هنوز زمان صبحانه خوردن فرا نرسیده و به همین زودی سواران به صف شده و آماده شروع مسابقه هستند. ۱۳ هیولای ترسناک، در میان سروصدای لاستیک های ماشین و بوق زدن هایشان، برای داشتن جای کافی به هم تنه می زنند. البته که جام جهانی سال آینده به این بخش از جهان خواهد آمد اما در قطر، اغلب مردم محلی با ورزش باستانی شتر سواری یا شتردوانی یا مسابقه سرعت شترها بزرگ شده و نسبت به آن یک وسواس تغییر ناپذیر دارند. این ورزش بسیار رقابتی، شبکه تلویزیونی خاص خود را دارد که هر روزه طرفداران را در جریان آخرین اخبار قرار می دهد. در زمین مسابقه شترسواری الشحانیه هستیم، جایی که هزاران شتر، تا جایی که چشم کار می کند، در حال تمرین صبحگاهی هستند، شترهایی که برخی از آن ها ۱ میلیون پوند قیمت دارند.
شترسواری برخلاف اسب سواری در دیگر نقاط جهان، در قطر و دیگر کشورهای عربی یک ورزش شبه دین است. برخلاف گذشته اما دیگر خبری از سواران انسانی نیست. بعد از مخالفت های بسیار نسبت به سن سواران که در برخی از موارد سن آن ها به ۴ سال نیز می رسید، استفاده از سواران انسانی در سال ۲۰۰۵ ممنوع شد. امروزه ابزارهای رباتیکی که وزنی کمتر از ۳ کیلوگرم دارند به زین بسته شده و می توان آن ها را از راه دور کنترل کرد. مربیان از شلاق، افسار و حتی صحبت کردن و تشویق از طریق میکروفن برای تهییج شترها استفاده می کنند. شترها با سرعتی نزدیک به ۲۵ مایل بر ساعت در پیست شنی به پیش می روند در حالی که کاروانی از خودروها آن ها را دنبال کرده و مربیان از واکی تاکی برای کنترل کردن حیوانات خود استفاده می کنند. درست شبیه یک رالی خودرویی در دل بیابان است. با روشن شدن هوا، شترها از اسطبل هایشان بیرون می آیند.
یک به یک، این شترها از یک جاده مشترک با خودروها عبور می کنند اما عبور شترها بر خودروها تقدم دارد. اما موضوع دیگری که تایید می کند شترها در قطر پادشاه یا بهتر بگوییم، ملکه هستند این است که اغلب شترهای مسابقات شترسواری، ماده هستند. المنصوری مبارک ۴۰ ساله با نگرانی در ماشین شاسی بلند خود کنار پسر ۱۴ ساله اش منصور نشسته است. او ۱۳ شتر دارد که همگی رژیم غذایی خاصی دارند و مسابقه ساعت ۷:۴۰ صبح برگزار می شود، پیش از آنکه هوا گرم شود. المنصوری می گوید :«پدرم شتر داشت، من نیز شتر دارم و پسرم نیز همین رویه را ادامه خواهد داد. این یک ورزش بسیار جذاب است. به مردمی که اینجا حضور دارند نگاه کن». مسابقات معمولاً در مسافت های ۶، ۸ و ۱۰ کیلومتری انجام می شود که بسته به سن و سایز شتر تعیین می شود.
بدون نظر