امروز پنجم دی، سالروز زلزله غم انگیز بم است، زلزله ای که ۱۸ سال قبل در چنین روزی به وقوع پیوست و قلب مردم ایران را برای همیشه جریحه دار کرد.
ساعت ۵ و ۲۶ دقیقه و ۲۶ ثانیه ی بامداد روز پنج دی سال ۱۳۸۲ بود که زلزله ی مهیب ۶،۶ ریشتری شهر تاریخی بم در استان کرمان را به قدرت خارق العاده ای تکان داد. این زلزله چنان قدرتی داشت که امواج آن تا صدها کیلومتر دورتر نیز حس شد. زلزله بم که پرتلاف ترین زلزله ایران در تاریخ معاصر است، بی شک روز تلخی است که تا قرن ها در خاطره ی جمعی ایرانیان خواهد ماند. هر چند برای بسیاری از مردم خاطره ی زلزله با عکس ها و فیلم ها و گزارش های خبری دردناک به خاطر آورده می شود، اما برای مردم غصه دار بم که تکه های از جانِ خود را در آن روز زیر خاک دیدند، پنج دی تلخ ترین خاطره زندگی است.
بر اساس آمارهای رسمی در زمین لرزه بم ۴۲ هزار نفر جان خود را از دست دادند، حدود ۵۰ هزار نفر نیز مجروح شدند و بیش از ۱۰۰ هزار نفر نیز از خانه و کاشانه ی خود رانده شدند. با این حال، همچنان بسیاری عقیده دارند که شمار قربانیان واقعی از آمارهای رسمی به مراتب بالاتر بوده است. در کنار تلفات انسانی، زمین لرزه بم بیش از ۹۰ درصد از تمام سازه های شهری را ویران کرد. از جمله این ویرانی ها ارگ ۲۵۰۰ سال بم، بزرگترین سازه ی خشت و گلی جهان و از میراث های گرانبهای ایران باستان بود که به تلی از خاک تبدیل کرد.
زمین لرزه بم با تمام تلخی هایش صحنه ی بی نظیری از همدلی و همکاری مردم ایران زمین را نیز رقم زد. به سرعت کمک های مردمی و دولتی به خصوص از دولت های خارجی روانه ی شهر مصبت زده ی بم شد. برآورد می شود، در کنار ۲۵ میلیون و ۵۰۰ هزار دلاری که به صورت نقدی به شهر زلزله زده ی بم اهدا شد، بانک جهانی نیز ۲۲۰ میلیون دلار را به بازسازی شهر بم اختصاص داد.
زندگی جریان دارد…
هر چند از همان هفته های پس از زلزله بود که خیابان ها آسفالت شدند، ساختمان ها ساخته شدند، دانشگاه، استادیوم، مدرسه، مسجد و بیمارستان ساخته شدند، اما ویرانی هایی که در خانواده ها به جای مانده بودند برای همیشه پایدار خواهند بود. درست همین بخش از خسارات زلزله است که برنگشتی ندارد.
و به رغم گذشت نزدیک به دو دهه از آن زلزله ی خانمان سوز، همچنان وقتی ماه دی سر می رسد، مردم بم غمگین می شوند. حتی با وجود گذشت این همه سال، همچنان داغ زلزله و ویرانی های روحی که این فاجعه ی هولناک در چهره و روحیه مردم بم دیده می شود، این را حتی می توان در روحیه و رفتار خردسالان و نوجوانی دید که تنها خاطرات تلخ پنجم دی ۸۲ را از پدران و مادران خود شنیده اند. جدا شدن از یادگاری ها و عزیزانی که برای همیشه چهره در نقاب خاک کشیدند سخت است، اما همچنان زندگی جریان دارد. امروز و پس از گذشت هجده سال از آن زلزله ویرانگر می گذرد و تبعات ناگوار آن همچنان هزاران هزار نفر از بازماندگان آن را تا مغزِ استخوان آزار می دهد.
تصویر اقایی که نشسته داره تماس میگیره فوتوشاپ هست