رضا ایرانمنش بازیگر سینما و تلویزیون و از جانبازان دوره جنگ ایران و عراق همچنان با عوارض شیمیایی شدن درگیری بوده و تحت درمان است. ایرانمنش در هفته های اخیر نیز به دلیل وخامت حالش در بیمارستان بستری بوده و بر اساس شواهد و قرائن مدتی را نیز در کما به سر برده است. نعیمه نظام دوست بازیگر سینما و تلویزیون در پستی اینستاگرامی با انتشار ویدیویی از رضا ایرانمنش در حال ریکاوری و راه رفتن می گوید که این فیلم تازه ترین وضعیت ایرانمنش پس از مدت ها بستری بودن و رفتن به کما بوده است.
نظام دوست در این پست اینستاگرامی چنین نوشته است: «دوستان عزیزم یادتونه چند ماه پیش از وضعیت رضا جان ایرانمش براتون فیلم گذاشتم و بعدش خیلی از شما عزیزانم پیگیر شرایط رضاجان شدین، بعد از اون فیلم هرچی باهاش تماس گرفتم که برم ملاقاتش جواب نداد که نداد و اینقدر پیگیرش شدم تا بلاخره همین چند شب پیش توسط عزیزی شماره جدیدی ازش پیدا کردم و بهش زنگ زدم، متوجه شدم بعد از تماس آخرمون دوباره راهی بیمارستان شده و مدتها کما بوده و الان در شهر زادگاهش در کرمان زندگی میکنه و هنوز از مچ پا بی حسی داره و با فیزیوتراپی داره تلاش میکنه که بتونه راه بره».
نعیمه نظام دوست در ادامه از فعالان عرصه سینما و تلویزیون خواسته که با رضا ایرانمنش تماس گرفته و جویای احوال او شوند: «من پیج رضا جان رو میذارم دیگه این گوی و این میدون خودتون باهاش تماس حاصل کنید و کاری از دستتون برمیاد از پزشک و دارو و محبت کردن، محبتتون رو ازش دریغ نکنید و بهش بگید که چقدر دلتنگش هستین و بهش روحیه بدین. همکاران محترم یه حال و احوالپرسی چیزی ازمون کم نمیکنه به خدا ، فقط بگیم به یاد رفیقمون هستیم، دمتون گرم. رضا جان خودش این فیلم رو برام فرستاد که براتون به اشتراک بگذارم».
رضا ایرانمنش که در بیش از ۶۰ فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی ایفای نقش کرده، در دوران جنگ ایران و عراق در عملیات‌های متعددی حضور داشته و در عملیات والفجر ۸ به علت استشمام گاز خردل جانباز شیمیایی می‌شود. او در طی سال های اخیر بارها به کما رفته و به گفته خودش این اتفاق دستکم ۱۷ بار رخ داده است.
ایرانمنش در فروردین ۹۱ پس از ۲۵ روز کما به هوش آمده و در مورد تجربه خود چنین گفته بود: «من تقریباً ۱۷ بار به بیمارستان رفتم، ۴ سال پیش هم یک بار به کما رفتم، شاید باورتان نشود اما من ۴ ساعت کاملاً مرده بودم و بعد از ۴ ساعت دوباره برگشتم. خاطرات واضحی را به یاد دارم، احساس می‌کردم در خلأ هستم، می‌توانستم خیلی سریع به هر جا که اراده کنم بروم. اما دلم نمی‌آمد از کنار جسمم آن طرف‌تر بروم، مثل یک رؤیا بود. یکی از بچه‌ها از به‌هوش آمدن من – بعد از یک ماه کم هوشی- فیلم گرفته بود، در فیلم دیدم که گریه و التماس میکنم و همه را به قرآن قسم می‌دهم که نمی‌خواهم برگردم، من سبک و رها بدون هیچ دردی در ابرها بودم، اما هر لحظه به زمین نزدیک‌تر می‌شدم دلم نمی‌خواست برگردم. اما بالاخره برگشتم و دوباره سنگین شدم دوباره دردها برگشتند. قبل از هوشیاری کامل صدای بوق دستگاه‌ها به من یادآوری می‌کردند که برگشته‌ام و می‌فهمم دوباره به آتیه [بیمارستان] آمده‌ام».
امیدوارم هر چه زودتر آقای ایرانمنش لباس عافیت به تنِش کنه.ما هر چی داریم از ایشون و امثالِ ایشونه.واسه سلامتیشون دعا میکنم.