یک پدر فقیر افغانستانی مجبور شده دخترش را بفروشد تا بتواند نیازهای دیگر اعضای خانواده اش را تامین سازد، در حالی که اقتصاد این کشور پس از سلطه طالبان در سراشیبی سقوط قرار دارد. این مرد که میر نظیر ۳۸ ساله معرفی شده، می گوید که ترجیح می داد بمیرد ولی دخترش را نمی فروخت است اما می گوید که بعد از به قدرت رسیدن طالبان در این کشور چاره ای جز این کار ندارد. بدنبال اثرات زیانبار شیوع کرونا بر اقتصاد کشور و توقف حمایت های خارجی از افغانستان، اقتصاد طالبانی این کشور بیش از پیش با مشکل مواجه شده است. در این شرایط بحرانی است که شهروندان افغان برای تامین نیازهای روزمره خود با مشکلات زیادی مواجهند و گرسنگی و فقر به نگرانی بخش عمده ای از مردم این کشور تبدیل شده است.
نظیر از نیروهای پلیس شهر غزنی بود که پس از حمله طالبان و تنها چند روز پیش از تسخیر پایتخت، همراه با همسر و ۵ فرزندش به کابل گریخت. او از زمان رسیدن به کابل مشغول به کار شد اما اکنون درآمد او از اجاره مسکنش کمتر شده است. این شرایط بغرنج باعث شده این مرد افغان چاره ای جز فروش دخترش به قیمتی حدود ۲۴۰ پوندی نداشته باشد. نظیر در این باره گفته است: «از یک مغازه دار پیشنهادی دریافت کردم، مردی که می دانم فرزندی ندارد. او پیشنهاد کرد دخترم صفیه در ازای ۲۰,۰۰۰ افغانی با او زندگی کرده و در مغازه اش کار کند. اما نمی توانستم دخترم را به این قیمت کم بفروشم به همین خاطر درخواست ۵۰,۰۰۰ افغانی کردم. ما هنوز در حال صحبت کردن هستیم. انتخاب دیگری ندارم. مسئله درماندگی است».
بدنبال سقوط کابل بدست طالبان، بسیاری از بانک های افغانستان تعطیل شده و پول نقد در دسترس نیست. بدون کمک های خارجی که در ۲۰ سال گذشته اقتصاد افغانستان به آن وابسته بود، طالبان با مشکل اقتصادی بزرگی مواجه خواهند شد که حاکمیت آن ها در کابل را تهدید می کند. پیش از این، طالبان بخش زیادی از هزینه های خود را از طریق تولید و قاچاق مواد مخدر تامین می کردند به طوری که درآمد این کشور در یک سال گذشته به ۱.۱ میلیارد پوند رسیده بود. علیرغم تلاش های بین المللی برای ممانعت از کاشت گسترده خشخاش در این کشور، گفته می شود که در ۲۰ سال گذشته گردش مالی قاچاق مواد مخدر در افغانستان ۶۰ درصد افزایش یافته است.
