در سریال کره ای پرطرفدار Squid Game ، در قالب بازی های کودکانه، یک سری پیچش داستانی تاریک و ترسناک رخ می دهد. در این سریال نه اپیزودی نتفلیکس، ۴۵۶ بازیکن در یک سری بازی شرکت کرده و برای بدست آوردن یک جایزه ۳۸ میلیون دلاری رقابت می کنند در حالی که بازندگان کشته می شوند و تنها یک نفر می تواند در نهایت برنده این بازی باشد. این سریال کره ای بسیار محبوب به شکلی عمیق به مسائل اجتماعی مانند فقر، اضطراب طبقات خاص و نابرابری درآمد در قالب بازی های کودکانه نوستالژیک کره ای ها می پردازد. برخی از سکانس های این سریال باعث جلب توجه بین المللی به خاطر پرداختنش به بازی های سنتی شده و کارشناسان پیشینه این بازی ها را تشریح کرده اند. در ادامه این مطالب قصد داریم شما را با نسخه واقعی بازی های کودکانه ای که در سریال Squid Game بازی می شوند آشنا کنیم.
گل موگونگاوا شکوفه داده یا چراغ قرمز، چراغ سبز
در اپیزود اول سریال Squid Game ، بازیکنان در یک نسخه از بازی چراغ قرمز، چراغ سبز (Red Light, Green Light) شرکت می کنند. یک عروسک رباتیک بسیار بزرگ که با الهام از شخصیت های کودکانه در کتاب های درسی کره ای به نام چئولسو و یونگی خلق شده است، به بازیکنان اجازه می دهد تنها زمانی حرکت کنند که صدای خواننده یک ترانه وقتی که می گوید «گل موگونگاوا شکوفه داده» را می شنوند، در غیر این صورت به آن ها شلیک خواهد شد. این بازی سنتی دارای آهنگ، نسخه های متفاوتی دارد که گل موگونگاوا را با عبارت های دیگر ترکیب می کند. موگونگاوا یا رُز شارون، گل ملی کشور کره جنوبی و یکی از عناصر اصلی سرود ملی این کشور به شمار می آید. چان ای پارک، استاد بازنشسته دانشگاه ایالتی اوهایو با اشاره به دوران استعمار کره توسط ژاپن از سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵ می گوید: «این گل به طور ویژه برای کره که روزگاری مستعمره بود اهمیت زیادی دارد زیرا شکوفه می دهد و شکوفه می دهد، ظاهرا برای همیشه. این گل سمبل استقامت و انعطاف است. یعنی کره تا ابد».
چالش دالگونا
در اپیزود سوم سریال Squid Game با عنوان «مردی با چتر»، بازیکنان باید روی دالگونای خود متمرکز شوند که یک آبنبات صاف شبیه کندوی عسل است و از شکر ذوب شده و جوش شیرین ساخته می شود. آن ها مجبورند اشکالی مانند مثلث، دایره، ستاره و چتر را از داخل این آبنبات بیرون بیاورند بدون اینکه صدمه ای به این اشکال برسد. در جریان این بازی، شخصیت اصلی سریال، سئونگ گی هون، به کررات از پشت این آبنبات را لیس می زند تا چتر را از بقیه آن جدا نماید که ظاهراً سخت ترین شکل برای بیرون آوردن است. هوانگ دونگ-هیوک نویسنده و کارگردان این سریال گفته است که وی در کودکی از همین ترفند در این بازی استفاده کرده است.
غذاهای خیابانی در دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ به عنوان یک جانشین اسنکی ارزان قیمت در شرایط اقتصادی نابسامان دوران جنگ کره مورد توجه قرار گرفت، زمانی که شکر یک کالای بسیار نایاب بود. بیرون آوردن این اشکال از داخل آبنبات به شکل یک بازی درآمده که توسط فروشندگان خیابانی کره در گذشته «پپوپگی» نامیده می شد و در صورتی که کودکان موفق می شدند این اشکال را سالم در بیاورند به آن ها جایزه می دادند. دال یونگ جین، استاد دانشگاه و مدیر آزمایشگاه فرهنگ فراملیتی و تکنولوژی دیجیتال در دانشگاه سایمون فریزر کانادا در این باره گفته است: «در آن دوران، شکر بسیار گرانقیمت بود و مردم معمولی نمی توانستند شکر بخرند». پارک ۶۹ ساله که در دهه ۱۹۵۰ کودکی خود را در سئول گذرانده است، می گوید که به یاد دارد این اسنک در یک خیابان توسط یک مرد میانسال خاص که در زبان کره ای «آجوشی» نام دارد فروخته می شد.
