فیلم Ma Rainey’s Black Bottom در مراسم گلدن گلوب امسال در بخش بهترین بازیگر مرد نقش اول برای چادویک بوزمن فقید برنده جایزه شد. این فیلم ادای احترامی است به سه هنرمند افسانه ای سیاهپوست. یکی از این سه، خواننده سبک بلوز و مادر این سبک است که ما رینی نام دارد- که نام او و آهنگ معروفش در عنوان فیلم نیز دیده می شود- و وایولا دیویس نقش او را بازی می کند. شخصیت دیگر آگوست ویلسون است که با الهام از رینی و دوره ای که در آن به شهرت رسید، نمایشنامه ای در سال ۱۹۸۴ بر اساس شخصیت او نوشت. شخصیت سوم نیز کسی است که چادویک بوزمن نقش او را در شرایطی که به شدت به سرطان مبتلا شده بود بازی کرد.
بوزمن در هیچ نقش آفرینی کمتر از صد در صد توان بازیگری خود را به کار نمی گرفت و اینجا نیز انگار ترانه آخر خود را می سراید. او در این فیلم نقش یک نوازنده ترومپت به نام لوی را بازی می کند که اگر چه آخرین نقش آفرینی اوست اما می تواند بهترین آن ها نیز باشد. لیوی در این فیلم یک انسان جاه طلب و با عادت تند حرف زدن است که آرزوهای بزرگی دارد و به همان سرعت حرف زدن نیز ترومپت می نوازد. فیلم Ma Rainey’s Black Bottom به راحتی جایگاه غریب فیلمسازان سیاهپوست در سینمای کنونی هالیوود را به تصویر می کشد. این فیلم اقتباسی از رمان آگوست ویلسون در سال ۱۹۸۲ به همین نام است.
فیلم داستان یک روز از زندگی ما رینی و گروه موسیقی اش را روایت می کند اما در این میان به بررسی وزن تاریخ آمریکا و موسیقی که با آن همراه بود می پردازد. اما همانند ترانه های رینی، فیلم در واقع داستان بقا، شادی و درد است. ویلسون در سال ۱۹۴۵ در منطقه هیل در پیتسبورگ از پدری که یک مهاجر آلمانی بود و یک مادر سیاهپوست جنوبی به دنیا آمد. چند سال پس از بدنیا آمدن ویلسون، پدرش زندگی او را برای همیشه ترک کرد و مادرش را تنها گذاشت. او در طول ۴۰ سال فعالیت هنری، دریچه ای غیرمعمول به زندگی سیاهان گشود و هر یک از نمایشنامه هایش در یک دهه متفاوت اتفاق می افتاد، فازی متفاوت در یک تاریخ مشترک. در هنگام مرگش در سال ۲۰۰۵، ویلسون بیش از ۱۶ نمایشنامه نوشته بود و در سال های ۱۹۸۷ و ۱۹۹۰ برای نمایشنامه های Fences و The Piano Lesson برنده جایزه پولیتزر شده بود.
در سال ۲۰۱۵، دنزل واشنگتن برای خرید حق ساخت ۱۰ مورد از نمایشنامه های ویلسون که با نام «حلقه پیتسبورگ» شناخته می شدند دست به کار شد و یک سال بعد همراه با وایولا دیویس در فیلم Fences به تهیه کنندگی پارامونت، هم بازی کرد و هم کارگردانی فیلم را بر عهده داشت. این فیلم با استقبال منتقدان روبرو شد و دیویس را به هفتمین زن سیاهپوست برنده جایزه اسکار در بخش نقش مکمل زن تبدیل کرد. Ma Rainey’s Black Bottom در واقع دومین نمایشنامه نوشته شده توسط ویلسون است که در دنیای هالیوود بازسازی می شود و در سایه مرگ نابهنگام و شوکه کننده چادویک بوزمن، این فیلم به عنوان یک اثر هنری در چهارراه چندین میراث فراموش نشدنی ایستاده است.
برای کسانی که به دنبال دریچه ای بر پایان هنرنمایی های بوزمن هستند، این فیلم یک نگاه پایانی به ذهن یک بازیگر نقش اول تاریخ ساز را فراهم می کند. اما اگر چه وزن و بزرگی آخرین بازی بوزمن، فیلم را تحت تاثیر شدید خود قرار داده، خورشید واقعی که روایت فیلم دور آن می چرخد مربوط به شخصیت ما رینی با بازی وایولا دیویس است. ما رینی با نام واقعی گرترود پریجت در سال ۱۸۸۲ یا ۱۸۸۶ و در دوران برده داری متولد شد. او یک شخصیت جنوبی انکارناپذیر داشت و نقش مهمی در شکل گیری موسیقی بلوز داشت. ترانه های او عمدتاً در مورد زندگی شخصی سیاهپوستان و تجربه های زنان سیاهپوست بود.
بدون نظر