افراد مبتلا به پروتئینوری (Proteinuria) مقادیر غیرعادی بالایی پروتئین در ادرار خود دارند. این وضعیت اغلب نشانه بیماری کلیوی است.
کلیه‌های شما فیلترهایی هستند که معمولاً اجازه نمی‌دهند پروتئین زیادی از آن عبور کند. هنگامی که بیماری کلیوی به آنها آسیب می رساند، پروتئین هایی مانند آلبومین ممکن است از خون شما به ادرار شما نشت کند. هنگامی که بدن شما پروتئین بیش از حد تولید می کند، ممکن است پروتئینوری داشته باشید.
بیماری کلیوی اغلب علائم اولیه ندارد. پروتئین موجود در ادرار شما ممکن است یکی از اولین علائم باشد. پزشک شما ممکن است پروتئینوری را در آزمایش ادرار در طول یک آزمایش معمول فیزیکی تشخیص دهد.
علائم پروتئین در ادرار
اکثر افرادی که پروتئینوری دارند هیچ علامتی را متوجه نمی شوند، به خصوص در موارد اولیه یا خفیف. با گذشت زمان، با بدتر شدن وضعیت، ممکن است علائمی از جمله موارد زیر را تجربه کنید:
ادرار کف آلود یا حبابدار
تورم (ادم) در دست ها، پاها، شکم و صورت
دفعات بیشتر ادرار کردن
تنگی نفس
خستگی
از دست دادن اشتها
ناراحتی معده و استفراغ
گرفتگی عضلات در شب
دلایل وجود پروتئین در ادرار
برخی از چیزهای رایج می توانند باعث پروتئینوری شوند. این دلایل شامل موارد زیر است:
کم آبی بدن
التهاب
فشار خون پایین
تب
فعالیت شدید
استرس زیاد
سنگ کلیه
مصرف روزانه آسپرین
دمای بسیار پایین
علاوه بر این، شرایطی که به کلیه های شما آسیب می زند می تواند باعث شود که پروتئین بیش از حد در ادرار شما وجود داشته باشد. دو مورد شایع دیابت و فشار خون بالا هستند.
سایر شرایط جدی که می توانند باعث پروتئینوری شوند عبارتند از:
اختلالات ایمنی مانند لوپوس
التهاب کلیه (گلومرولونفریت)
سرطان خون به نام مولتیپل میلوما
پره اکلامپسی که زنان باردار را مبتلا می کند
تجمع پروتئین در اندام های شما (آمیلوئیدوز)
بیماری قلب و عروقی
همولیز داخل عروقی، وضعیتی که در آن گلبول های قرمز خون از بین می روند
سرطان کلیه
نارسایی قلبی
عوامل خطرساز
مواردی که ممکن است احتمال وجود پروتئین در ادرار شما را افزایش دهد عبارتند از:
چاقی
سن بالای ۶۵ سال
سابقه خانوادگی بیماری کلیوی
تبار آمریکایی آفریقایی تبار، بومیان آمریکا، اسپانیایی تبار یا جزایر اقیانوس آرام
برخی افراد در حالت ایستاده پروتئین بیشتری وارد ادرار می کنند تا زمانی که دراز کشیده اند. این وضعیت پروتئینوری ارتواستاتیک نامیده می شود.
تشخیص
یک آزمایش ادرار به نام آنالیز ادرار می تواند نشان دهد که آیا شما پروتئین زیادی در ادرار خود دارید یا خیر. ابتدا در یک پیمانه ادرار می کنید. یک تکنسین آزمایشگاه در چوبی فرو می‌کند که انتهای آن مواد شیمیایی قرار دارد. اگر رنگ چوب تغییر کند، این نشانه پروتئین بیش از حد در ادرار شما است. ممکن است لازم باشد این آزمایش را بیش از یک بار انجام دهید تا بفهمید پروتئین چقدر در آنجا وجود دارد.
تکنسین ادرار را زیر میکروسکوپ نیز بررسی می کند. آنها در حال بررسی چیزهایی هستند که نباید وجود داشته باشند و ممکن است به معنای مشکلات کلیوی باشد. این موارد شامل گلبول های قرمز و سفید، کریستال ها و باکتری ها هستند.
اگر پزشک شما مشکوک به بیماری کلیوی باشد، ممکن است نیاز به انجام سایر آزمایشات ادرار داشته باشید. پزشک شما ممکن است دستور دهد موارد زیر را نیز انجام دهید:
آزمایش خون. آزمایش خون مواد شیمیایی خاصی را اندازه گیری می کنند تا میزان عملکرد کلیه های شما را بررسی کنند.
تست های تصویربرداری. سی تی اسکن و سونوگرافی می تواند سنگ کلیه، تومورها یا سایر انسدادها را تشخیص دهد.
بیوپسی کلیه. ممکن است پزشک شما نیاز به نمونه کوچکی از بافت کلیه بگیرد تا تکنسین آزمایشگاه بتواند آن را زیر میکروسکوپ ببیند.
درمان
پروتئینوری نشانه بیماری دیگری است. بنابراین، درمان بستگی به کشف علت آن دارد. اگر پروتئینوری خفیف باشد یا فقط برای مدت کوتاهی طول بکشد، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اما درمان بیماری کلیوی قبل از اینکه منجر به نارسایی کلیه شود بسیار مهم است.
پزشک شما ممکن است دارو تجویز کند، به خصوص اگر دیابت و/یا فشار خون بالا دارید. اکثر مردم یکی از دو نوع داروی فشار خون را مصرف می کنند:
بدون نظر