در ابتدا، ۶۴ روز سوار بر هواپیما بدون اینکه برای یک لحظه به زمین بیایید، بسیار غیرممکن به نظر می رسید. حتی اگر ممکن باشد نیز هیچکس دوست ندارد برای بیش از دو ماه در آسمان باشد. اما دو خلبان دقیقاً همین کار را کردند و ماجرا از یک برنامه تبلیغاتی در سال ۱۹۵۸ آغاز شد. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ماجرای طولانی ترین پرواز تاریخ و واقعیاتی جالب در مورد آن آشنا کنیم.
این ماجراجویی به لطف یک هتل کساد آغاز شد
از آنجایی که هتل هاسیندا (Hacienda) فاصله زیادی از دیگر اقامتگاه های تفریحی داشت، مشتری چندانی نداشت، یا بهتر است بگوییم نه به اندازه ای که مالکان آن انتظار داشتند. همچنین آن ها دیگر ایده ای برای تبلیغ هتل خود نداشتند اما یک تعمیرکار ماشین های خودپرداز به نام باب تیم با یک ایده خارق العاده برای ثبت طولانی ترین پروز تاریخ به سراغ آن ها آمد. هدف این بود که رکورد قبلی در این زمینه که ۵۰ روز بود شکسته شود. در قبال دریافت ۱۰۰,۰۰۰ دلار که باب از مالکان هتل گرفتّ، او نام هتل هاسیندا را روی هواپیمای خود نقش بسته و ماجراجویی خود را آغاز کرد.
صندلی کمک خلبان برداشته شد
برای اولین پرواز تاریخی، یک هواپیمای Cesena 172 خریداری شده و باب تیم همراه با جان کوک به عنوان خلبان سوار آن شدند. اما این هواپیمای کوچک مناسب چنین ماموریتی نبود و به همین دلیل این دو ماجراجو تغییراتی را در ساختار هواپیمای تاریخ ساز خود ایجاد کردند. در قسمت پشت خلبان یک فضای خالی برای استراحت کردن و پهن کردن تشک تعبیه شد تا هر یک از خلبان ها پس از ۴ ساعت خلبانی بتوانند استراحت کنند و بدین ترتیب به شکل نوبتی به هدایت هواپیما بپردازند. یک روشویی نیز به فضای داخلی هواپیما اضافه شد تا باب و جان بتوانند خود را تمیز نگه دارند. موتورها نیز تعویض شد و موتورهای جدیدی کار گذاشته شد که می توانستند سوخت بیشتری در خود جای دهد. آن ها ماجراجویی خود را در روز ۴ دسامبر آغاز کردند. در ابتدا آن ها تنها بر فرار لاس وگاس پرواز می کردند تا در صورت بروز مشکلی بتوانند فرود بیایند. اما در ادامه پروازشان را بر فراز بیابان های کالیفرنیا و آریزونا ادامه دادند.
هواپیما باید سرعت خود را با یک وانت حامل سوخت تنظیم می کرد
از آنجایی که آن ها می خواستند بیش از ۵۰ روز در آسمان بمانند بدون آن که حتی برای لحظه ای روز زمین فرود بیایند، باید راهی برای سوختگیری پیدا می کردند. اما برای این کار خبری از پنل های خورشیدی و سوختگیری در آسمان نبود. در واقع آن ها در ارتفاع پایین و متناسب با سرعت یک وانت حامل سوخت پرواز می کردند و با تنظیم کردن سرعت خود، سوختگیری را انجام می دادند. آن ها از این طریق هم سوختگیری کرده و هم غذای روزانه خود را که توسط آشپزهای هتل هاسیندا تهیه شده بود دریافت می کردند. این پروسه تنها ۳ دقیقه طول کشیده و روزی دو بار انجام می شد.
آن ها نزدیک بود در ثبت رکورد جدید شکست بخورند
کریسمس بدون مشکل خاصی گذشت اما دو خلبان باید خود را به هر شکل ممکن، مشغول و سرگرم نگه می داشتند. ازاین رو خواندن کتاب های کمیک و حرکات ورزشی و ترانه خواندن به بخشی از فعالیت های روزمره آن ها تبدیل شده بود. اما بعد از مدتی، صدای موتور، تنهایی و خستگی بر باب و جا نمستولی شد. در واقع در روز سی و پنجم، یکی از آن ها هنگام هدایت هواپیما به خواب رفته و هواپیمای آن ها نزدیک بود سقوط کند اما خوشبختانه اتوپایلوت فعال شده و علاوه بر زنده ماندن این دو، شرایط برای شکستن رکورد طولانی ترین پرواز تاریخ نیز مهیا شد. در روز سی و نهم نیز ژنراتور از کار افتاده و در نتیجه هیچ نور، گرما و اتوپایلوتی کار نمی کرد. اما دو خلبان ماجراجو تسلیم نشده و می دانستند که باید تنها چند روز بیشتر دوام بیاورند تا رکورد طولانی ترین پرواز تاریخ را از آنِ خود کنند.
هیچ کس تاکنون موفق به شکستن رکورد آن ها نشده است
بعد از ۱۱ روز دیگر، در روز پنجاهم که مصادف با ۲۳ ژانویه بود، هاسیندا رکورد طولانی ترین و بی وقفه ترین پرواز تاریخ را شکست. اما علیرغم چالش های جسمی و ذهنی که دو خلبان با آن مواجه شدند، باب و جان می خواستند اطمینان یابند که این رکورد به اندازه کافی باقی بماند و دو هفته دیگر نیز به آن اضافه کردند تا به عدد ۶۴ روز پرواز بی وقفه رسیدند. در ۷ فوریه ۱۹۵۹ و بعد از ۶۴ روز و ۲۲ ساعت و ۱۹ دقیقه و پرواز به طول ۱۵۰,۰۰۰ مایل، هواپیمای هاسیندا به زمین نشست و این رکورد تا به امروز همچنان پابرجاست.
بدون نظر