رامین پرچمی از اولین تجربه بازیگریش پس از آزادی و علت دستگیر شدنش می گوید

رامین پرچمی بازیگری است که همه او را با سریال در پناه تو می شناسند، سریالی که در زمان پخشش یکی از پربیننده ترین سریال های آن دوران به شمار می آمد. او که با بازی در این سریال یک شبه مشهور شده بود، بعد از مدتی به یکباره فراموش شد، به ویژه پس از دستگیری اش در ماجرای اعتراضات سال ۸۸ که به گفته خودش به جرم اقدام علیه امنیت ملی دستگیر شده و تا سال ۹۰ در زندان بود.

پرچمی می گوید که دستگیری اش در سال ۸۸ یک اتفاق و از روی بدشانسی بوده و در اعتراضات نقشی نداشته است: «گوشی دستم بود و داشتم عکس می‌گرفتم. موتور سوار بودم و سگم هم روی موتور بود. دیدم یک عده مردم ایستاده‌اند و دارند شعار می‌دهند. چراغ هم قرمز بود و شاید اگر سبز بود من رد می‌شدم و هیچ کدام از این اتفاقات نمی افتاد. ایستادم و اصلا فکر نکردم عکس گرفتن از آن گارد و فضا کار اشتباهی است. حتی به این فکر نکردم که کارم اشتباه است. حتی همان جا یک نفر دستبند سبز به من داد و گفت این را ببند و من هم بستم و همین یک نکته منفی برایم شد. یک چاقو هم در جیبم بود که برای آن هم اتهام اقدام به خرابکاری خوردم».

رامین پرچمی در مورد دستگیری اش می گوید: «حتی وقتی دستگیر شدم تمام مشکل سگم بود که آن را به یک درخت در چهارراه ولیعصر بستند. یعنی من همین طور با خنده داشتم می‌رفتم که یک نفر آمد و گفت بیا اینجا. دستم را گرفت و مرا سوار ماشین کرد. من با خودم گفتم لابد مرا شناخته و می‌خواهد نصیحت کند اما یک باره دیدم سر مرا فشار داد پایین و یک اسلحه هم گذاشت و گاز ماشین را گرفتند و رفتند…من فقط نگران سگم بودم و آن قدر گریه کردم که خودش شماره یکی از دوستانم را گرفت و بهش آدرس داد که برو و سگ را بردار. تازه بعد از اینکه رسیدیم مرا شناختند و گفتند شما چرا؟ و بعد کم کم داستان زیاد شد که مگر می‌شود بدون قصد و نیت این کار را کرده باشی».

پس از آزادی در سال ۹۰، پرچمی یک بار دیگر به خاطر مشکلات مالی به زندان افتاد و اکنون مدتی است آزاد شده و از دلتنگی اش برای بازیگری می گوید. این چهره سرشناس روز ۲۲ آبان ماه در سالن شهرزاد، اولین تجربه تئاتری خود بعد از آزادی را با نمایشنامه ای با نام «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد» در کنار حامد کمیلی، میترا حجار و خاطره اسدی بازی کرد، نمایشنامه ای که در آن نقش «نیک» به او واگذاش شده بود.

رامین پرچمی در مورد شرایط خود پس از آزادی و اینکه برخی ها نمی خواهند با او کار کند، می گوید: «سینما بی‌رحم است، کلا کار هنری بی‌رحم است و در کشور ما بی‌رحم‌تر هم هست. به بهانه‌های مختلف دچار مشکل می‌شویم، گاهی خودمان برای همدیگر ایجاد مشکل می‌کنیم و گاهی هم عواملی از بیرون، ما را به دردسر می‌اندازد. متاسفانه در ظاهر و در رو به رو با هم خوبیم ولی از پشت، تیشه به ریشه یکدیگر می‌زنیم و این غم‌انگیز است. کسانی در اوج موفقیت ناگهان گم و کم کم فراموش می‌شوند. خود من بعد از این همه سال کار کردن، نمی‌دانم کجا هستم. خوشحالم که در این سال‌ها هر بار فرصتی پیش آمده، تئاتر کار کرده‌ام ولی این همه آن چیزی نبود که من می‌خواستم».

بازیگر سریال «در پناه تو» در مورد فعالیت های هنری اش در زندان می گوید: «قبل از اینکه دوباره به زندان بروم، در تئاتر خیلی پرکار بودم و مشخصا چند همکاری با آرش سنجابی داشتم. در زندان هم با همراهی یکی از دوستان، نمایش «آخرین بازی» نوشته محمود استادمحمد را کار کردیم که اولین بار در جشنواره زندان‌ها اجرا شد تا اینکه کرونا آمد…صه این نمایشنامه به زندگی خودم شباهت دارد… سال گذشته هم آقای حسین مسافر، دبیر جشنواره تئاتر فجر محبت کرد و از نمایش ما در زندان دیدن کرد. قرار بود این نمایش پارسال در جشنواره تئاتر فجر اجرا بشود که به بهانه‌های بیهوده، اجازه نداند از زندان بیرون بیاییم و نشد که اجرا بشود. متاسفانه دوستی که در اجرای این نمایش با هم همکاری داشتیم، هنوز زندان است و لی شاید خودم آن را روی صحنه بیاورم. باید ببینم چه می‌شود».

پرچمی در مورد شرایط کاری اش بعد از آزادی از زندان در بار اول تصریح می کند: «سال ۸۸ به زندان رفتم. وقتی بیرون آمدم، بعضی از دوستان می‌خواستند با من کار کنند ولی تعدادی از آنان ترسیدند. فکر می‌کردند همکاری با من برایشان، مشکل‌ساز می‌شود. از این قضیه تعجب می‌کردم. چون ماجرای من به آن پیچیدگی که آنان فکر می‌کردند، نیست. بله درست است همچنان در رادیو و تلویزیون اجازه فعالیت ندارم، راستش اصراری هم به این کار ندارم ولی فعالیتم در تئاتر، سینما و شبکه نمایش خانگی، مشکلی ندارد. شاید تا چند وقت دیگر دوباره به تئاتر برگردم، فعلا شرایط کار در تئاتر برایم فراهم‌تر است».

او در پایان از کسانی که شرایط را فراهم کردند تا در این نمایشنامه خوانی حضور داشته باشد تشکر کرده و می گوید: «مسلما از آن برنامه انرژی بسیار گرفتم. از خانم مهتا محدث، کارگردان این جلسه و بنیانگذار این برنامه و همراهی دوستان بازیگرم بسیار ممنونم. نفس این قضیه برایم خیلی مهم بود که خوشبختانه انجام شد. دوستان دیگری هم محبت داشتند و به عنوان تماشاگر شرکت کردند و دوستان دیگری هم مانند آقای فرهاد آییش و خانم مائده طهماسبی نتوانستند در برنامه حاضر شوند ولی برایم پیغام‌هایی محبت‌آمیز فرستادند که همه اینها دلگرم‌کننده است»