هانیه توسلی در گفتگوی اخیرش با فریدون جیرانی در برنامه‌ی اینترنتی کافه آپارات که حول محور حضورش در سریال «زخم کاری» می‌چرخید درباره‌ی برخی حاشیه‌های سریال به درد دل پرداخت.
توسلی در بخشی از مصاحبه با بیان این که سال‌هاست با محدودیت‌های موجود کنار آمده، از برخی سانسورها انتقاد کرده و می‌گوید که گاهی متوجه نمی‌شود مثلاً فلان دیالوگ یا فلان سکانس چرا سانسور شده است. او می‌گوید با این که اغلب «اتفاق»ها دستخوش تغییر نمی‌شوند، لحظه‌ها می‌توانستند بدون سانسورِ بیش از حد کامل‌تر باشند.
هانیه توسلی از «فروپاشی» فرهنگ انتقاد کرده و آن را چیزی می‌نامد که «دیگر وجود ندارد.» او می‌گوید گاهی اوقات اتفاقاتی که دور و بر آدم رخ می‌دهند، غیر قابل باور هستند و آدم‌ها خیلی راحت سر هم کلاه می‌گذارند و همدیگر را فریب می‌دهند. او به عنوان مثال برای این گزاره، از یکی از بستگانش می‌گوید که با وجود فامیل بودن سرش کلاه گذاشته و از این اتفاقات به عنوان عواملی برای زیر سوال رفتن اخلاق و شرافت یاد می‌کند.
توسلی ادامه می‌دهد که آدم در چنین شرایطی نمی‌تواند به کسی اعتماد کند. و این بدین معنی است که «انگار در کابوس زندگی می‌کنیم.» کابوسی که گاه برای خلاص یافتن از آن به خواب پناه می‌بریم اما با بیدار شدن درمی‌یابیم که کابوس همچنان ادامه دارد…
هانیه توسلی در ادامه‌ی گفتگویش نسبت به این که دیگر انگیزه و پشتکار سال‌های ۷۶ و ۷۷ را ندارد ابراز حسرت می‌کند. او می‌گوید که در آن سال‌ها آن قدر عاشق تئاتر بوده که از نمایش‌نامه‌های بیضایی رونویسی می‌کرده تا ملکه‌ی ذهنش بشوند.
«زخم کاری» سریالی درام به کارگردانی محمد حسین مهدویان و اقتباس شده از رمان «بیست زخم کاری» نوشته‌ی محمود حسینی‌زاد است که برای فیلیمو ساخته شده. این سریال پرمخاطب در ۱۵ قسمت از ۱۴ خرداد تا ۱۹ شهریور به نمایش درآمد.
انشاالله که همه غرب پرستان از این کشور مهاجرت کنند. همان که ملت را به خاطر مدهایشان بیچاره کرده اند. عجب کاری می کنند سانسور می کنند اصلا نباید بذاران پخش بشه.
انشاالله که همه غرب پرستان از این کشور مهاجرت کنند. همان که ملت را به خاطر مدهایشان بیچاره کرده اند. عجب کاری می کنند سانسور می کنند اصلا نباید بذاران پخش بشه.