جولداریگی یا طناب کشی
جولداریگی یا طناب کشی در اپیزود چهارم سریال Squid Game با عنوان «به تیم بچسبید» دیده می شود، جایی که بازیکنان به تیم هایی ده نفره تقسیم می شوند. این بازی سنتی در ابتدا به عنوان سنت رایج کره ای ها برای کنار هم نگه داشتن مردمان روستا و در ابتدای جمع آوری محصولات کشاورزی با سنت های مختلف انجام می شد که در آن شکل و سبک طناب کشی از روستایی به روستای دیگر فرق می کرد. در حالی که این بازی اغلب در در اولین ماه کامل سال نو قمری موسوم به بائه بورئوم برگزار می شد، دیگر مردمان بر اساس تقویم های زراعی متفاوت این بازی را انجام می دادند. تی سائه جی، سنت شناس و استادیار مطالعات کره و شرق آسیا در دانشاگه ملی پوسان در این باره می گوید: «سنتی ترین بازی جولداریگی است که ارتباط زیادی با میراث کره داشته معنای زیادی در این بازی وجود دارد».
داکجی
بازی داکجی در اولین و آخرین اپیزود سریال Squid Game دیده می شوند. در اپیزود پایانی با عنوان «روز خوش شانسی»، یک فروشنده رازآلود که بازیگران را انتخاب می کند، سعی دارد با پرتاب کردن پاکت های آبی و قرمز رنگ روی زمین و سپس برگرداندن آن ها با ضربه روی هم در ازای دریافت پول نقد، افراد را وسوسه کند به بازی اصلی بپیوندند. در این بازی که شبیه بازی پوگ آمریکایی ها در دهه ۱۹۹۰ است، بازیکنان باید مربع های کاغذی تا شده حریف را برگردانند یا در صورتی که از یک خط تعیین شده فراتر برود، برنده خواهند شد. شخصیت یو در این سریال ۱۰۰ دلار به برنده می دهد اما در صورت باختن یک سیلی به آن ها می زند و بدین ترتیب به آن ها اجازه میدهد بدون پرداخت پول به بازی ادامه دهند. به نظر می رسد این بازی در دهه ۱۹۴۰ و با افزایش منابع کاغذ بیشتر مورد توجه قرار گرفت، در حالی که داکجی تا شده به شکل یک کاغذ ضخیم و بادوام که در بازی های کودکانه به کار می رفت، پس از جنگ کره رواج یافت.
بازی مرکب
بازی مرکب از یک شکل هندسی شبیه مرکب گرفته شده که معمولاً روی زمین های شنی کشیده می شد. در این بازی بازیکنان به دو گروه تقسیم شده، مهاجمان سعی دارند خود را به زمین یا خانه اصلی مرکب رسانده و آن را در اختیار بگیرند و در مناطق ممنوعه مجبور می شوند روی یک پا ایستاده و لی لی کنند، در حالی که مدافعان با کشیدن، هل دادن و ضربه زدن سعی می کنند رقیبان را خارج از خط نگه دارند. این بازی نیز در اپیزود اول و آخر سریال Squid game دیده می شود، و نسخه اپیزود پایانی تفاوتی بسیار زیاد با آن بازی پرجنب و جوش کودکانه ای دارد که گی-هون و سانگ-وو در کودکی بازی کرده اند، زمانی که مادرانشان آن ها را برای شام به خانه فرا می خواندند. در اپیزود پایانی اما این دو تنها بازیکنان باقی مانده هستند. یونگ ای جونگ، استاد دانشگاه جرج میسون، از تجربیات خود با این بازی می گوید :«تیشرت های من بارها هنگام بازی مرکب پاره شدند و ما همیشه بحث داشتیم که آیا پای برنده تماماً در داخل خط قرار گرفته یا روی لبه آن»
بدون نظر