روز درختکاری در ایران ۱۵ اسفند هرسال برگزار می گردد. این روز در کشور در حالی برگزار می‌شود که اغلب در شهرها و روستاها مردم در تمام سنین در راستای فرهنگ سازی های انجام شده به کاشت نهال می‌پردازند.
شاید برای شما این سوال پیش آمده باشد که درخت ها چه فایده ای در زندگی ما دارند و چرا باید درخت بکاریم؟ درختان مانند تمام موجودات زنده ی طبیعت دارای فوایدی برای بشر هستند. آنها با گازهای گلخانه ای مبارزه می کنند، جلوی فرسایش خاک را می گیرند و به پاکیزه ماندن هوا کمک می کنند. پس ما به عنوان ساکنین کره زمین که اعمال و رفتاری برخلاف آن داریم باید حواس مان باشد که این منابع از بین نروند و در راستای حفظ آن بکوشیم.
تاریخچه روز درختکاری به چه زمانی باز می گردد؟
روز درختکاری که در جهان با نام Arbor Day شناخته می شود، روزی است که در بسیاری از کشورها با کاشت درختان جشن گرفته می شود. این روز اولین بار در قرن نوزدهم توسط جی. استرلینگ مورتون، روزنامه‌نگار و سیاستمدار آمریکایی پیشنهاد شد.
مورتون، سردبیر روزنامه نبراسکا، اغلب مقالات کشاورزی می نوشت و اشتیاق خود به درختان را با خوانندگانش در میان می گذاشت. در آن زمان درختان نسبتاً کمی در ایالت وجود داشت و مورتون برای چندین سال پیشنهاد کرد تا هموطنان نبراسکایی اش به کاشت درخت بپردازند.
او معتقد بود که درختان به عنوان بادشکن موثر عمل می کنند، محصولات را از فرسایش و قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید محافظت می کنند و سوخت و غذای ما را تامین می کنند. اولین جشن روز درختکاری در ۱۰ آوریل ۱۸۷۲ در نبراسکا برگزار شد و بیش از یک میلیون درخت کاشته شد. در طول دهه ۱۸۷۰، چندین ایالت ایالات متحده روز درختکاری را به عنوان تعطیلات تعیین کردند، و در سال ۱۸۸۵ نبراسکا تولد جی استرلینگ مورتون، ۲۲ آوریل، را به عنوان تاریخ تعطیلات اعلام کرد.
در ایالات متحده، روز درختکاری در حال حاضر بیشتر در آخرین جمعه ماه آوریل برگزار می شود، اگرچه برخی از ایالت ها این تاریخ را به مصادف شدن با بهترین آب و هوای کاشت درخت تغییر داده اند. به عنوان مثال، روز درختکاری در فلوریدا در سومین جمعه ماه ژانویه برگزار می شود، در حالی که در آلاسکا در سومین دوشنبه ماه می جشن گرفته می شود. بسیاری از کشورهای دیگر نیز تعطیلات را برگزار می کنند، اما اغلب در روزی متفاوت و با نامی دیگر.
ایران از نخستین کشورهای جهان است که کشاورزی و زراعت در آن آغاز شده است.انسان اولیه برای اولین بار در فلات ایران به کشت و آبیاری و پرورش دام مشغول شده‌است.مهاجرت آریایی‌ها بیشتر در جستجوی چراگاه‌های جدید نبوده بلکه مهاجرتی دهقانی و در جستجوی زمین بهتر برای کشاورزی بوده، بنابراین به نظر می‌رسد ما هم باید مانند اجدادمان برای حفظ زمین بکوشیم و در همین مسیر گام برداریم. روز درخت کاری برای آن دسته از ما که درگیر زندگی شهری شده‌ایم فرصتی مناسب است تا به زمین ادای دین کنیم.
متن هایی زیبا در مورد روز درختکاری
زیباتر از درخت در اسفند ماه چیست ؟
بیداری شکفته پس از شوکران مرگ
زیباتر از درخت در اسفند ماه چیست ؟
زیر درفش صاعقه و تیشه ی
تگرگ
زیباتر از درخت در اسفند ماه چیست ؟
عریانی و رهایی و تصویر بار و برگ …
ای درخت
کودکی از دست آفتاب
زیر پایت نشست
پرنده‌ای روی شاخه‌ات
آوازی خوش خواند
روز درختکاری را گرامی می‌داریم
شعر مثل درخت است
فعلاً بگذارید درخت‌ها شعر شوند
آن وقت مرا قطع کنید
شعر مثل درخت است
میدانم روزی آنقدر بزرگ می‌شوند شعرهایم
تا من را از آن بیاویزند…
۱۵ اسفند روز درختکاری گرامی باد
با درختی سبز گردد این زمین
شــــادی گل آورد ایــن نازنین
خوش بکاریم هردرحتی یادگار
با درختـــــی زندگی زیبا وزین .
روز درختکاری را گرامی می داریم
برگ درختان سبز در نظر هوشیار
هر ورقش دفتری است معرفت کردگار
روز درختکاری مبارک
درخت ، هویت پنجره هاست
جوانه ، شعر درخت است
و غنچه ، معنی عشق . . .
