چه اتفاقی در زمان ابتلا به کرونا برایمان می افتد که بویایی مان را از دست می دهیم؟ و اصلا علت اختلال بویایی در کرونا چیست؟
مکانیسم از دست دادن بویایی با ابتلا به بیماری کووید-۱۹ بالاخره مشخص شد.
محققان مکانیسمی را کشف کرده اند که ممکن است توضیح دهد چرا بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حس بویایی خود را از دست می دهند.
این مطالعه جدید که در ۲ فوریه در مجله Cell به صورت آنلاین منتشر شد، نشان داد که عفونت با ویروس همه گیر SARS-CoV-2، به طور غیرمستقیم باعث کاهش عملکرد گیرنده های بویایی (OR) می شود؛ یعنی پروتئین هایی روی سطوح سلول های عصبی در بینی که مولکول های مرتبط با بوها را تشخیص می دهند.
این مطالعه جدید که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه گروسمن نیویورک و دانشگاه کلمبیا هدایت می‌شود، ممکن است تأثیرات کووید-۱۹ را بر سایر انواع سلول های مغزی و دیگر اثرات عصبی ماندگار COVID-19 مانند “مه مغزی” ، سردرد و افسردگی روشن کند.
آزمایش ها نشان داد که حضور ویروس در نزدیکی سلول های عصبی (نورون ها) در بافت بویایی باعث هجوم سلول های ایمنی، میکروگلیا و سلول های T می شود که عفونت را حس کرده و با آن مقابله می کنند.
به گفته نویسندگان این مطالعه، این سلول ها پروتئین هایی به نام سیتوکین ها را آزاد می کنند که فعالیت ژنتیکی سلول های عصبی بویایی را تغییر می دهند؛ حتی اگر ویروس قادر به آلوده کردن آنها نباشد. طبق تئوری تیم پزشکی،در شرایطی که فعالیت سلول های ایمنی به سرعت در حالات دیگر از بین می رود، سیگنال های ایمنی در مغز به روشی ادامه می یابد که فعالیت ژن های مورد نیاز برای ساخت گیرنده های بویایی را کاهش می دهد.
بنجامین تن اوور، نویسنده همکار، دکترا، پروفسور بخش میکروبیولوژی در NYU Langone Health می‌گوید: «یافته های ما اولین توضیح مکانیکی از دست دادن بویایی در COVID-19 را ارائه می دهد و این که چگونه این اختلال ممکن است زمینه ساز بیولوژی طولانی COVID-19 باشد. علاوه بر مطالعه دیگری از گروه tenOever، تحقیق انجام شده نشان می دهد که چگونه ویروس همه گیر، که کمتر از ۱ درصد از سلول های بدن انسان را آلوده می کند، می تواند چنین آسیب شدیدی را در بسیاری از اندام ها ایجاد کند.
تغییر در ساختار
محققان می گویند یکی از علائم منحصر به فرد عفونت COVID-19 از دست دادن بویایی بدون گرفتگی بینی است که در سایر عفونت ها مانند سرماخوردگی دیده می شود. در بیشتر موارد، از دست دادن بویایی تنها چند هفته طول می کشد، اما برای بیش از ۱۲ درصد از بیماران مبتلا به کووید-۱۹، اختلال بویایی به شکل کاهش مداوم در توانایی بویایی (هیپوسمی) یا تغییر در نحوه درک فرد از همان بو (پاروسمی) این بیماری ادامه می یابد.
برای به دست آوردن بینشی در مورد از دست دادن بو ناشی از COVID-19، نویسندگان فعلی پیامدهای مولکولی عفونت SARS-CoV-2 را در همسترهای طلایی و در بافت بویایی برگرفته از ۲۳ کالبد شکافی انسانی بررسی کردند. همسترها یک مدل خوب محسوب می شوند زیرا پستاندارانی هستند که هر دو بیشتر از انسان به حس بویایی وابسته و بیشتر مستعد ابتلا به عفونت حفره بینی هستند.
نتایج این مطالعه بر اساس این کشف در طول سالیان متمادی به دست آمده و فرآیندی که ژن ها را تحریک می کند شامل روابط پیچیده سه بعدی است؛ یعنی جایی که بخش های DNA بر اساس سیگنال های کلیدی کم و بیش در دسترس ماشین‌های ژن خوان سلول قرار می‌گیرند، و جایی که برخی از زنجیره‌های DNA حلقه می شوند تا برهمکنش های طولانی مدتی را که امکان خواندن پایدار ژن ها را فراهم می کند ایجاد کنند .
برخی از ژن ها در “محفظه های” کروماتین عمل می کنند ؛ یعنی مجتمع های پروتئینی که ژن ها را در خود جای می دهند و باز و فعال هستند. این در حالی است که برخی دیگر به عنوان بخشی از “ساختار هسته ای” فشرده و بسته هستند.
تیم تحقیقاتی توانست در بیان ژن موجود در بافت عصبی بویایی همستر و انسان، کاهش مداوم و گسترده ساختمان گیرنده بویایی را تشخیص دهد. نتیجه دیگر این بود که نورون‌های بویایی به مناطق حساس مغز متصل می‌شوند و واکنش‌های مداوم سلول‌های ایمنی در حفره بینی می‌تواند بر احساسات، و توانایی تفکر واضح (شناخت) تأثیر بگذارد که با کووید طولانی مدت سازگار است.
بدون نظر