با مرگ مالکان چه بر سر رمز ارزهای آنها می ‌آید؟ رمزنگاری رمزارزها چگونه است؟

تا به حال فکر کرده اید، بعد از مرگ چه بر سر رمز ارزهایمان می آید؟ آیا بعد از مرگ امکان بازیابی رمزارزها وجود دارد؟ چطور می توان بعد از مرگ افراد رمزارزهایشان را بازیابی کرد؟ هر چند طرح این سوالات ممکن است ناخوشایند باشد، اما در هر نوع سرمایه گذاری بهتر است تمام احتمالات را در نظر گرفت. رمزنگاری رمزارز یکی از کارهایی است که شما را از پاسخ به این سوال بی نیاز می سازد. با روزیاتو همراه باشید.

چند سالی است که بازار رمز ارزها داغ شده و بسیاری در بحران اقتصادی اخیر ترجیح می دهند، سرمایه خود را در بازار به شدت جذاب ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری کنند. هر کسی هم که مقداری بیتکوین یا رمز ارز دیگر دارد، احتمالا تمام فکر خود را معطوف امنیت آن کرده است. به هر حال، سرمایه گذاری پولی بدون اینکه به فکر امنیت آن باشید، چیست؟ اما یکی دیگر از جنبه های امنیتی رمز ارزها که اهمیت زیادی دارد، ماجرای مالکیت آن پس از مرگ صاحب است.

هر چند ممکن است به نظر جواب این سوال واضح باشد، اما باید بدانید همین حالا، آمار و ارقام به دست آمده از سوی برخی از مؤسسات تحقیقاتی حوزه ارزهای مجازی نشان می دهد، از اواخر ۲۰۲۰ بیش از ۱۰ درصد بیتکوین های در گردش از بین رفته اند. هر چند نمی توان دانست دقیقا چه بر سر این بیتکوین ها آمده، اما می توان حدس زد که حداقل مقداری از این رمز ارزها پس از مرگ صاحبانشان برای همیشه از دست رفتند. حالا، سوالی که به ذهن خطور می کند این است که چه کارهایی می توانیم انجام بدهیم تا مطمئن شویم، رمز ارزهای ما بعد از مرگ به دست اعضای خانواده و عزیزانمان می رسد؟ پاسخ در رمزنگاری رمزارزها به شیوه ای ایمن و اصولی است. اما رمزنگاری رمزارز چگونه انجام می شود؟

مبادله امنیتی رمزارزها و انتخاب فرد مناسب

پیش از اینکه به مراحلی ایمن سازی صحیح ارزهای رمزنگاری شده بپردازیم، کاملا ضروری است بدانید، قرار است اطلاعات مبادله امنیتی حساسی انجام دهید. انتخاب فرد مناسبی که پس از شما دارایی های رمزنگاری شده شما را در اختیار داشته باشد، به سادگی که تصور می کنید نیست. این انتخاب صرفا محدود به اعتماد نمی شود،‌ بلکه فرد مورد نظر شما باید اطلاعات فنی کافی در مورد رمز ارزها و فناوری به صورت کلی داشته باشد.

برای مثال، تصور کنید که شخصی ۵ واحد کامل بیتکوین دارد و می خواهد ترتیبی دهد که این مقدار چشمگیر ثروت رمزنگاری شده پس از مرگ او به همسرش سپرده شود. اما همسر او نه هیچ سررشته ای از کار با تلفن همراه و سایر دستگاه های دیجیتال ندارد، بلکه با کیف پول الکترونیکی و صرافی های آنلاین هم کاملا غریبه است. از این رو، ممکن است این فرد برای دسترسی به وجوه رمزنگاری شده یک فرد متخصص را استخدام کند (که یعنی ریسک زیادی را به جان خریده) یا اینکه خودش سعی کند تا جای ممکن نحوه استفاده از نرم افزارها و سیستم عامل های مورد احتیاج را یاد بگیرد. حتی اگر این فرد بتواند هر آنچه لازم است را به درستی بیاموزد، همچنان امکان ارسال رمز ارزها به آدرس اشتباه، قفل شدن دستگاه یا انتقال رمز ارز اشتباهی وجود دارد.

