پسر سرهنگ معمر قذافی دیکتاتور سابق لیبی به شکلی غیرمنتظره بار دیگر ظاهر شده و می گوید که می خواهد رهبری کشورش را بدست گیرد. سیف الاسلام قذافی ۴۹ ساله بعد از دستگیری در سال ۲۰۱۱ و تنها چند روز پس از سقوط حکومتش به اعدام محکوم شده و بسیاری فکر می کردند او مرده است. برای سال ها، اطلاعات دقیقی در مورد شرایط و زنده بودن یا نبودن مردی که دادگاه جنایات جنگی بین المللی خواستار محاکمه او به جرم جنایت علیه بشریت بود، در دسترس نبود. اما سیف الاسلام اکنون سکوت خود را شکسته و در مصاحبه با نیویورک تایمز گفته است که می خواهد لیبی را متحد کند، کشوری که از زمان کشته شدن پدرش در یک جنگ داخلی بی پایان و خانمانسوز به سر می برد.
پسر ارشد قذافی در این مصاحبه گفته است: « به مدت ۱۰ سال از مردم لیبی دور بودم. باید آرام آرام برگردید. مانند یک رقصنده. کمی هم لازم است با ذهنشان کار کنید». از ژوئن ۲۰۱۴ سیف الاسلام نه دیده شده و نه خبری در مورد او کار شده بود، زمانی که او از طریق تماس ویدیویی در دادگاه حاضر شده و به اتهامات او در زمینه جنایت علیه بشریت رسیدگی شد و در نهایت به اعدام محکوم گردید. اما سیف الاسلام اکنون می گوید که آزاد بوده و در حال برنامه ریزی برای بازگشت به سیاست لیبی است. وی همچنین مدعی می شود که دستگیر کنندگان او «اکنون دوستان من هستند». بازگشت سیف الاسلام قذافی به سیاست لیبی بدون دردسر و مشکل نخواهد بود، از جمله به خاطر محکوم شن او توسط دادگاه طرابلس و حکم دستگیری او از طرف دادگاه های بین المللی.
اما پسر ارشد معمر قذافی که در بریتانیا تحصیل کرده ظاهراً باکی از این ماجرا ندارد: «ما مثل ماهی هستیم و مردم لیبی برای ما مثل دریا هستند. بدون آن ها، ما می میریم. ما از آن ها حمایت می گیریم. ما همینجا قایم می شویم. همینجا می جنگیم. ما حمایتمان را همینجا کسب می کنیم. مردم لیبی اقیانوس ما هستند». گفته می شود سیف الاسلام قذافی در سال ۲۰۱۶ از زندان آزاد شده اما از آن زمان در انظار عمومی ظاهر نشده بود، موضوعی که باعث گردید بسیاری بگویند او مرده است. پدر او از زمان بدست گرفتن قدرت در سال ۱۹۶۹ تا زمان مرگش حاکمیت مطلق در لیبی را در دست داشت، مردی که به حمایت مالی از تروریسم بین المللی متهم شده بود و در جریان خیزش مردمی لیبی، دستگیر و توسط شورشیان به طرز فجیعی کشته شد.
واقعا تفکرات این دیکتاتورها خیلی عجیبه. کاملا پذیرفتن که کشور و مردمش به اونها تعلق دارند و اونها هرکاری کردن و می کنند درست بوده و هست. برای همین هم اینطور وقیحانه از بازگشت به قدرت حرف میزنه. انگار اصلا نفهمیده چقدر مردم کشورش از اون و پدرش متنفر بودن. انگار اصلا صحنه کشته شدن پدر جنایتکارش مثل یک حیوون وحشی به دست مردم هیچ مفهومی براش نداشته. بدبختی اینه که توی این کشورها همیشه عده ای از روی منفعت طلبی یا حماقت طرفدار متعصب این دیکتاتورها هستند و حاضرند برای به قدرت رسیدن اونها خون هزاران بیگناه رو بریزند.
وقتی دیکتاتوری در کشوری بوجود میاد مثل یک سرطان میمونه حتی با برداشتن غده بازهم امکان رشد مجدد و بازگشتش وجود داره. باید سالها بگذره تا کاملا پاک بشه.
واقعا تفکرات این دیکتاتورها خیلی عجیبه. کاملا پذیرفتن که کشور و مردمش به اونها تعلق دارند و اونها هرکاری کردن و می کنند درست بوده و هست. برای همین هم اینطور وقیحانه از بازگشت به قدرت حرف میزنه. انگار اصلا نفهمیده چقدر مردم کشورش از اون و پدرش متنفر بودن. انگار اصلا صحنه کشته شدن پدر جنایتکارش مثل یک حیوون وحشی به دست مردم هیچ مفهومی براش نداشته. بدبختی اینه که توی این کشورها همیشه عده ای از روی منفعت طلبی یا حماقت طرفدار متعصب این دیکتاتورها هستند و حاضرند برای به قدرت رسیدن اونها خون هزاران بیگناه رو بریزند.
وقتی دیکتاتوری در کشوری بوجود میاد مثل یک سرطان میمونه حتی با برداشتن غده بازهم امکان رشد مجدد و بازگشتش وجود داره. باید سالها بگذره تا کاملا پاک بشه.