تو ایران خودمون زیر گوش خیلیامون ازاین بدترشم هست ،چرا راه دوربریم اجازه بدید مورد خودمو براتون بگم ،به دلایلی کل زندگیم ازدستم رفت تو سن ۴۷سالگیم تنها داراییم ی دوست ده ساله بود،اومدم تبریز که یجورایی زندگیرو دوباره جمع کنم ،واقعا سخته تو این سن کلی خوردشده باشی بخوای باز بلندشی ،خلاصه ی سوییت گرفتم به عبارت هرشب ۹۰۰۰۰نودهزارتومن ،چون وضع مالی داغون بودو پول پیش نداشتم راضیشدم ،دوسه ماه اولو با یکم پساندازو کمک اوندوست نازنین گذروندم تا ی کار پیدا کردم ،سه ماه تموم جونکندم شرکته کلاهبرداربود(البته دارن کارمیککن روابطشون خوبه)حقوق سه ماهه منو خورد(دروغ نگم ۹۱۲۰۰۰تومن دادن ،بله نهصدو دوازده هزارتومن برای سه ماه کار روزی هشت ساعت )تو این وضع صابخونه عزیزمم گفت بیا من یجای کوچیکتربهت بدم(چهرماه اجاره بهش بدهکاربودم)به بهونه کمک کل وسایلمو گذاشت تو ماشینش بعدم گفت شرمنده اونجا جورنشد وسایلتم میمونه گرو بدهیتو که دادی میبری(البته بنده به ایشون سفته هم داده بودم ،فکرکن تو شهر غریب یهیچکسم نداری بری خونش (خونه اوندست هم امکانپذیر نبود)بدون یکریال پول اواره شدم ،صابخونه نامرد نکرد بگه اقا دوماه بمون کارکن کرایهمنم بده ،اخه وقتی من جا نداشته باشم چجوری برم سرکار خلاصه اقا تو مملکت خودمون روزبروز داره بدترم میشه ،خدا لباساتو گرو بگیرن ؟سه ماه کارکردتو بخورن ،میگی برو شکایت کن اخه بابا ادم پول غذا نداشته باشه و سقف نباشه چه شکایتی تازه طرف خودش بسیجیه …. هرکیم باورنمیکنه این شماره منه حی حاضر یا حق تو فکرم خودمو خلاص کنم اقلا دیگه خفت نمیکشم…۰۹۳۳۶۸۵۵۰۸۷
افغانی ها هفت تا هفت تا بچه دار میشن . بچه اون مفهومی که برای ما داره برای این‌ها نداره .
تو ایران خودمون زیر گوش خیلیامون ازاین بدترشم هست ،چرا راه دوربریم اجازه بدید مورد خودمو براتون بگم ،به دلایلی کل زندگیم ازدستم رفت تو سن ۴۷سالگیم تنها داراییم ی دوست ده ساله بود،اومدم تبریز که یجورایی زندگیرو دوباره جمع کنم ،واقعا سخته تو این سن کلی خوردشده باشی بخوای باز بلندشی ،خلاصه ی سوییت گرفتم به عبارت هرشب ۹۰۰۰۰نودهزارتومن ،چون وضع مالی داغون بودو پول پیش نداشتم راضیشدم ،دوسه ماه اولو با یکم پساندازو کمک اوندوست نازنین گذروندم تا ی کار پیدا کردم ،سه ماه تموم جونکندم شرکته کلاهبرداربود(البته دارن کارمیککن روابطشون خوبه)حقوق سه ماهه منو خورد(دروغ نگم ۹۱۲۰۰۰تومن دادن ،بله نهصدو دوازده هزارتومن برای سه ماه کار روزی هشت ساعت )تو این وضع صابخونه عزیزمم گفت بیا من یجای کوچیکتربهت بدم(چهرماه اجاره بهش بدهکاربودم)به بهونه کمک کل وسایلمو گذاشت تو ماشینش بعدم گفت شرمنده اونجا جورنشد وسایلتم میمونه گرو بدهیتو که دادی میبری(البته بنده به ایشون سفته هم داده بودم ،فکرکن تو شهر غریب یهیچکسم نداری بری خونش (خونه اوندست هم امکانپذیر نبود)بدون یکریال پول اواره شدم ،صابخونه نامرد نکرد بگه اقا دوماه بمون کارکن کرایهمنم بده ،اخه وقتی من جا نداشته باشم چجوری برم سرکار خلاصه اقا تو مملکت خودمون روزبروز داره بدترم میشه ،خدا لباساتو گرو بگیرن ؟سه ماه کارکردتو بخورن ،میگی برو شکایت کن اخه بابا ادم پول غذا نداشته باشه و سقف نباشه چه شکایتی تازه طرف خودش بسیجیه …. هرکیم باورنمیکنه این شماره منه حی حاضر یا حق تو فکرم خودمو خلاص کنم اقلا دیگه خفت نمیکشم…۰۹۳۳۶۸۵۵۰۸۷