ماجرای عجیب زن روزنامه نگاری که پس از تجربه زندگی مردان خودش را کشت

آیندگان در کتابهای تاریخ از فمینیسم به عنوان ایدئولوژی ای که بیشترین لطمه رو به بشریت وارد کرده یاد خواهند کرد. نه مارکسیسم، نه فاشیسم و نازیسم و … نتوانستند چنین تاثیر مخرب و سمی ای در زندگی همه انسانها (چه زن و چه مرد) بگذارند. فمینیسم هم مثل بقیه ایدئولوژی هایی که نام بردم از دل احساس تبعیض و نادیده گرفته شدن حقوق یک قشر سر برآورد و مثلا هدفش احقاق حقوق زنان بود (همونطور که مارکسیسم می خواست به حقوق طبقه کارگر توجه بشه یا فاشیستها به دنبال حقوق ملیت و نژادشون بودند) ولی این ایدئولوژی هم مانند سایر ایدئولوژی ها راه انحراف رو در پیش گرفت و با عَلَم کردن غول خیالی ای به نام مردسالاری و نسبت دادن تمام مشکلات زنان (و حتی مردان) به آن، در پیش گرفتن مسیری اشتباه برای توانمندسازی زنان و همینطور سوء استفاده سیاستمداران و سوداگران، اکنون بعد از گذشت نزدیک به یک قرن تبدیل به ایدئولوژی ای نفرت پراکن و استبدادی شده که کوچکترین انتقادی رو هم نمی پذیره و منتقدینش رو (که تعداد زیادی از اونها هم خود زنان هستند) به هر شکل ممکن حذف و منزوی می کنه. متاسفانه علیرغم آگاهی ای که در چند سال اخیر نسبت به ذات فمینیسم در بین مردان و زنان شکل گرفته ولی در حال حاضر در اوج قدرتش هست و بعیده به این زودیها مثل سایر ایدئولوژیهای نامبرده به قبرستان تاریخ بپیونده.

به عنوان یک مرد مینویسم.

تفاوت مرد یا مذکر بودن رو از کودکی تجربه میکنید. همیشه باید مسئولیت پذیر باشی. مسئولی. مقصیری. حتی اگه کودک باشی.
بزرگ میشی مثل یه حیوان. نه جنس مخالف میبینی نه دستشو میگیری. وقتی برا تحصیل رفتم خارج تو جمع میگفتن اولین بار کی جنس مخالف رو بوسیدی. من تا اون سن اصلا نبوسیده بودم. گفتم اصلا.
تو محیط و اجتماع همه انتظار دارن. توقع. چون مردی. نکنی ناراحت میشن. ازدواج اول و ناموفق رو پشت سر گذاشتم. تنها به این دلیل که چشم بسته ازدواج کردم. برای اولین بار وارد یه نوع زندگی شدم که خصوصی ترین رفتارهای زن رو میدیدم. عجیب بود. نه مسئولیتی. نه نگرانی. نه دغدغه. نهایت دغدغه لباس پوشیدن و غذا. چشم و هم چشمی. خرید طلا. و شاید زندگی غربی رو دیده بودم که زن مثل مرد کار میکنه شاید پرتوقع بودم. اما حقیقته. ریخت و پاشی که زن هیچ زحمتی براش نکشیده. هیچ کاری نکرده براش. قدرشو نمیدونه.
اما پول در اوردن. نگرانی و مسئولیتش با من. بعد ۴ سال و نداشتن درامد کافی طلاق توافقی گرفتیم.
ازدواج دوم با یه فرد اکادمیک بود. بعد چند سال. زنی که به اصطلاح سواد کافی داره دانشگاه رفته. مشغول کاره. اما هیچ درکی از دنیا نداره. همه چی رو در این میبینه که مسئولیت بر عهده مرده و اگه زن کار میکنه یا پول در میاره یه اپشن هست و منت. یه انتخاب هست برا زن. اگه قراره خونه خریده بشه تنها مرد باید تامین کنه. اگه قراره ماشین خریده بشه وظیفه مرده. مبل اگه قراره خریده بشه وظیفه زنه. و مفهوم فمنیسم یعنی تمام هزینه ها و مسئولیتها بر عهده مرد هست و اگه زن کار کنه برا خودشه. تما بار بر عهده مرده. این هم به طلاق کشید. بعد ۳۵ سال زندگی ۲ بار طلاق.
هیچ زنی درک نمیکنه

نه مرد سالاری و نه زن سالاری، من یک مردم و مقامم در حد یک مرد هستش سعی میکنم خانومها رو درک کنم هرچند که ممکن نیست بتونم کامل وضعیتشون رو درک کنم چه بسا که حتی نمیتونم همجنس خودم رو کاملا درک کنم! اما میتونم تلاش کنم برای افرادُ اطرافم یک نمونه از انسانهای خوب باشم، اصلا هم جنسیتم برام مهم نیست، شاید یک فرد قوی هیکل باشم و شاید یک فرد ضعیف الجثه باشم که از زنها هم قدرت جسمی کمتری داشته باشم و نسبت به شرایطم دست به کارهایی که باید، میزنم!
از نظر فکری هم همینطور نسبت به گنجایش تفکرم انتخابهامو انجام میدم..