تصاویری که خط سیر روزانه علائم آبله میمونی را نشان می‌دهد

واااای چندشم شدددددد از عکسا

آخرش همجنس گرایی و افکار چندش آور مزخرف لگبت اختلال روانی هست یا خیر؟
این سوالی است که همه ی ما ها را سال هاست درگیر کرده؛ اما چرا؟
چرا نمی توان حقیقت را دید و فهمید؟
چرا رسانه های مزخرفی مثل بی بی سی به جای درمان اختلال روانی دنبال درمان متدین ها هستند و می گویند: باید کسانی که با لگبت مشکل دارند را درمان کرد؟
در اولین گام چند نکته را بررسی کنیم:
۱- تعریف اختلال روانی: ساده ترین تعریف کامل ممکن از اختلال روانی که در ویکی پدیا نیز آمده است این است؛
بیماری روانی (به انگلیسی: Mental disorder) به گروهی از بیماری‌ها گفته می‌شود که با تأثیر بر تفکر و رفتار، باعث ایجاد ناراحتی برای فرد مبتلا یا ایجاد ناتوانی در وی می‌شوند. علت بیماری‌های روانی به خوبی شناخته شده نیست ولی آنچه مسلم است این است که عوامل ژنتیک، استرس‌های مختلف و نوع تعامل فرد با دیگران در ایجاد یا بروز آن‌ها مؤثر است. افسردگی، اضطراب، وسواس، اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنیا از جمله این اختلالات هستند.
این رو در ذهنتان داشته باشید.
۲- طبق آماری که در دادگاه عالی آمریکا، در دادگاهی ننگین و خفت بار برای جامعه ی بشری که ازدواجی به نام ازدواج همجنس ها در سراسر آمریکا اجبارا قانونی شد و صدای همه جمهوری خواهان و مسیحیان آمریکایی را در آورد، آمار جالبی ارائه شد!
بیش از ۵۷ درصد همجنس هایی که ازدواج کرده بودند تا به حدی با هم تنش داشتند که قصد طلاق جدی داشتند!
۳- بیماری های مداومی که لگبت دارد.
بخش بزرگی از مبتلایان ایدز و اکثریت کسانی که آبله میمون دارند همجنس گرایند!
۴- همجنس گرایی درمان قطعی ندارد.
تا به اینجا همه چیز را مرور کنیم؛
اختلال روانی چیست؟
چیزی که با تأثیر بر تفکر و رفتار، باعث ایجاد ناراحتی برای فرد مبتلا یا ایجاد ناتوانی در وی می‌شوند. علتش هم دقیق مشخص نیست.
خب اصلا همین دو خط باید برای اضافه شدن همجنس گرایی به اختلالات روانی کافی باشد! مگر نه؟
همجنس گرایی ای که چند وقت یک بار یک شیوع بیماری دارد.
از لحاظ جنسی به شدت ناامن است.
از لحاظ فکری فرد را داغون می کند تا حدی که اکثریت همجنس گرایان چند بار قصد خودکشی را داشته اند.
از لحاظ رفتاری کاری می کند که حتی وقتی افراد همجنس گرا با همجنس و به اصطلاح عشقشان زیر یک سقف می رودند درجا آنچنان تنش هایی برقرار می کنند که نیمی شان قصد طلاق جدی پیدا می کنند.
همه ی اینها کافی است برای اضافه شدنش به لیست.
درمان ندارد؛ به جهنم که درمان ندارد.
کسانی که این حرف را می زنند چند تا بیماری روانی می شناسند که درمان داشته باشد؟
بعد مگر وقتی کوید ۱۹ آمد درمان قطعی داشت؟
کسی که اسکیزوفرنیا دارد چه درمان قطعی ای دارد که همجنس گرا درمان قطعی داشته باشد؟
بریم سر وقت دومین گام، چه چیزی سبب آن می شود که همجنس گرا با همجنس باز تفاوتی دیگر نداشته باشد؟
در آغاز شیوع بیماری لگبت، موجی پدید آمد که می گفت همجنس گرا را از همجنس باز تفکیک کنید.
اما تجربه ی رژه های غرور، مصاحبه های این افراد و… نشان داده است که هیچ تفاوتی با کسی که اختلال روانی همجنس گرایی را دارد با کسی که به قصد ارضای شهوات سمت همجنسش می رود تفاوتی نیست.
طرف آمده می گوید متدین ها مثل دایناسورها منقرض می شوند!
کریس ایوانز اسکل! فعلا که قوم لوط مثل دایناسور هایی احمق منقرض شده است.
گام سوم، پس چرا همجنس گرایی را روان شناسان به اصطلاح روشن فکر غربی برخلاف اکثریت شرقی نمی گذارند در لیست اختلالات روانی؟
این سوال یک جهان را درگیر کرده است بنده را نیز درگیر کرده بود تا آن لحظه که با این متن رو به رو شدم:
《نیت جونز از “نشنال سکیوریتی آرشیو” در رابطه با خطرات آینده ایالات متحده می‌گوید: فرامین و ابتکارات عمل طرح اقدامات احتیاطی، بطرز وحشتناکی به پرسنل نظامی توصیه می‌کند، برای اندازه‌گیری احتمال وقوع خشونت، می‌بایست اقلیت‌ها را تحت‌نظر قرار دهند.

در این اسناد، در میان دیگر عوامل، به نشانگرهای بروز شورش شامل: نرخ بالای بیکاری در میان اقلیت ها، افزایش نرخ وقوع جرم در بین آنها و اعتراضات فزاینده نسبت به اختلاف درآمدها میان اقلیت و اکثریت جامعه و کاهش تفاهم میان مقامات و اقلیت‌ها اشاره شده است.》
حالاست که می فهمیم چرا اسکار آن شرط های چرت و احمقانه برای بهترین فیلم سال را گذاشته بود که می گفت:
اکثریت عوامل فیلم باید زن رنگین پوست و لگبت باشند…