پرویز فیروزکار مجری و دوبلور سرشناس در سن ۸۳ سالگی درگذشت

پرویز فیروزکار مجری، گوینده و دوبلور سرشناس سینما، رادیو و تلویزیون در سن ۸۳ سالگی در لس آنجلس، آمریکا درگذشت. فیروزکار به بیماری ALS یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک مبتلا بوده و در یک سال اخیر به خاطر ابتلا به این بیماری شرایط مناسبی نداشت. پرویز فیروزکار از سال ۱۳۴۸ وارد عرصه دوبلاژ شده و دوبله بسیاری از فیلم ها و کارتون های خاطره انگیز را بر عهده داشت که از آن میان می توان به صداپیشگی نقش جان کوچولو در رابین هود و عموی سندباد در سندباد اشاره کرد. فیروزکار از سال ۱۳۵۹ به آمریکا مهاجرت کرد و فعالیت هنری خود را در لس آنجلس ادامه داد.

پرویز فیروزکار در ۲۰ اردیبهشت ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد و در ابتدا در سازمان نمایشگاه های بین المللی استخدام شد اما پس از ورود به دنیای دوبلاژ، از کار خود در این سازمان استعفا داد و به طور کامل روی کار دوبلاژ تمرکز کرد. او همچنین در سال ۱۳۶۸ در فیلم «میهمانان هتل آستوریا» به کارگردانی رضا علامه زاده با شهره آغداشلو، محسن مرزبان و هوشنگ توزیع همبازی شد، فیلمی که آهنگسازی آن را اسفندیار منفرد زاده بر عهده داشت.

ALS یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک چیست؟

همانطور که گفته شد پرویز فیروزکار به بیماری ALS یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک مبتلا بود، بیماری که استیون هاوکینگ فیزیکدان معروف نیز به آن مبتلا بود. بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک٬ به نام های (MND (Motor Neuron Disease بیماری عصبی حرکتی نیز شناخته می شود. گاهی‌ اوقات به ‌خاطر لو گِریگ (Lou Gehrig) بازیکن معروف بیس‌ بال که به این بیماری دچار شد، آن را بیماری لو گریگ می ‌نامند. چالش سطل آب یخ معروف، در سال ۲۰۱۴ هم با هدف بالا بردن آگاهی و تأمین مالی برای تحقیقات بیشتر روی همین بیماری اجرا شد.

ALS یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یک نوع بیماری مرتبط با اعصاب٬ نادر و کشنده است. در این بیماری نورون های حرکتی که مسئول کنترل حرکت ارادی ماهیچه ها مانند توانایی جویدن٬ راه رفتن وصحبت کردن هستند دچار نقص می شوند. بیماری ALS به صورت پیشرونده ای فرد را درگیر می کند و تا به امروز هیچ گونه درمان موثر برای متوقف یا معکوس کردن پیشرفت بیماری پیدا نشده است. این بیماری معمولا افراد ۴۰ تا ۷۰ ساله را هدف می ‌گیرد و مردان کمی بیش از زنان در معرض خطر قرار دارند.

ای ال اس یک اختلال تحلیل برنده و پیشرونده است که به تخریب آن دسته از سلول‌های عصبی می‌‌پردازد که وظیفه کنترل حرکات ارادی عضله را بر عهده دارند. به این سلول‌ها نورون‌های حرکتی می‌گویند که از مغز و از طریق ساقه مغز یا طناب نخاعی به عضلات که وظیفه کنترل حرکات بازو با قفسه سینه، گلو و دهان را بر عهده دارند متصل می‌شوند. در افراد مبتلا به این اختلال این سلول‌ها از بین می‌روند و باعث می‌شوند که بافت عضلانی دچار تحلیل رفتگی شود. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک تاثیری بر روی عملکرد حسی بیمار یا قابلیت‌های ذهنی او ندارد. سایر نورون‌های غیر حرکتی از قبیل نورون‌های حسی که اطلاعات را از اعضای حسی بدن به مغز ارسال می‌‌کنند سالم باقی خواهند ماند.

علائم و نشانه‌های این اختلال به علت از بین رفتن نورون‌های حرکتی که باعث تحلیل رفتگی تدریجی عضلات می‌شوند به وجود می‌آیند. آتروفی عضلانی اغلب در دست یا پا شروع می‌شود و سپس به سمت بازوها و شانه‌ها یا پاها و لگن می‌رود. علائم و نشانه‌های اولیه اسکلروز جانبی آمیوتروفیک عبارت است از ضعف عضلانی، حرکات نامناسب دست، سفتی عضلات و اختلال در انجام دادن آن دسته از کارهایی که با حرکات ظریف دست یا انگشتان انجام می‌شوند. ضعف عضلات پا باعث می‌شود که بیمار نتواند خوب راه برود و زمین بخورد. از دست دادن قدرت و توان عضلات برخی افراد دچار گرفتگی عضلانی و اسپاسم و کشیدگی عضله خواهد شد. هنگامی‌ که بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک پیشرفت می‌کند تعداد بیشتری از عضلات درگیر خواهند شد که این امر باعث بروز مشکلات زیر می‌شود:

• اختلال در صحبت کردن
• اختلال در بلعیدن مواد غذایی
• مشکلات تنفسی که به علت ضعیف بودن دیافراگم به وجود می‌آید.