کیست بیکر (Baker’s cyst) که به عنوان کیست پوپلیتئال یا کیست سینوویال نیز شناخته می شود، یک توده نرم و پر از مایع است که در پشت زانوی شما ایجاد می شود. کیست بیکر باعث سفتی در پای شما می شود که منجر به مشکلاتی در خم کردن پاها، ایستادن برای ساعات طولانی یا انجام هر گونه فعالیتی می شود که نیاز به فشار مداوم بر روی پاها داشته باشد. این وضعیت اغلب پس از شروع آرتروز یا پس از پارگی غضروف رخ می دهد. کیست بیکر می تواند بسیار دردناک و ناراحت کننده باشد، اما به ندرت باعث ایجاد مشکلات جدی در بدن می شود و به راحتی قابل درمان است. حتی ممکن است خود به خود حل شود، بنابراین نگران نباشید.
علائم
علائم کیست بیکر خیلی به خصوص نیست و می تواند به راحتی با علائم برخی از بیماری های دیگر اشتباه گرفته شود البته در موارد معدودی کیست بیکر کاملا بدون درد است. از جمله علائم و نشانه های رایج عبارتند از:
برآمدگی پشت زانو یا قسمت بالایی ساق پا.
زانو درد
ناتوانی در چرخاندن پاها.
سفت شدن پاها.
قفل شدن مفصل.
علل
دلایل رایج برای اینکه چرا زانو شروع به تولید مایع سینوویال اضافی می کند عبارتند از:
آرتروز: افراد مبتلا به انواع آرتروز به کیست بیکر مبتلا هستند. همچنین در زنان بالای ۴۰ سال در صورت ابتلا به آرتروز، ابتلا به کیست بیکر بیشتر می شود.
نقرس: نقرس زانو که منجر به تشکیل اسید اوریک در خون می شود هم دلیلی بر ابتلا به این کیست است. مشاهده شده است که چنین افرادی بیشتر مستعد ابتلا به کیست بیکر هستند.
پارگی غضروف: در بسیاری از مواقع آسیبی که باعث پارگی غضروف می شود، منجر به تولید بیش از حد مایع سینوویال، تجمع بعدی آن و برآمدگی پشت زانو می شود.
کیست بیکر می‌تواند به هنگام حرکت زانو، باعث درد شده و قدرت و حرکت آن را محدود سازد. همان طور که گفتیم کیست بیکر معمولاً در اثر آرتروز، پارگی غضروف و یا آسیب‌های دیگر زانو ایجاد می‌شود. فراموش نکنید که کیست بیکر باید توسط یک پزشک فوق تخصص زانو تشخیص داده شود و برای درمان آن نباید بدون مشورت پزشک متخصص جلو بروید. روش‌های درمانی مورد استفاده برای کیست بیکر معمولاً عبارت‌اند از: داروهای ضدالتهابی و در برخی از موارد عمل جراحی.
کیست بیکر چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص کیست بیکر به یک معاینه پزشکی حرفه ای نیاز دارید. پزشک با انجام معاینه های اساسی ممکن است برای شما آزمایش های متعددی تجویز کند تا علت اصلی بیماری را دریابد.
تشکیل پرونده پزشکی: پرشک در ابتدا ممکن است درباره آسیب های قبلی که به زانوی شما وارد آمده است و یا بیماری های زمینه ای که دارید سوال بپرسد و کل سابقه پزشکی شما را بررسی کند.
اشعه ایکس: این آزمایش لزوماً خود کیست بیکر را نشان نمی دهد، اما می توان از آن برای مشاهده اینکه آیا آرتروز زانو دارید یا خیر استفاده کرد. چرا که آرتروز هم یکی از علل احتمالی کیست بیکر است.
ام آر آی: MRI به جای اشعه ایکس تصاویر دقیق داخل بدن را نشان میدهد. این آزمایش می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد آنچه که ممکن است باعث کیست بیکر شده باشد به پزشک ارائه دهد.
سونوگرافی: یک آزمایش ساده و بدون درد، سونوگرافی از امواج صوتی برای تعیین جامد یا مایع بودن توده استفاده می کند.
درمان کیست بیکر
درمان کیست بیکر معمولا با گزینه های غیر از جراحی شروع می شود. یکی از روش‌های قدیمی که پزشکان و جراحان ارتوپد برای دهه‌ها برای تسکین تورم ناشی از آسیب مفاصل از آن استفاده می کنند، روش رایس (RICE) است. RICE که مخفف ( Rest = استراحت ) ، ( ICE = یخ ) ، (Compression= کمپرس یا فشرده سازی )، (Elevation = بالابردن) است که در موارد آسیب دیدگی جزئی مثل رگ به رگ شدن یا کبودی اندام هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اغلب، پزشکان به شما پیشنهاد می کنند که با درمان غیر جراحی کیست بیکر خود را درمان کنید. روش های بعدی معمولاً کارهایی هستند که می توانید در خانه و به تنهایی انجام دهید که می تواند علائم شما را بهبود بخشد.
مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن.
کنترل و کاهش وزن که می تواند فشار کمتری بر مفاصل شما وارد کند.
از فعالیت هایی که به زانوی شما فشار وارد می کند خودداری کنید. این شامل اجتناب از ورزش‌های پرتحرکی مانند دویدن است.
بدون نظر