یکی از مثال های واضح در مورد ارسال رمز ارز اشتباهی، تتر است. تتر بسته به اینکه از کدام بلاکچین در لایه تراکنش خود بهره ببرد، دارای ۳ نوع OMNI (مبتنی بر بلاکچین اتریوم)، ERC-20  (مبتنی بر بلاکچین بیتکوین) و TRC-20  (مبتنی بر بلاکچین ترون) است. فرستادن هر کدام این پروتکل های تتر به یکدیگر باعث می شود، دارایی های رمزنگاری شده برای همیشه از دست برود. بنابراین، توکن های تتری که از آدرس OMNI به کیف پول ERC-20 فرستاده می شوند، قابل بازیابی نیستند.

سوال مهم دیگر این است که چه مقدار از اطلاعات را باید در اختیار فرد ذینفع قرار دهید؟ واضح است که باید اطلاعات کافی به آن اندازه ای که برای دسترسی به رمز ارز نیاز است به شخص بدهید. اما آیا باید اطلاعات به یک نفر بدهیم یا اینکه دستورالعمل هایی را در اختیار چند نفر از ذینفعان خود بگذاریم؟ قطعا کسی که تصمیم نهایی را می گیرد خود شما هستید، اما مطمئن باشید، قبل از هر تصمیمی تمام جوانب کار را در نظر گرفته اید.

دادن اطلاعات کیف پول الکترونیکی شما به گروهی از ذینفعان، مزایا و معایبی دارد. این امر در وهله اول باعث می شود که فرد سودجویی نتواند در زمانی که در قید حیات هستید، دارایی های رمزنگاری شده را به سرقت ببرد. اما عیب اصلی این روش اینجاست که با ثبت نام چندین نفر در سیستم و اشتباه یکی از نفرات، ممکن است اموال شما برای همیشه از دست برود.

صاحبان رمز ارز باید چه مراحلی را طی کنند؟

وقتی فرد مورد اعتماد یا همان ذینفع خود را انتخاب کردید، باید چند گام اساسی برای دسترسی رمز ارزها به او انجام دهید.

محل رمز ارزها

اولین مرحله اطلاعاتی است که باید در اختیار ذینفع خود قرار دهید تا دارایی های رمزنگاری شده را پیدا کند. شما باید موقعیت و نحوه دسترسی به کیف پول الکترونیکی یا سخت افزاری که کیف پول در آن قرار دارد را به او بدهید.

رمز عبور، کلیدهای خصوصی و کدهای بازیابی

در این مرحله باید تمام رمزهای عبور، کلیدهای خصوصی و عبارت های بازیابی، حساب کاربری ایمیل و صرافی آنلاین را به دقت برای ذینفع خود فهرست کنید. در صورتی که احراز هویت دو مرحله ای را فعال کرده باشید، باید رمز عبور دستگاهی که کدهای تأیید دو مرحله ای به آن ارسال می شود را نیز در اختیار فرد قرار داده باشید.

توصیه های فنی

شاید لازم باشد در مورد مراحل مدیریت یا نقد کردن دارایی رمزنگاری شده خود هم با ذینفع خود کاملا صحبت کنید. برای مثال در مورد اینکه کدام صرافی آنلاین بهتر است یا اینکه چطور کیف پول الکترونیکی خود را تنظیم کند و همینطور روش انتقال رمز ارز را کاملا برای او توضیح دهید.

چطور اطلاعات حساس رمز ارزها را رونویسی کنیم؟

رونویسی اطلاعات حساس رمز ارزها اصلا به این معنی نیست که عبارت بازیابی خود را روی یک تکه کاغذ یادداشت کنید و روی یخچال بچسبانید یا اینکه اطلاعات را از طریق ایمیل در اختیار دیگران قرار دهید. بلکه بهتر است این جزئیات را روی کاغذ نوشته و چند نسخه از آن تهیه کنید. سپس هر نسخه را در محل جداگانه ای نگهداری کنید. برای مثال، شاید شما عبارت بازیابی خود را در کمد کنار تختخواب گذاشته اید، اما با آتش گرفتن خانه، ذینفع شما هیچ وقت نخواهد توانست به اطلاعاتی که برای او باقی گذاشته اید دست پیدا کند. هر چند این اتفاق ممکن است دور از ذهن باشد، اما بالاخره احتمال آن وجود دارد.

برای به حداکثر رساندن مشکلات امنیتی بهتر است که چند نسخه از عبارت بازیابی خود تهیه کنید. شاید جالب باشد بدانید، هم اکنون ورقه های فلزی مخصوص ثبت عبارت بازیابی و رمزهای عبور فروخته می شود. این ورقه ها به صاحبان رمز ارزها اجازه می دهد، اطلاعات حساس خود را از آسیب های فیزیکی همچون آتش سوزی، سیل و آب گرفتن و  موارد دیگر محفاظت کنند.