یک دانشمند بریتانیایی که به اولین «آدم آهنی کامل جهان» تبدیل شده بود در سن ۶۴ سالگی درگذشت. پیتر اسکات-مورگان تصمیم گرفت معنای انسان بودن را به چالش بکشد وقتی بدنبال مشخص شدن ابتلایش به یک بیماری عصبی تحرکی در سال ۲۰۱۷ تصمیم گرفت سرنوشتش را نپذیرد. او می گفت که می خواهد مرزهای دستاوردهای علم را جابجا کند و به همین دلیل تصمیم گرفت عمرش را افزایش داده و به طور کامل به یک ربات یا سایبورگ (cyborg) تبدیل شود. اما خانواده او امروز صبح به وقت محلی مرگ وی را از طریق حساب توییتری مورگان اعلام کردند.
در این توییت آمده است: «خطاب به حامیان شورشی و اعجاب انگیز پیتر: با قلبی پر از اندوه، به اطلاع شما می رسانم که پیتر در آرامش و در حالی که خانواده اش و نزدیک ترین افراد به او کنارش بودند، درگذشت. او به شدت به تمام کسانی که از او حمایت می کردند و به دیدگاه او نسبت به تغییر نگاه مردم به معلولیت باور داشتند افتخار می کرد».
این محقق مشهور جهانی در حوزه رباتیک، بعد از تشخیص ابتلایش به این بیماری ناتوان کننده، یک سری جراحی های پیچیده و خطرناک را روی خود انجام داد تا به یک آدم آهنی واقعی تبدیل شود. این جراحی ها و رویه های درمانی شامل توسعه یک آواتار بسیار نزدیک به انسان پیش از اینکه وی عضلات صورتش را از دست بدهد، عضلاتی که از آن ها برای ایجاد ژست های صورت استفاده می کرد. این آواتار طوری طراحی شده بود که با استفاده از زبان بدن مبتنی بر هوش مصنوعی پاسخ دهد. حرکات انیمه ای که توسط این سر دیجیتالی سخنگو انجام می شد از اسکنی که از سر دکتر اسکات-مورگان گرفته شده بود تولید می شد. همچنین دکتر اسکات-مورگان از تکنولوژی دنبال کردن چشمی استفاده می کرد تا بتواند چندین کامپیوتر را تنها با چشم هایش کنترل کند.
بسیاری از دنبال کنندگان او به خبر مرگ او در توییتر واکنش نشان داده اند. شرایط جسمی وی در اوایل سال جاری رو به وخامت گذاشت، جایی که چشم هایش به دلیل بیماری اش دیگر بسته نمی شدند. او در ماه آوریل در توییتی نوشت: «شاید از خود بپرسید که چرا دو ماه است اینقدر ساکت هستم. در موردی غیرمعمول در بیماری MND ، چشم هایم دیگر بسته نمی شوند و این باعث می شود آن ها آنقد خشک شوند که سیستم دنبال کردن چشمی من از کار بیفتد». آخرین تغییر در مسیر تبدیل شدن به یک ربات انسانی برای مورگان در سال ۲۰۱۹ اتفاق افتاد. او یک جراحی برداشت حنجره انجام داد و بدین ترتیب صدای فیزکی اش را از دست داد اما با این کار از ورود بزاق به ریه هایش که بسیار خطرناک بود جلوگیری کرد.
او پیش تر این بخش از درمان خود را پایان Peter 1.0 و شروع Peter 2.0 نامیده بود: «وقتی از Peter 2.0 صحبت می کنم منظورم یک سایبورگ است و وقتی می گویم سایبورگ، منظورم فقط هر سایبورگ قدیمی نیست. شما می دانید چه می گویم اما با فاصله ای زیاد، پیشرفته ترین ارگانیسم سایبرنتیک انسانی که در ۱۳.۸ میلیارد سال اخیر ساخته شده است. قرار است من به اولین سایبورگ کامل جهان تبدیل شوم. نیازی به گفتن ندارد که تمامی تعاملات فیزیکی من با جهان رباتیک خواهد شد. و طبیعتاً پنج حس موجود من بهبود خواهند یافت. اما بسیار مهم تر این است که بخشی از مغز من و تمامی شخصیت بیرونی من، به زودی الکترونیکی خواهد شد، کاملاً ساختگی. و همه چیز اینجا به پایان نخواهد رسید. آپدیت های بیشتری از مایکروسافت در راه خواهم داشت. مال من تنها یک تغییر ورژن نیست بلکه یک دگردیسی کامل است».
مورگان همچنین یک ویلچر بسیار پیشرفته داشت که به طور خاص برای او طراحی شده و به او اجازه می داد بایستد، دراز بکشد و سرعت حرکاتش را افزایش دهد. او همچنین یکی دیگر از اولین موارد جراحی پیشرفته را تجربه کرد که شامل وارد کردن یک لوله مستقیماً به درون معده اش، یک سوند به درون مثانه اش و یک کیسه مدفوع که مستقیماً به روده بزرگش متصل می شد. این جراحی ها به او امکان می داد که تمامی مشکلات مربوط به غذا خوردن و اجابت مزاجش را حل کرده و استقلالش را حفظ نماید. علیرغم خطرناک بودن این جراحی ها و شدت بیماری، دکتر اسکات-مورگان می گفت که اصلاً به اینکه چگونه با این بیماری اش زنده بماند فکر نمی کند و تنها به دنبال داشتن زندگی بهتری است.
بدون نظر