کشف فسیل بی‌سابقه‌ای از یک بچه دایناسور که خود را در داخل تخمش کاملاً به شکل حلقه جمع کرده بود، ارتباط بین دایناسورها و پرندگان را بیشتر روشن می‌کند.
این فسیل ۷۰ میلیون ساله اسکلت جنینی یک دایناسور اویراپتورید (oviraptorid) را حفظ کرده و به خاطر نام موزه چینی که فسیل را در خود جای داده است، به بچه ینگلیانگ لقب داده اند. دارلا زلنیتسکی، دانشیار بخش علوم زمین در دانشگاه کلگری در کانادا، گفت:
«استخوان‌های بچه دایناسور کوچک و شکننده هستند و به ندرت به عنوان فسیل حفظ می‌شوند. این کشف بسیار خوش شانسی است.»
یکی از نویسندگان این تحقیق، که روز سه شنبه در مجله iScience منتشر شد، گفت:
«این اکتشاف یک نمونه شگفت انگیز است… من ۲۵ سال است که روی تخم دایناسورها کار می کنم و هنوز چیزی شبیه به آن ندیده ام.”
او در ایمیلی گفت:
«تا به حال، اطلاعات کمی در مورد اتفاقاتی که در داخل تخم دایناسور قبل از بیرون آمدن از تخم رخ می داد، وجود داشت، زیرا تعداد اسکلت های جنینی بسیار کم بود، به ویژه آنهایی که کامل هستند و در حالت حیات حفظ شده اند.»
طول این تخم حدود ۱۷ سانتی متر (۷ اینچ) و طول دایناسور از سر تا دم آن ۲۷ سانتی متر (۱۱ اینچ) تخمین زده شده است. محققان بر این باورند که در بزرگسالی، اگر زندگی می‌کرد، حدود دو تا سه متر طول داشت.
محققان چینی، بریتانیایی و کانادایی موقعیت‌های نوزاد ینگلیانگ و دیگر جنین‌های داخل تخم قبلی را مورد مطالعه قرار دادند. آنها به این نتیجه رسیدند که دایناسورها قبل از بیرون آمدن از تخم حرکت می کردند و به روشی شبیه به بچه پرندگان در حال تغییر وضعیت بودند.
در پرندگان مدرن امروزی، چنین حرکاتی با رفتاری به نام توکینگ همراه است که توسط سیستم عصبی مرکزی کنترل می شود و برای موفقیت تخم گذاری بسیار مهم است.
به عقیده نویسنده اصلی این مطالعه و محقق دانشگاه بیرمنگام بریتانیا، بیشتر جنین‌های دایناسور غیرپرندگان شناخته‌شده با اسکلت‌های جداشده (استخوان‌های جداشده در مفاصل) ناقص هستند. ما از دیدن این جنین که به زیبایی در داخل تخم دایناسور در حالت خوابیده مانند پرنده قرار داشت، شگفت زده شدیم. این وضعیت قبلا در دایناسورهای غیر پرنده تشخیص داده نشده بود.
همه پرندگان مستقیماً از گروهی از دایناسورهای دو پا به نام تروپود تکامل یافته‌اند که اعضای آن شامل تیرانوسوروس رکس و ولوسیراپتورهای کوچک‌تر می شود.
رفتار قبل از جوجه ریزی تنها رفتاری نیست که پرندگان مدرن از اجداد دایناسور خود به ارث برده اند. به گفته زلنیتسکی، دایناسورهایی از همین نوع نیز شناخته شده‌اند که روی تخم های خود می نشستند تا آنها را به روشی مشابه پرندگان به جوجه تبدیل کنند.
این فسیل در استان جیانگشی چین پیدا شد و لیانگ لیو، مدیر یک شرکت سنگ چینی به نام Yingliang Group ، در سال ۲۰۰۰ آن را خریداری کرد. این فسیل در نهایت در انباری قرار گرفت و تا حدود ۱۰ سال بعد تا حدود زیادی فراموش شد؛ تا زمانی که کارکنان موزه در طول ساخت موزه تاریخ طبیعت سنگ ینگلیانگ، جعبه‌ها را مرتب کردند و فسیل را از زیر خاک بیرون آوردند.
بدون نظر