ارتودنسی نامرئی مناسب کدام مشکلات دندانی است و نیست؟

با ورود ارتودنسی نامرئی به بازار، دنیای درمان ارتودنسی کاملا متحول شد. منظور از ارتودنسی نامرئی یا اینویزیلاین پلاستیک شفافی است که به فرم دندان های فرد ساخته شده و باید ۲۲ ساعت از شبانه روز را روی دندان ها باشد. این الاینرها متحرک بوده و می توان در هنگام خوردن، آشامیدن و مسواک زدن آنها را درآورد. تقریبا هر دو هفته یک بار، ترِی های ارتودنسی جدید متناسب با موقعیت جدید دندان ها به بیمار داده می شود.

اینویزیلاین می تواند بسیاری از مشکلات و ناهنجاری های فکی و دندانی را برطرف و اصلاح کند. ارتودنسی نامرئی علی رغم تمامی مزیت هایی که دارد، نمی تواند برخی از ناهنجاری ها فکی و دندانی را مرتفع سازد. برای تشخیص اینکه ارتودنسی نامرئی گزینه مناسبی برای شما است یا خیر، باید به یک دکتر ارتودنسی مراجعه نمایید. کاری که ما اینجا انجام می دهیم، تنها نام بردن قابلیت ها و محدودیت های ارتودنسی نامرئی است.

مشکلاتی که با ارتودنسی نامرئی حل می شوند

دندان های کج: اگر دندان های شما کج هستند، اینویزیلاین می تواند به صاف شدن دندان ها و زیبایی بیشتر لبخند شما کمک کند.

اوربایت: مشخصه اوربایت دندان های جلویی بالایی است که با دندان های جلویی پایینی همپوشانی دارند. در کنار مسائل دیگر، اوربایت می تواند باعث مشکلات جویدن و گاز گرفتن لقمه های غذا شود. از اینویزیلاین می توان برای تراز کردن دندان ها به گونه ای استفاده کرد که دندان های بالا و پایین در موقعیت درستی قرار بگیرند.

آندربایت: آندربایت نقطه مقابل اوربایت است. در آندربایت، دندان های پایین جلوتر از دندان های بالایی قرار دارند. داشتن آندربایت می تواند باعث سایش دندان شود و بر گفتار شما تأثیر بگذارد. از اینویزیلاین می توان برای عقب راندن دندان های پایین استفاده کرد تا به طور طبیعی پشت دندان های جلو قرار گیرند. در مورد اوربایت شدید، اینویزیلاین و ارتودنسی فلزی را می توان برای رفع مشکل ترکیب کرد.

فاصله بین دندان ها: فاصله بین یک یا چند دندان به عنوان یک مشکل در نظر گرفته می شود، زیرا نشان می دهد فضای زیادی در دهان وجود دارد. در این صورت، غذا بین دندان ها و لثه ها گیر می کند که ممکن است دردناک بوده و منجر به بیماری لثه شود. بستن فاصله بین دندان ها نه تنها یک مسئله زیبایی است، بلکه به سلامت دهان و دندان نیز کمک بزرگی می کند.

اپن بایت: اپن بایت به این معنی است که دندان های بالا و پایین به هم نمی رسند. اینویزیلاین می تواند دندان های بالا و پایین را در جهت مناسب حرکت دهد تا این مشکل برطرف شود.

شلوغی دندان ها: کمبود فضا در فک می تواند باعث روی هم افتادن یا پیچ خوردگی دندان ها شود؛ به عبارت دیگر دندان ها شلوغ می شوند. فضای بسیار کم بین دندان ها باعث می شود که غذا بین آنها گیر کند. همچنین در این شرایط، تارتار و پلاک می توانند به راحتی جمع و منجر به به پوسیدگی دندان و بیماری پریودنتال شوند. ارتودنسی نامرئی می تواند یک روش موثر برای تنظیم مجدد جهت و جایگاه دندان ها باشد.

توجه به این نکته ضروری است که اگرچه ارتودنسی نامرئی پتانسیل اصلاح مشکلات ذکر شده در بالا را دارد، اما شرایط هر شخص متفاوت است و به شدت مشکل شما و وجود ترکیبی از مشکلات بستگی دارد.

محدودیت های ارتودنسی نامرئی

اگرچه ارتودنسی نامرئی می تواند طیف گسترده ای از مشکلات فکی و دندانی را برطرف کند، اما متأسفانه گاهی نیرو و توانایی مشابه ارتودنسی سیمی را برای حرکت دادن دندان ها ندارد. وقتی شرایط و مشکلات دندانی بسیار پیچیده و بحرانی باشند، ممکن است به روش های قدیمی مانند بریس یا ارتودنسی فلزی نیاز داشته باشید. موارد زیر نمونه هایی از مشکلاتی است که اینویزیلاین قادر به تصحیح آنها نیست.

شکل دندان: در دندان های کوتاه، گرد یا ناهموار ممکن است الاینرها به خوبی به سطح دندان ها نچسبند و نتوانند نیروی لازم را به آن ها وارد کنند.

موقعیت دندان: هنگامی که در دهان شما شلوغی بیش از حد وجود دارد، دندان شما شاید بچرخد. اگر دندان ها بیش از ۲۰ درجه چرخانده شوند، اینویزیلاین نمی تواند آنها را به تراز مناسب تغییر دهد.

شکاف بزرگ بین دندان ها: اگر یک یا چند فاصله بزرگ بین دندان های خود دارید، ارتودنسی نامرئی می تواند تنها تا ۶ میلی متر از هر دندان بالا یا پایین را ببندد.

اینتروژن و اکستروژن: ارتودنسی هایی مانند ارتودنسی سیمی می توانند موقعیت دندان ها را بالا و پایین ببرند. این در مورد اینویزیلاین که از نظر حرکت دندان های به جلو و عقب محدود است، صدق نمی کند.

کارهای قبلی دندانپزشکی: کارهای قبلی دندانپزشکی مانند بریج یا پل دندان می تواند مانع از استفاده ارتودنسی نامرئی شود.