به دوست دوران کودکی اش تجاوز می کند تمام علاقه مخاطب را از دست می دهد و الیزابت مک گوورن که نقش این دوست دوران کودکی را بازی می کند نیز خود شخصیت محبوبی ندارد و با دروغگویی و خودخواهی اش از چشم مخاطب می افتد. تقریباً تمام شخصیت های فیلم یا قاتل هستند یا دروغگو و دستکم نگاهی مشکل دار به زنان دارند در حالی که شخصیت های زن فیلم نیز تلاشی برای عزیز شدن در چشم مخاطب انجام نمی دهند.

۱-The Squid & The Whale

نوآه بامباک یک استاد ارائه درام های پیچیده در مورد زوج های طبقه متوسط و مرفه است که علیرغم منفور بودن، تماشای روان رنجوری، تردید درونی و خودخواهی آنان جذاب است. The Squid and the Whale بدون شک یکی از بهترین فیلم های اوست و می توان آن را نمونه ای آموزشی از فیلمی با شخصیت هایی دانست که دوست نداشتن آن ها آسان است. در مرکزیت داستان شخصیت مغرور و بی رحم برنارد با بازی جف دانیلز و همسر خیانتکارش جوآن با بازی لارا لینی قرار دارد که با منتقل کردن فشار طلاقشان به دو پسر خود از همان ابتدا در چشم مخاطب منفور جلوه می کنند. کودکان نیز که به خاطر رفتارها و فشار وارد شدن از طرف والدینشان دلسوزی مخاطب را جلب می کنند، کارهایی انجام می دهند که دوست داشتنشان را دشوار می سازد.

بیشتر بخوانید: ۱۰ مورد از منفورترین و منزجر کننده ترین شخصیت های سینمایی تاریخ مدرن