روز درختکاری مبارک
سیاه پوشیده بود ، به جنگل آمد .. استوار بود و تنومند !
مرا انتخاب کرد
دستی به تنه ام کشید ، تبرش را در آورد و شروع به زدن کرد ، محکم و محکم تر
به خود میبالیدم ، دیگر نمی خواستم درخت باشم ، آینده ی خوبی در انتظارم بود
سوزش تبر هایش بیشتر می شد
که ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد ، او تنومند تر از من بود
مرا بی رحمانه رها کرد با زخم هایم ، او را برد …
و من ماندم با زخمهایی که به من زده بود
و من نه دیگر درخت بودم ، و نه میتوانستم تخته سیاه مدرسه ای باشم
گفتند : از درخت سخن گفتن در روزگار آتش و آهن ، جنایتی است !
اما من از درخت سخن گفتم زیرا که هر درخت به
چشم من آیتی است از معجزه ی که آدمی اش نام کرده اند . . .
روز درختکاری مبارک
دلم شکسته برایت شبیه پای درخت
شدم برای همیشه من آشنای درخت
گرفته حال و هوایم در این شب تاریک
نشسته روی نگاهم خدا خدای درخت
روز درختکاری مبارک
گفتند : از درخت سخن گفتن در روزگار آتش و آهن ، جنایتی است !
اما من از درخت سخن گفتم زیرا که هر درخت
به چشم من آیتی است از معجزه ی که آدمی اش نام کرده اند . . .
روز درختکاری مبارک
من درخت سبز هستم
با شهامت
با سری افراشته بر سوی گردون…
من درخت را دوست دارم
چون که رمز رستن است
رمز همت
رمز پاک پایداری
ریشه اندر خاک دارد
میوه افلاک دارد…
روز درختکاری را گرامی می‌داریم
اگه تو خاطره هات عطری از گذشته‌ها
مونده هنوز برای ما
بیا تا کنار هم
به یاد هم
سه چهار تا برگ سبز و پاک
رو تنِ این درخت پیر زندگیمون بذاریم…
روز درختکاری را گرامی می‌داریم
تو سیب سرخ کدامین درخت پرتقالی که هر دانه انارت به سرخی گیلاس‌های درخت موز است، ای گلابی من.
روز درختکاری مبارک باد
اوست خدایی که درختان خود رو و برافراشته و ناخود رو را آفرید…
اسراف نکنید که خداوند اسراف کاران را دوست نمی‌دارد.
۱۵ اسفند روز درختکاری گرامی باد
درخت دست خاک است
و برده دستِ خود را
برای شکر کردن
به سوی آسمان‌ها
روز درختکاری مبارک باد
گفتند: از درخت سخن گفتن در روزگار آتش و آهن، جنایتی است!
اما من از درخت سخن گفتم زیرا که هر درخت به چشم من آیتی است از معجزه‌ای که آدمی‌اش نام کرده کرده‌اند.
روز درختکاری مبارک
درخت را با قلب می‌کارند نه با دست!
برای همه قلبی آرزو می‌کنم …
پانزدهم اسفند ماه، روز هدیه‌ی درخت به زمینِ پیر مبارک باد
دست‌های قلب و روحتان پر عشق باد
روز درختکاری مبارک باد
درخت یکی از زیباترین مظاهر خلقت و جلوه‌ای از تجلیلات آفریدگار عالم است
که از دانه‌ای متولد می‌شود. دانه‌ای که زیر خروارها خاک جوانه می‌زند
و خود را از بین سنگ‌ها برون می‌آورد و با آب و نور
و آفتاب جان می‌گیرد. زمین همچو مادری مهربان و دلسوز دانه هارو
در آغوش گرم خود رشد می‌دهد تا بزرگ و تنومند شود.
۱۵ اسفند روز درختکاری گرامی باد
درخت‌ها که مثل پرنده‌ها نیستند که وقتی جنگل آتش گرفت کوچ کنند!
درخت‌ها می‌مانند اما نمی‌توانند جنگل را نجات دهند…
مثل من که می‌مانم اما نمی‌توانم تو را نجات دهم!
مرا ببخش محبوب من که پرنده نیستم!
۱۵ اسفند روز درختکاری گرامی باد
سیاه پوشیده بود، به جنگل آمد.. استوار بود و تنومند! مرا انتخاب کرد دستی به تنه‌ام کشید، تبرش را در آورد و شروع به زدن کرد، محکم و محکم‌تر به خود میبالیدم، دیگر نمی‌خواستم درخت باشم، آینده‌ی خوبی در انتظارم بود، سوزش تبرهایش بیشتر می‌شد که ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد، او تنومند تر از من بود مرا بی‌رحمانه رها کرد با زخم‌هایم، او را برد …و من ماندم با زخمهایی که به من زده بود و من نه دیگر درخت بودم، و نه میتوانستم تخته سیاه مدرسه‌ای باشم
بدون نظر