از بسیاری از جهات، اکشن- کمدی فرانسوی The Last Mercenary شبیه یک فیلم متعلق به گذشته باشکوه بازیگر نقش اصلی خود است. این فیلم ژان کلود ون دام را در نقش اصلی خود دارد، ستاره فیلم های رزمی که دوران اوج خود را در دهه ۹۰ میلادی پشت سر گذاشت. در The Last Mercenary اما همان انرژی پرآشوب گذشته فیلم های پلیسی دوستانه جاری شده و موسیقی متن و جذابیت های بصری فیلم نیز این احساس نوستالژیک را عمق بیشتری می بخشند. اما هیچ چیز در مورد فیلم The Last Mercenary احساس اشتقاقی و کهنه بودن ایجاد نمی کند. این فیلم اورجینال نتفلیکس به شکلی استادانه تعادل بین محتوا، روایت یک داستان اورجینال و تازه و بازی های قوی ستاره هایش را برقرار می کند.
The Last Mercenary ژان کلود ون دام را در بهترین شرایط خود دارد: زمانبندی کمدی او دقیق است و ادای دیالوگ ها به زبان مادری کمک زیادی به وی در این زمینه کرده است، هر چند نباید از سکانس های اکشن بسیار خوب و راضی کننده فیلم نیز غافل ماند. فیلم The Last Mercenary که توسط دیوید چارهون بر اساس سناریویی از خود او اسماعیل سای ساوان ساخته شده، یک ماجراجویی بسیار سرگرم کننده در خیابان های پاریس است. ون دام در این فیلم نقش ریچارد برومر با لقب «مه» (The Mist) را بازی می کند، یک مامور مخفی افسانه ای که اکنون به آدمکش تبدیل شده و ۲۵ سال پیش به خاطر پسرش آرچیبالد پذیرفته تا در مورد یک ماموریت مخفی دولتی سکوت کند و در مقابل مصونیت دریافت کرده و تا پایان عمر ماهیانه مستمری دریافت نماید. وقتی بی کفایتی یک کارمند باعث می شود مصونیت فرزندش لغو شود، برومر مجبور می شود از سایه بیرون آمده و برای نجات فرزند دست و پا چلفتی خود از دست کسانی که قصد آسیب رساندن به وی را دارند دست به کار شود.
خیلی زود در فیلم The Last Mercenary اکشن آغاز شده و قدرت و اعتبار برومر در نقش یک قاتل اجیر در سکانس های مبارزه ای فیلم، بیننده را به یاد دوران اوج این بازیگر رزمی کار می اندازد. در مورد صحنه های مبارزه تن به تن هیچ کمبودی در فیلم وجود ندارد که باعث می شود تنش فیلم برقرار بماند. از تعقیب و گریزهای خودرویی دیوانه وار تا نبردهای تن به تن و درگیری های چند نفره، در سراسر فیلم شاهد سکانس های مبارزه ای و اکشنی هستیم که بیننده را سرگرم می سازد. بن مایه فیلم بسیار سبک و معمولی است و غیر از چند لطیفه مثبت ۱۸، هیچ سکانسی که بیش از حد خشن یا زننده باشد در فیلم چارهون نمی بینیم. در قالب اکشن نمی توان این فیلم را بهترین فیلم ون دام دانست و نمی توان انتظار خشونت Bloodsport و تاثیرگذاری تکنیکی Kickboxer را از این یلم داشت اما نمی توان سرگرم کننده و جذابیت فیلم و بازی ون دام را نادیده گرفت.
محل اصلی درخشش فیلم The Last Mercenary کمدی آن است. بازی ون دام در نقش «مه» بسیار جالب و دیدنی است، کسی که توانسته به خوبی اعتماد به نفس بیش از حد و تمایل عجیب شخصیتش به تغییر چهره را به خوبی به نمایش بگذارد. نوعی حس دوری از شرافت و جایگاه در این شخصیت وجود دارد که آن را قابل باور می سازد، هر چند او یک جاسوس بسیار قدرتمند است، و به همین دلیل مخاطب خیلی زود شیفته این شخصیت می شود. پسر او آرچیبالد یا آرچی (سمیر دکازا) نقش کریس تاکر را برای ون دامِ جکی چان بازی می کند. آرچی در شرایطی قرار می گیرد که با شرایط او سازگار نیست، همواره ترسیده و کتک می خورد و گاهی اوقات نیز از ترس فریاد می زند، به ویژه در شرایطی که در معرض خطر قرار می گیرند.
فیلم پر از شخصیت های دوست داشتنی و بامزه است: آلبان ایوانوف نقش یک کارمند دولتی احمق اما خوش قلب به نام الکساندر را بازی می کند؛ پاتریک تیسمیت نیز نقش رییس بداخلاق جوارد را بر عهده دارد که به دلیل کینه شخصی مترصد از بین بردن شخصیت ون دام است؛ حتی آسا سیلا که شخصیت او با نام دلیله عمدتاً نقش دستیار شخصیت برومر را بازی می کند با نگاه های گستاخانه و بازگشت های هوشمندانه اش بارها مخاطب را به خنده می اندازد. اگر چه The Last Mercenary چیزهای زیادی برای دوست داشتن دارد اما نقص هایی نیز در آن دیده می شود. در ابتدای فیلم، یک سکانس تعقیب و گریز خودرویی بسیار مهیج وجود دارد که انتظارات از اکشن و کمدی فیلم را بسیار بالا می برد اما ادامه فیلم هیچگاه بار دیگر آن میزان از انرژی را تکرار نمی کند. بدتر اینکه مدت کوتاهی بعد شاهد یک سکانس مشابه هستیم که بیش از حد طولانی بوده و در مقایسه با سکانس اکشن اول ضعیف به نظر می رسد. دنبال کردن داستان فیلم می تواند دشوار باشد و نمون های متعددی از مغایرت دیالوگ ها دیده می شود که می تواند در اثر تدوین نامناسب رخ داده باشد.
برای مثال ناگهان شخصیت ها را می بینیم که کاپشن های چرمی پوشیده اند در حالی که در سکانس قبلی چنین لباس هایی به تن نداشته اند یا گاهی آن ها را بدون توضیح در لوکشینی می بینیم بدون اینکه دلیلی داشته باشد. اما به دلیل اینکه The Last Mercenary با سرعت بالا داستان را پیش برده و مملو از سکانس های تهییج کننده ترشح آدرنالین است، این نقاط ضعف خیلی زود فراموش می شوند. کلیت فیلم بامزه و روابط دینامیک بین شخصیت ها بسیار دوست داشتنی است. در قلب فیلم The Last Mercenary چیزهای دوست داشتنی بسیاری وجود دارد و تجربه تماشای آن چنان خوشایند است که کاری جز بیشتر خواستن از مخاطب بر نمی آید.
خوشبختانه پتانسیل یک دنباله در این فیلم دیده می شود اما حتی اگر شاهد قسمت دوم The Last Mercenary هم نباشیم، دستکم تجربه این فیلم فرصت های کافی در اختیار ژان کلود ون دام قرار خواهد داد تا در آینده نقش های کمدی بیشتری در فیلم های هالیوودی بزرگتر ایفا کند. این فیلم که از ۳۰ جولای در پلتفرم نتفلیکس در دسترس قرار گرفته، ۱۰۰ دقیقه طول دارد.
بدون نظر